قزاقستان با 16 میلیون نفر جمعیت به یکی از قطبهای اقتصادی آسیای میانه تبدیل شده است.
قزاقستان را به خاطر ایستگاه فضایی بایکونور و ذخیره بزرگ گازی اش می شناسیم. با این حال 4 سال است که اجلاس اقتصادی آستانه این کشور را به یکی از پر اعتبار ترین مراکز دیدار تجار و اقتصاددانان غرب و شرق دنیای بدل کرده است.
اعتبار اجلاس تا آنجایی است که مشاوران اقتصادی و بسیاری ازدولتمردان مشهور جهان در آن حضور پیدا می کنند. مایکل گلاس وزیر پیشین اقتصاد کابینه آنگلا مرکل یکی از آنهاست.
“تجار قزاق تمایل زیادی به سرمایه گذاری در ساخت وساز، حمل ونقل و مهندسی راه دارند. به تازگی هم سرمایه داران قزاق به صنعت انرژی جایگزین مانند انرژی های خورشیدی علاقه مند شده اند.”
اما آنچه که نیاز اصلی قزاقهاست ثبات اقتصادی است. هراس دولتمردان قزاق از تمرکز گرایی اقتصاد این کشور روی دلار است. در واقع نوسانات دلار
باعث شده تا اقتصاددانان آمریکایی که در این نشست حاضر شده اند پیشنهادهای رادیکالی را در این زمینه ارائه دهند.
امروزه در خیلی از جاهای دنیا حتی در ایالات متحده آمریکا بازار مالی سرمایه گذاری زیادی را روی طلا متمرکز کرده است چرا که طلا کم نوسان ترین شاخص بازار جهانیست.
اما بازگشت دوباره به طلا نتایج غیر قابل منتظره ای هم می تواند داشته باشد. به همین دلیل شرکت کنندگان در این نشست تمام جنبه های آنرادر این اجلاس بررسی می کنند.
سلطان ال سویدی رییس بانک مرکزی امارات متحد ه عربی هم یکی از حاضرین در نشست است. او می گوید:
“باید دستگاه مالی جهانی بصورت گسترده ای اصلاح گردد. تا دوباره مواجه با بحرانی که در سال 2008 میلادی با آن رو درور شدیم گریبانمان را نگیرد.”
فکر می کنم باید صدای کشورهای در حال توسعه بیشتر از پیش شنیده شود.
فکر می کنم که ما توجه زیادی به کشورها یی که اقتصاد رو به رشد ی دارند نمی کنیم.
اما تنها نمایش قدرت کافی نیست، این سخنان خورخه کیروخا رییس جمهور پیشین کشور کوچک بولیوی است.
از او می پرسیم آیا گروه بیست راه حلی برای تمام کشورهای جهان دارد؟
“احتمالا نه، اما بسیار بیشتر از آنیست که قبلا داشته ایم.
هر بار از من می پرسند ایده ال ترین حد گسترش کشورهای گروه بیست چیست. می گویم اگر کشور من 15 امین باشد گروه 15 برایم کافیست اما اگر 35 امین باشم خوب گروه 35. یعنی همیشه روشی برای گله گذاری وجود دارد. “
در محوطه بیرونی نشست بسیاری از اقتصاددانان در این باره بحث می کنند که چگونه می توان اقتصاد کشورهای در حال توسعه چون بولیوی امارات عربی متحده و یا قزاقستان را همگام کشورهای گروه بیست کرد.