دانش آموزان در تعطیلات تابستان بسیاری ازآموخته های خود را فراموش می کنند. برای مبارزه با این مسئله دربسیاری از کشورها استفاده از برنامه های متنوع آموزشی در طول تعطیلات تابستانی مورد توجه قرار گرفته است. اما چگونه باید به کودکانمان بقبولانیم که حتی در تعطیلات هم سر کلاس بروند؟
کانادا: کلاسهای تقویتی و دوره دروس مشکل سال بعد در تابستان
در بخشهایی از کانادا توجه به برگزاری کلاسهای تابستانی رو به افزایش است. بسیاری از دانش آموزان بصورت داوطلبانه و با هدف کسب نمره های بهتر در این کلاسها ثبت نام می کنند. دوره کردن کتابهای سال تحصیلی، قبل از شروع کلاسها و در طول تعطیلات تابستانی شیوه ای است که این روزها در اکثر مدارس کانادا باب شده است. پیش تر کلاسهای تابستانی مخصوص دانش آموزان ضعیفی بود که در آن درس نمره خوبی نگرفته بودند.
از زمانی که مسئولان دولت استان بریتیش کلمبیای کانادا هزینه این کلاسهای تابستانی را تقبل کرده اند و والدین حتی یک سنت هم نمی پردازند، تعداد متقاضیان کلاسهای تابستانی بطور تصاعدی افزایش پیدا کرده و از 1165 نفر در سال 2007 به 46500 نفر در سال 2012 رسیده است.
آهنگ آموزش باید بی وقفه باشد
برخورداری از کلاسهای فوق العاده بیشتر یک مسئله است و اینکه وقفه ناشی از تعطیلات تابستانی چه اثری بر یادگیری دارد یک مسئله دیگر. نگرانی از فراموشی آموخته ها در طول تعطیلات تابستان در آمریکا هم مورد توجه قرار گرفته است.
دولت آمریکا در تلاش است تا برای مبارزه با چیزی که از آن بعنوان “فراموشی آموخته ها در تابستان” یاد می شود راهی پیدا کند. از دست دادن مهارت و دانشی که مختص تعطیلات سه ماهه تابستان است، زمانی که کودکان از مدرسه دورند و بسرعت آموخته های قبلی خود را فراموش می کنند، چه راه حلی دارد؟
افزایش تعداد روزهای آموزشی شاید همانطور که الیزابت موژه کارشناس امور آموزشی می گوید، شیوه مناسبی برای حل این مسئله نباشد.
الیزابت بر این باور است که توزیع مناسب اوقات فراغت و برنامه کاری مناسبتر والدین بمراتب تاثیر گذارتر از داشتن سه ماه تعطیلی پشت سرهم و پیوسته است. نکته مهم اینکه، نباید درآهنگ آموزش وقفه ای ایجاد شود.
از سوی دیگر شاید ذکر این نکته که وجود تعطیلات سه ماهه تابستانی یک سنت قدیمی است و ریشه در کار کودکان دارد لازم باشد. قدمت آن به نظام کشاورزی روستایی می رسد، یعنی زمانی که مشارکت کودکان در برداشت محصول امری ضروری بود. برخی از مورخان هم آنرا میراث انقلاب صنعتی می دانند: تابستان یعنی زمانی برای کار کردن کودکان. اما با اینکه تاریخ مصرف هر دوعامل بسرآمده، در ذهن مردم تغییری بوجود نیامده چرا که این یک سنت عمیق فرهنگی است و تشویق کردن مردم به کاری که در مورد آن طور دیگری فکر می کنند دشواراست .
بزعم الیزابت، توزیع مناسب روزهای تعطیلات و فراهم کردن امکان فعالیت های با کیفیت در زمان تعطیلات برای تک تک دانش آموزان، استراتژیهای محوری مبارزه با “فراموش کردن آموخته ها در تابستان” بشمار می روند.
اما فاصله ما با واقعیت چقدر است؟ تفاوت امکانات در دسترس خانواده های پولدار و فقیرچه می شود؟ دست آخر اینکه نباید فراموش کنیم یکی از اهداف اصلی دیگر گفتگوهای مرتبط با تعطیلات تابستانی دادن شانس و فرصت برابر به همه، برای محقق کردن رویاهایشان است.
ژاپن و تکلیف اجباری در طول تعطیلات تابستانی
در ژاپن تعطیلات تابستانی مدارس تنها پنج هفته است. در این مدت هم دانش آموزان مجبورند تکالیف زیادی را درمنزل انجام دهند. کودکان در تابستان به کلاسهای فوق العاده می روند تا در درسهای خود قوی تر شوند.
واقعیت این است که نظام آموزشی ژاپن بگونه ای طراحی شده که دانش آموزان را تشویق می کند حتی در کوتاهترین زمان فراغت هم سعی کنند چیز تازه ای یاد بگیرند. قدمت این نظام آموزشی به فردای بعد از جنگ جهانی دوم می رسد.
مفهوم “هدر ندادن زمان” در ذهنیت ژاپنی ها مفهومی کاملا جا افتاده است. اکثر والدین هم اعتقاد دارند علیرغم این تکالیف سنگین، بازهم بچه ها وقت کافی برای بازی و تفریح دارند و در واقع چیز یاد گرفتن دریچه جدیدی را در زندگی بروی آنها باز می کند. درعین حال این نوع تفکر باعث شده تا ژاپنی ها از نوجوانی آینده را جدی بگیرند.