هماهنگی بیشتر برای جستجوی کودکان گم شده

هماهنگی بیشتر برای جستجوی کودکان گم شده
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

ناپدید شدن کودک، یکی از حوادث هولناکی است که همۀ خانواده ها از آن هراس دارند. در این مواقع، خانوانده ها با وحشت و استرس بالایی روبرو هستند و یاری نهادهای مختلف و از همه مهمتر اقدامات سریع نیروهای پلیس ضروری است. برای سازمان های مختلف، این بخشی از حقوق اصلی کودکان است.

“با وجود اینکه سالها گذشته است، هنوز امیدوارم کارینا پیدا شود یا بیاید زنگ در خانه را بزند.”

برخی موارد مورد توجه رسانه ها قرار می گیرند اما برخی دیگر به مبارزه ای طولانی و ناامیدکننده برای خانواده ها تبدیل می شوند. هر سال حدود یک میلیون کودک در اتحادیه اروپا ناپدید می شوند، که شامل فرار، آدم ربایی، ربایش توسط والدین، کودکان گم شده و کودکانی که به تنهایی مهاجرت می کنند، می شود.

لهستان در این زمینه تلاش زیادی می کند با این حال، هر روز چندین کودک زیر سیزده سال و حداقل ده نوجوان در این کشور ناپدید می شوند. در ورشو، با زنی ملاقات می کنیم که از ده سال پیش تلاش می کند، کارینا، خواهر زادۀ گم شده اش را پیدا کند. در سال ۲۰۰۲، مادر کارینا و نامزدش در آپارتمانشان به ضرب گلوله کشته شدند اما اثری از کارینا نبود.

احتمالا یک گروه تبهکار این کار را انجام داده است اما پروندۀ قتل و ناپدید شدن کارینا هنوز بدون پاسخ مانده است. “مالگورزاتا” خالۀ کارینا هنوز در انتظار اوست و می گوید: “مردم می گویند، به احتمال زیاد او مرده … کشته شده است. اما تا او را پیدا نکنند، تا زمانی که جسد او را ندیده ام، باور نمی کنم. برای من شکی نیست که او زنده است. صبر می کنم تا برگردد.

خانوادۀ کارینا بر این باور است که او توسط قاتل یا قاتلان ربوده شده است. برخی وسایل و کفش و لحافِ او در اتاقش نبودند. این تصاویر رسمی نشان می دهند که چهرۀ کارینا احتمالا چگونه تغییر کرده است.

مالگورزاتا ادامه می دهد: “امیدوارم او پیدا شود و در این سالها به خوبی زندگی کرده و چیزی کم نداشته و سلامت باشد. امیدوارم غذای خوب و به اندازۀ داشته است. واقعاً امیدوارم او را پیدا کنیم.”

سازمان هایی که از این خانواده ها حمایت می کنند، نقش مهمی دارند. یک شمارۀ تلفن ویژه در لهستان و سراسر اروپا، اطلاعات و کمک های مفیدی به این خانواده های پریشان ارائه می دهد.

“سوزانا زیاژکو” در سازمان اروپایی “ایتاکا” برای جستجوی افراد گمشده کار می کند و می گوید: “اغلب نمی دانند که پلیس باید به سرعت وارد عمل شود و فقط به آنها گفته می شود، که گم شدن فرزندشان به واحدهای مختلف اطلاع داده شده است. آنها مجبورند با این غم و نگرانی به خانه برگردند و نمی دانند کودکشان کجاست و جستجوها چگونه سازماندهی شده اند. آنها نمی دانند چگونه باید این مسئله را پیگیری کنند.”

این خط تلفن برای گزارش موارد، مشاوره، درخواست کمک و همینطور برای اطلاع رسانی مردم مورد استفاده قرار می گیرد. کودکان و نوجوانانی هم که گم شده یا فراری هستند می توانند با این شماره تماس بگیرند.

تمام کشورهای اروپایی ملزم بودند تا پایان ماه مه سال گذشته این شمارۀ مشترک را راه اندازی کنند. بسیاری از این دستورالعمل پیروی کرده اند اما برخی از کشورها هنوز منتظر هستند و بیشتر به نظر می رسد مشکل، هزینه و بودجۀ مربوط به آن است. همچنین عدم اطلاعات و آگاهی لازم. در حال حاضر اصرار بر این است که همۀ کشورهای اتحادیه اروپا این خط تلفن را داشته باشند.

بسیاری از سازمان هایی که دست اندرکار و جوابگوی این خط تلفنی هستند، عضو “سازمان اروپایی کودکان گمشده” هستند که تلاش زیادی برای راه اندازی این خط تلفن اختصاصی کرده است. امید است که تعداد مواردی که حل می شوند، افزایش یابد.

با وجود مشکلات مالی، یونان یکی از فعال ترین کشورها در زمینۀ جستجوی کودکان گم شده است. پس از یک تماس تلفنی اورژانس، ارگان های ویژه و افراد داوطلب به سرعت وارد عمل می شوند. با مادری ملاقات کردیم که تابستان گذشته، پسر بچۀ چهار ساله اش، در جزیرۀ “آندروس” گم شد. تیم های نجات و ساکنان جزیره به سرعت در جریان قرار گرفتند، و کودک پس از چند ساعت، صحیح و سالم پیدا شد.

این مادر می گوید: “اول، خیلی وحشت زده شدم، اما زن جوانی که پشت خط تلفن با من صحبت می کرد، به من آرامش و اطمینان داد و گفت آنها در اسرع وقت پسرم را پیدا خواهند کرد. من هم به تدریج سعی کردم با آنها همکاری کنم، البته از نظر روحی در شرایط بسیار سختی بودم. فکر می کردم دیگر هرگز او را نخواهم دید و پیدایش نخواهیم کرد.”

سازمانی که در یونان جوابگوی این خط تلفن است، “انجمن لبخند کودک” نام دارد. در مراحل اولیه، عملیات جستجو و نجات کودک را آنها هماهنگی می کنند.

در هر صورت و چه با پلیس تماس برقرار شود، چه با خط ویژۀ ۱۱۶۰۰۰، هدف از دست ندادن وقت و به اشتراک گذاشتن اطلاعات است.

واسیلیس اورفانوس، هماهنگ کنندۀ تیم های جستجوی کودکان است و می گوید: “وقتی یک کودک گم می شود، مهمترین چیز اینست که به ما خیلی سریع اطلاع داده شود تا بتوانیم سریعاً اقدامات لازم را انجام دهیم.”

همچنین، در موارد مشکوک به آدم ربایی، یونان دارای یک سیستم هشدار عمومی در تلویزیون و تابلوهای بزرگراه هاست. در سال ۲۰۱۱ در یونان، حدود شش هزار تماس تلفنی با این خط انجام شد و ۱۲۰ کودک به این وسیله پیدا شدند اما از هشت کودک هنوز خبری نیست.

کوستاس یانوپولوس، مدیر “انجمن لبخند کودک”: “باید به نحو هماهنگ و متحد عمل کنیم. پیام ما این است. برای نجات این کودکان باید بایکدیگر کار کنیم. “انجمن لبخند کودک“، صلیب سرخ، نیروهای امداد، پلیس، خدمات آتش نشانی، مقامات بندری و ارتش، همه باید با این هدف واحد، همکاری کنیم.”

پلیس یونان هم همین پیام را دارد و چندی پیش یک سیستم کامپیوتری راه اندازی کرد که اطلاعات را جمع آوری کرده و در عرض چند دقیقه و به طور خودکار، آن را به فرمت های مختلف پخش می کند.

کاپیتان پناگیوتیس پاپانتونیس در واحد ویژۀ اشخاص گمشده، در پلیس یونان کار می کند و می گوید: “این ابتکار بسیار مهمی است و خیلی خوب است که ما اولین کشوری هستیم که این سرویس را ایجاد کرده ایم. تاکنون در موارد بسیاری به ما کمک کرده. شاید برخی اوقات، پدر و مادر همۀ اطلاعات لازم را به ما ندهند، ما آنها را از راه این خط تلفن به صورت ناشناس جمع آوری می کنیم.”

گاهی اوقات، سرنخ کوچکی که مردم به ما می دهند، یک کودک را به خانۀ خود بازمی گرداند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

چگونه می توان شهروندان را به شرکت در انتخابات تشویق کرد؟

حفاظت از حریم خصوصی در عصر دیجیتال

تدابیر جدید برای جلب رضایت خریداران اروپایی