زنان نپال در گذار دموکراسی

زنان نپال در گذار دموکراسی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

نپال قرنهاست که الهام بخش بسیاری از کاوشگران، نویسندگان و عارفان جهان است. اما برای نپالیها تاریخ معاصر این کشور بیشتر تلخ و دردناک است تا مایه افتخار مردمان این کشور.

زندگی “دورگا دوی شارما” شاهد خوبی بر این مدعاست.
خانه او به معبدی برای شخصیتهای مقدس مذهب هندوییسم تبدیل شده است. او خدایان هندو را ناجی زندگی اش در 10 سال گذشته می داند.

دروگا: “شیوا، پرواتی و گانش و حتی ویشنو. این خدایان نیروی زندگی من هستند. بدون تصاویر آنها نمی توانم تنها این جا بمانم. آنها تنها دوستان من در زندگی هستند. خدایان زندگی دوباره ای به من داده اند. من مرده بودم و زندگی امروز خود را مدیون خدایان هستم. “

دورگا 18 سال است که افسر پلیس در کاتماندو است. حوالی معبد پاشوپاتینات برای او یاد اور لحظاتی است سخت و دردناک و در عین حال عرفانی. یکی از وحشتناک ترین لحظات زندگی او در کنار این معبد بوقوع پیوسته است.

دروگا: “اسلحه اش را روی سینه ام گذاشت. من اسلحه ای نداشتم. سعی کردم سلاحش را از روی سینه ام بردارم خم شدم کمی به عقب رفت و شلیک کرد. تیر اول خراش سطحی انداخت اما آنها از نو تیراندازی کردند. تیرها به بازو وسینه هایم اصابت کرده بود، دو قدم برداشتم و….و اینجا روی زمین افتادم.”

این اتفاق در سال 2002 در زمانی روی داد که درگیریها بین مائوئیستها و هواداران شاه گیانندرا به اوج خود رسیده بود. درگیریهایی که سرانجام با سقوط شاه و برقراری جمهوری دموکراتیک در نپال خاتمه می یابد.

دورگا و تعدادی از نیروهای پلیس از جمله همسرش در حال گشت زنی گرفتار شورشیان مسلح می شوند. شورشیانی که نیروهای دولتی را مرتبا غافلگیر می کردند.

دورگا پس از اصابت تیر در سینه و در بازو چند ماهی را در بیمارستان سپری کرد تا نهایتا بهبودی یافت و امروز دوباره کار را از سرگرفته است. او دوباره در پلیس مشغول بکار شده است. او می گوید به هیچ قمیتی کارش در نیروهای پلیس را از دست نمی دهد. هر چند بدلیل جراحات قبلی دیگر نمی تواند آنطور که باید وشاید در خدمت پلیس باشد.

دروگا: “سعی می کنم نیمه پر لیوان را ببینم و خوش بین باشم، می توانستم الان مدتها زیر خاک باشم ولی هنوز زنده ام. مانند یک شخص عادی مشغول بکارم. در خدمت مردم هستم و سعی می کنم نیروی مثبتم را به همه بدهم. به کاری که می کنم بسیار مفتخرم.”

همسر دورگا هر چند که جراحاتش کمتر بود اما سرانجام تیرها او را معلول کردند. او خانه نشین است و بازنشسته دولت. همسر دورگا به همراه دو دخترش در در روستای محل زادگاه آنها زندگی می کنند. دورگا سه سالیست که تنها در کاتماندو زندگی می کند. بدلیل حقوق ناچیز بازنشستگی همسرش بار اصلی تامین مالی خانواده بر دوش اوست. او در حالی نان بیار اصلی خانواده چهار نفری است که نپال یکی از عقب مانده ترین جوامع در زمینه حقوق زنان است. هنوز پدرسالاری ومردسالاری در جامعه نپال بیداد می کند.

دروگا:“درزمان جنگ داخلی ذهنمان بسیارمشغول مسایل امنیتی بود واز بسیاری از جنبه های زندگی اجتماعی خصوصا دفاع از حقوق زنان غافل شدیم. هرچند در زمان صلح هستیم اما حقوق زنان هم چنان پایمال می شود و آنها در تبعیض هستند. “

حمله های ارتش، تجاوز، شکنجه، قتل همسران و یا بچه ها، زنان نپالی رابزرگترین قربانی جنگ ده ساله در این کشورقرار داد. انتقال قدرت و گذار بسوی دموکراسی آن چنان که باید وشاید وضعیت زنان را تغییر نداده است. بسیاری منتظرند تا نهادهای قضایی حقوق زنان را بشناسند و سعی کنند تا زنان در این کشور از حقوق برابری با مردان بروردار باشند.

دروگا: “آینده نپال در دستان مردانی است که قدرت را در این کشور در دست دارند. اگر رهبران خوبی داشته باشیم، رهبرانی که با خواست مردم آشنا باشند، آینده درخشانی در انتظار نپال خواهد بود. “

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

تصاویری از زنان و مردان بدنساز در مسابقات قهرمانی آسیا در نپال

رقص و آواز در شالیزارها؛ کشاورزان نپالی در گل و لای غلط می‌زنند و شادی می‌کنند

کوهنوردی که با وجود قطع هر دو پایش قله اورست را فتح کرد