این هفته در قاهره هستیم تا نگاهی بیاندازیم به اینکه بهارعربی چگونه بر آموزش در مصر تأثیر گذاشته است.
در رژیم حسنی مبارک آموزش با مشکلاتی چندگانه روبه‌رو بود و بسیاری از کسانی که به خیابان ریختند آموزگار و دانش آموز بودند. از نظر سیاسی هنوز گرد وغبار تحولات انقلاب در هواست و نخستین رهبران کشور که به شکل دموکراتیک انتخاب شده‌اند، همچنان محکم گام برنمی‌دارند. در امر آموزش بسیاری از آموزگاران و دانش آموزان نفس در سینه حبس کرده‌اند تا ببینند چه رخ می‌دهد.
هنوز در مدارس مصرپژواک انقلاب مردمی را می‌توان شنید. دانش‌آموزان مصری از مشاهده تغییرات سیاسی در کشورشان شادند. اما به آینده آموزش اطمینان ندارد.
طرح «با هم می توانیم»
به‌نظر می‌رسد که تا کنون آموزش دولتی چندان تغییر نکرده است و برخی از مشکلات آموزشی واقعا اساسی هستند. بنا به آمار یونسکو در سال ۲۰۱۰ تنها ۶۵ درصد زن‌ها و ۸۳ درصد مردها در مصر باسواد هستند. شمار بی‌سوادها در مصر براساس جدیدترین آمارها به تقریب ۱۷ میلیون نفر است . مصر در سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۱۰ جایزه سازمان ملل برای مبارزه با بی‌سوادی را دریافت کرد. اما هنوز در فهرست سازمان ملل قرار دارد. این فهرست ۹ کشور را بر اساس شمار شهروندان بی‌سوادشان رتبه‌بندی می‌کند.
دفتر یونسکو در بیروت و قاهره، با همکاری وزارت آموزش پروژه ای دارد که «باهم می‌توانیم» نام دارد و به عنوان «جهادملی برای آموزش بزرگسالان و باززایش مصر» در سال ۲۰۱۱، آغاز شد و بعد از انقلاب نیز ادامه یافت.
بازار کار و تحصیل دانشگاهی
اما همه چیز تیره و تار نیست. یکی از سرشناس‌ترین نهادهای مصر یعنی دانشگاه قاهره، موقعیت خود را در بین ۵۰۰ دانشگاه اول جهان، در رتبه‌بندی دانشگاه شانگهای حفظ کرده است. این دانشگاه بیش از ۲۶ دانشکده و حدود ۱۸۰هزار دانشجو دارد.
با این‌همه فارغ‌التحصیلان این دانشگاه، جز در رشته‌های پزشکی، مهندسی و داروسازی، در یافتن شغل با مشکل مواجهند. یکی از اساتید دانشکده‌ی پزشکی به یاد می‌آورد که در گذشته، فارغ التحصیلانِ دانشکده های سطح بالا سریع استخدام می شدند و امروز دانش آموختگان پزشکی و دارو سازی امکان شغلی در دولت پیدا می کنند. مشکل متوجه کسانی هستند که از سایر دانشکده ها فارغ التحصیل می شوند. زیرا تعداد آنها بسیار زیاد است و همین امر مشکل ساز شده است. دانشجویان سال اول نسبت به آینده‌شان امیدوارند. از سوی دیگر با فارغ التحصیلانی مواجه می‌شویم که از نیافتن شغلی که به زمینه تحصیلی‌شان مربوط بشود، شوکه هستند.
طرفداران ما در فیس بوک فکر می‌کنند که بعد از انقلاب هیچ چیز تغییر نکرده است. آیا شما با این نظر موافقید؟ یا تجربه متفاوتی دارید؟ نظرتان را به ما بگویید.