کار اجباری کودکان در قرن بیست و یکم

کار اجباری کودکان در قرن بیست و یکم
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

مقابله با کار کودکان یکی از چالش های بزرگ برای کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. در جهان حدود دویست میلیون کودک مجبور به کار هستند و بسیاری از آن ها در شرایط بسیار سخت و خطرناک قرار دارند. این نه تنها استثمار است بلکه کودکان را از حق بنیادی خود که آموزش است محروم می کند.

در معدن های طلای کنیبا در مالی، کودکان بخش اساسی نیروی کار را با شستن سنگ های قیمتی تشکیل می دهند. ولی به خاطر طرح “tackle“، این کودکان خواندن و نوشتن می آموزند و می توانند رویای آینده ای درخشان در ذهن بپرورانند.

درخشش طلا در فقر

34 درصد از جمعیت مالی کودکان پنج تا هفده سال را تشکیل می دهد که سه میلیون از آن ها مجبور به کار هستند. تاباکوتو، دهکده ای که در حوزه کنیبا قرار دارد، یافتن طلا در رودخانه مهارتی است که از نسلی به نسل دیگر انتقال می یابد. کودکان معمولا سهیم این کار که هم برای سلامتشان خطرناک و هم مانعی برای آموزش آن هاست می شوند. کودکانی که در این محل کار می کنند مدرسه را ترک کرده اند. این حقیقت مسئول هماهنگی طرح را بر آن داشته تا به جستجو بپردازد.

آموزش یکی از حقوق اساس کودک در مالی است. این طرح از طرف دایره بین المللی کار به اجرا گذاشته شده و سازمان غیر دولتی “راک” نیز در این پروژه همکاری می کند. اتحادیه اروپا پرداخت هزینه این پروژه 169 هزار دلاری را برعهده گرفته است. هدف، مبارزه علیه بدترین گونه های کار کودکان از طریق آموزش در چهار دهکده حوزه کنیبا است.

از دو سال پیش، سازمان غیردولتی “راک” در دهکده بارویا در 20 کیلومتری کنیبا، به فعالیت بشردوستانه مشغول است. قبلا بیش از نیمی از کودکان 5 تا 9 ساله در معدن ها کار می کردند. امروز مردم اهمیت فعالیت این سازمان غیر دولتی را درک می کنند.

بچه های خیابانی در اوروگوئه

در خیابان های مونته ویدئو کودکان از بازمانده های شهری امرار معاش می کنند. “کاریتوس” لقب آن هاست و تمام روزشان به جمع آوری، تبدیل و فروش اجناس بازیافت شده در کنار جاده می گذرد. این کار کثیف و خطرناک است ولی به لطف تلاش های یک سازمان غیر دولتی آن ها فرصت رفتن به مدرسه با دیگر کودکان را به دست می آورند. مونته ویدئو، پایتخت اوروگوئه از نظر کیفیت زندگی و امنیت بهترین شهر آمریکای لاتین است و تولید ناخالص داخلی آن به بیش از 31 میلیارد دلار می رسد.

اما صورت دیگر شهر، “کاریتوس“ها هستند، فقیرانی که پیاده یا سوار بر اسب، آشغال ها را برای بازیافت جمع آوری می کنند. آن ها با بزرگسالان به جستجو می پردازند.

مالوین نورت، در حومه مونته ویدئو محلی است که “کوریتاس“ها برای فروش آشغال ها می آیند. نیکولاس هر روز به اینجا می آید. بنابراین او و کودکان دیگر که مانند او هستند به مدرسه نمی روند.

“درخت کودک” در چین

محل کار برای کودکان نباید محیط مضری باشد. اگر به درستی بتوان آن را کنترل کرد، می تواند تجربه بسیار غنی و مثبتی باشد و به آن ها تعالیم ارزشمندی در مورد زندگی بدهد. فلسفه دبستان درخت کودک در چین همین است.

این اولین محل در چین است که به کودکان فرصت یادگیری شغلی با شوخی را می دهد. “درخت کودک” جایی است که کودکان نه از روی اجبار بلکه به دلخواه کار می کنند. این تجربه منحصر به فرد کودکان را برای دنیای کار آماده می کند. طی سه روز و دو شب، آن ها در زمان به سوی آینده خود مسافرت می کنند.

بدون کمک والدینشان و هدایت شده توسط سرپرست هایشان، کودکان باید بهترین راه برای امرار معاش را پیدا کنند. مرحله اول درخواست وام از یک بانک است که با دریافت آن می توانند قیمت اولین غذایشان را پرداخت کنند، یک چادر که خانه شان محسوب خواهد شد بخرند، بیمه پزشکی دریافت کنند و کمی هم پس انداز کنند. بیشتر بچه ها با یک ایده واضح از شغل رویایشان به اینجا می آیند، ولی زمانی که شروع به کار کردند نظرشان عوض می شود و قابلیت های نهفته شان آشکار می شود.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

دی‌ان‌ای باستانی راز مرگ امپراتور‌ چین را در قرن ششم میلادی فاش کرد

تنش در دریای جنوبی چین؛ رئیس‌جمهوری فیلیپین به پکن هشدار داد

تغییر قدرت در دنیای ثروتمندان؛ بمبئی بر تخت پادشاهی آسیا نشست