نیجر: پیکار با سوءتغذیه

نیجر: پیکار با سوءتغذیه
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

شیر مادر بویژه در شش ماه اول زندگی برای نوزاد بسیار مهم است اما بسیاری از مادران از این امر غافل هستند و این می تواند برای کودکان پیامدهای ناگواری به دنبال داشته باشد.

در نیجر در گرمای طاقت فرسا مادران به نوزادان خود آب می دهند، و این آب گاهی ازمنبعی آلوده آمده است.

نوزادان معمولا به اسهال دچار می شوند که می تواند به سوء تغدیه منجر شود و این نارسایی در نیجر کاملا رواج دارد. در این کشور 17 درصد از کودکان زیر پنج سال از سوء تغذیه رنج می برند. یعنی بیش از نیم میلیون کودک در سراسر کشور.

بیش از 15 درصد از کودکان در شرایطی وخیم به به سر می برند.

در آغاز سال جاری میلادی بحران تغدیه با کمبود مواد غذایی همراه شد. مقامات نیجر در کنار جامعه بین المللی و سازمان های امداد غیردولتی توانستند از بروز یک فاجعه انسانی جلوگیری کنند.

یک پزشک کودکان توضیح می دهد:“ما تمام کودکان را به دقت معاینه می کنیم، موارد نارسایی بهداشتی را ثبت می کنیم و بیماران را برای درمان به بیمارستان معرفی می کنیم. تلاش ما این است که مصونیت کودکان را بالا ببریم و بیماری را درمان کنیم.”

تیم خبر یورنیوز در ادامه این گزارش به منطقه میریا می رود که روستایی است در استان جنوبی زیندر در جنوب نیجر. در این منطقه بنیاد امداد موآک فعال است.

الیزابت زانو پزشک این مرکز توضیح می دهد:
“این بچه هفت ماهه است و به شدت از سوءتغذیه رنج می برد. علائم بیماری در او آشکار است و ما سعی داریم مادر او را متقاعد کنیم که بچه را به درمانگاه ببرد.”

سارا، مادر کودک مایل نبود کودک خود را به درمانگاه ببرد، گفت کسی نیست که از سه کودک دیگر او در خانه نگهداری کند.

در یک مرکز درمانی دیگر که به کودکان مبتلا به سوءتغذیه رسیدگی می کند، کودکی به اسم فاطمه به مالاریا دچار شده است. او به جای هفت کیلو تنها چهار و نیم کیلو وزن دارد اما اگر مشکل تغذیه را پشت سر بگذارد حالش خوب می شود.

خانم الیزابت زانو در این مورد توضیح می دهد:
“وضع بچه ناجور است و باید در بیمارستان بستری شود. وضع اشتهای او خراب است. در بیمارستان می توانند به او دارو و مواد مقوی بدهند تا تندرست شود.”

اگر فاطمه بتواند غذا را خوب جذب کند مشکل او برطرف می شود. او می تواند در درمانگاه بماند و مادرش هر هفته به دیدن او بیاید. در آنجا به مادر آموزش می دهند که چگونه در آینده به نحو بهتری فرزند خود را تغذیه کند.

مشکل این است که این مادران گرفتاری های زیادی دارند. خانه داری و رسیدگی به همسر و فرزندان وقت و نیروی زیادی از آنها می گیرد، به گونه ای که به سختی می توانند به فرزند بیمار خود رسیدگی کنند.

از آغاز سال جاری در بهداری های محلی و درمانگاه های سیار بیش از 240 هزار کودک درمان شده اند. هم اکنون در سراسر نیجر بیش از 800 مرکز بهداری وجود دارد که کار آنها رسیدگی به بیماری های سوء تغذیه است. تنها پنج سال پیش که بحران تغذیه در اوج بود، تنها 9 مرکز وجود داشت.

فاطمه، پزشک متخصص می گوید: “هدف ما پیشگیری است. به مادران باید آموزش داد که چگونه به فرزندان خود غذا بدهند و بدانند که هر غذایی برای سلامتی فرزندشان مناسب نیست. در اینجا دو مددیار هستند که به مادران در مورد تغذیه، واکسن زدن و امور ضروری دیگر آموزش می دهند.”

نیجر و افزایش جمعیت

نیجر یکی از فقیرترین کشورهای جهان است، و طبق آمار سال گدشته از افغانستان نیز رشد پایین تری داشت. نرخ افزایش جمعیت بسیار بالاست. هر مادری بیش از هفت بچه دارد. جمعیت کشور 15 میلیون نفر است اما تا چهل سال آینده جمعیت کشور به 50 میلیون نفر خواهد رسید. مدیر دبستان به دانش آموزان و والدین آنها درباره این رشد بیش از حد توضیح می دهد.

مدیر مدرسه می گوید:
“ما پنج کلاس ابتدایی داریم و فعلا می توانیم تمام بچه های روستا را به آموزش دعوت کنیم، اما اگر جمعیت با همین سرعت رشد کند و برنامه ریزی تنظیم خانواده اجرا نشود، بزودی روستا نمی تواند به کودکان خود نه آموزش بدهد و نه غذای کافی.”

در سال درسی گدشته هشتاد نفر از دانش آموزان مدرسه را ترک کردند. حدود هفت میلیون نفر از فشار قحطی و گرسنگی از مناطق روستایی به شهرها کوچ کردند.

در نیجر امسال بارندگی خوب بود و محصولات کشاورزی پربار، اما معلوم نیست که هر سال مزارع با مردم به همین اندازه بخشنده باشند. افزایش جمعیت همواره برنامه ریزی تغذیه را با مشکل روبرو می کند.

عبدو حسن کشاورز است و هشت فرزند دارد. او در کشتزار کوچک خود سبزی و غله کشت می کند و در بازار محلی به فروش می رساند. غذای اصلی خانواده ذرت و حبوبات است. همسر او گامبو می گوید که امسال ذخیره غدای خانواده خوب بوده اما همسرش نگران است که ممکن است ناچار شوند در فصل قحطی یک ماهی روستا را ترک کنند.

یک کارشناس صلیب سرخ توضیح می دهد: “راستش من به خاطر چیزهای دیگری اینجا آمدم اما بعد دیدم که در اینجا تامین غذا از همه چیز مهمتر است. کار و زحمت اصلی در روستاها بر دوش زنان است. زنها هستند که به هر کاری دست می زنند تا خانواده را زنده نگه دارند اما کار زیادی از دستشان بر نمی آید. بیشتر مردان هم به دنبال غذا هستند. فعلا به لطف بارندگی اوضاع خوب است اما هیچ تضمینی برای آینده وجود ندارد.”

برنامه سازمان ملل متحد در نیجر شامل دو هدف اصلی است: پیشگیری از بیماری و آموزش جمعیت. برای تغدیه مناسب تنها تامین غذا کافی نیست، باید عادتهای سلامتی و تغذیه را تغییر داد. جامعه بین المللی امسال برای مقابله با بحران مواد غذایی 350 میلیون یورو اختصاص داده است. اینک وقت آن است که بودجه بیشتری برای مقابله با مشکلات ساختاری گردآوری شود.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟

مسیر بالکان غربی، دروازه جدید مرگ برای پناهجوها