اختلاف نظر بر سر خط راه آهن لیون-تورین از طریق کوههای آلپ

اختلاف نظر بر سر خط راه آهن لیون-تورین از طریق کوههای آلپ
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

در دره شرقی کوه های آلپ، سمت ایتالیا، دره “سوزا“، شاهد اعتراضات و مخالفت های زیادی است. مخالفان مشهور به “نو تاو” (NO TAV)، خواستار توقف پروژه احداث یک تونل ۵۷ کیلومتری، بین فرانسه و ایتالیا هستند.

در این حوالی، تعداد زیادی از نیروهای پلیس و همچنین ارتش به چشم می خورند. سربازان با استتار نظامی در جنگل های اطراف مستقراند و کارگران حصارهای امنیتی را افزایش می دهند. دست اندرکاران تونل به ما اجازه فیلم برداری ندادند. شاید نمی خواستند از سیم خاردارها فیلم بگیریم، اما لوکا جیونتی، که جنگلبان و یک “نو تاو” فعال است، راه کوچک کوهستانی را به ما نشان می دهد و می گوید: “از نظر انرژی، زیست محیطی و همینطور مالی، هزینه ساخت و ساز این تونل بقدری زیاد است که هیچ وقت این سرمایه گذاری ها برنخواهد گشت. هیچ وقت سود نخواهیم کرد. از بیست سال پیش، تعداد مسافران و حمل و نقل بین فرانسه و ایتالیا بطور مداوم کاهش میابد.”

به همین دلیل مخالفان این طرح می گویند، خط راه آهن همیشگی کافی است. “نو تاو“ها، همچنین می گویند مواد رادیو اکتیو موجود در سنگ ها ممکن است خطرناک باشد. به علاوه آنها نگران آبهای زیرزمینی هستند و می ترسند، احداث تونل باعث قطع شدن آب برخی از روستاها شود.

یکی از روستاییان مخالف پروژه می گوید: “در پروژه تونل، محاسبه شده که حدود هزار لیتر آب در ثانیه به دور ریخته می شود. این معادل نیاز یک شهر یک میلیون نفری است.”

با این حال، جما آمپرینو، شهردار “سوزا” از این پروژه پشتیبانی می کند و اعتقاد دارد همه این خطرات قابل کنترل هستند. به خصوص که مزایای اقتصادی این پروژه را نمی توان دست کم گرفت. او می گوید: “امیدواریم که پس از تصمیم قطعی دولت ها در مورد این پروژه، یک ایستگاه قطار بین المللی هم بسازیم. این امر فرصت فوق العاده ای برای پیشرفت و توسعه شهر سوزا خواهد بود.”

در آنسوی کوه های آلپ، شهردار شهر “مودان” فرانسه هم سالهاست که علیه حمل و نقل از طریق جاده مبارزه می کند و طرفدار قطار است. او نیز همچون همکار ایتالیایی خود در آنسوی تونل، از منافع اقتصادی می گوید. ژان کلود رَفَن، شهردار مودان: “در این دوران دشوار، مهم پیدا کردن کار است. برای شهر مودان و همینطور همه منطقه دره “موریان” و دره “سوزا” در ایتالیا، این پروژه عظیم، مانند یک کپسول اکسیژن برای ده یا پانزده سال آینده خواهد بود.”

حامیان تونل آلپ می گویند: خط لیون – تورین، یکی از راه های کلیدی شبکه اروپایی خواهد بود که لیسبون را به بوداپست و در دراز مدت به “کی یف” ربط می دهد.

امانوئل، یک وبلاگ نویس مخالف تونل است. او می گوید در هر صورت نقل و انتقال میان دو کشور زیاد نیست. بنابراین نیازی به تونل جدید نداریم به ویژه اینکه بتازگی خط راه آهن قدیمی بازسازی شده است. “وقتی در مورد زیر ساخت های کهنه صحبت می کنند، واقعا تعجب می کنم… برخی از ساختارها مانند این پل، چندی پیش بازسازی شد. احداث خط جدید هزینه سرسام آوری خواهد داشت. بیش از ۲۵ میلیارد یورو، یعنی معادل احداث پانصد بیمارستان. اتفاقا “کمیته نظارتی حسابداری فرانسه” هم دقیقا اعلام کرد که این خط سودآور نخواهد بود.”

با اینکه بسیاری، از انفجارِ هزینه های پیش بینی شده از دوازده به بیست و شش میلیارد یورو، انتقاد می کنند، اما استاندار منطقه “رون-آلپ” فرانسه، با تمام قوا از این طرح دفاع می کند. ژان جک کِران می گوید: “نه تنها مبادلات تجاری بین فرانسه و ایتالیا افزایش پیدا خواهد کرد، بلکه میان مناطق مدیترانه ای اروپا و شرق اروپا هم همینطور. امروز، تنها ده درصد از حمل و نقل ها از رشته کوه های آلپ، توسط راه آهن انجام می شود. این رقم در اتریش به ۳۵ درصد می رسد و در سوئیس به ۶۵ درصد. آینده در راه آهن است. در رفت و آمد خوب و امن.”

از طریق تونل “فره جوس” به ایتالیا برمی گردیم. اینجا در شهر “باردونِکیا” با “ماریو ویرانو“، نماینده ویژه دولت ایتالیا در پروژه لیون-تورین قرار داریم. او می گوید، به احتمال زیاد عملیات جدی از سال ۲۰۱۴ آغاز خواهند شد. او همچنین در ادامه می گوید: “هنگامی که قطار، در یک دشت مسطح حرکت می کند، وسیله‌ای اقتصادی و سودآور است، اما هنگامی که به کوه می رسد، تنها راه مسطح نگه داشتن خط، ایجاد یک تونل است. در این ناحیه، قطارها باید ۱۳۰۰ متر به بالا صعود کنند و برای اینکار به سه لوکوموتیو احتیاج است… به همین دلیل رقابتی نیستند.”

خط قدیمی در سال ۱۸۷۱ ساخته شد. در مقایسه با یک خط مسطح، هزینه انرژی آن خیلی بیشتر و حدود شصت درصد گرانتر تمام می شود. ایتالیا دومین شریک اقتصادی فرانسه است، اما هزینه دسترسی به بازار همسایه نسبت به کل اروپا، گران ترین است. شرکت “پاتریک مینیولا“، از ایتالیا کاشی وارد می کند. با اینکه در نزدیکی یک ایستگاه قطار قرار گرفته است، اما دیگر از آن استفاده نمی کند. دلیل این امر را پاتریک چنین بیان می کند: “چند سال قبل، از راه آهن استفاده می کردیم و در واقع کامیون ها بر قطار سوار می شدند، اما این سیستم به حد کافی سازماندهی نشده است. به این دلیل که حجم مبادلات ایتالیا و فرانسه به اندازه کافی نیست، در نتیجه نمی توانیم یک سیستم قابل اعتماد داشته باشیم.
این حجم کافی نیست چون اتفاقا تونل لیون-تورین وجود ندارد و عملا سیستم های حمل و نقل به حد کافی سازمان نیافته اند.”

طرفداران تونل قبول دارند که رفت و آمد ها بین دو کشور کاهش یافته است و می گویند دلیل آن بحران اقتصادی است، اما باید به فکر آینده بود. آنها امیدوارند تا سال ۲۰۲۵ و اتمام تونل، رشد اقتصادی به اروپا برگشته باشد.

همچنین در مورد قطارهای مسافری، این تونل وقت زیادی صرفه جویی خواهد کرد. به جای سه ساعت و نیم، مسافت لیون-تورین در یک ساعت و ۴۷ دقیقه طی خواهد شد. همچنین زمان سفر بین پاریس تا ونیز و میلان تا بارسلون، نصف خواهد شد.

به دره سوزا برمی گردیم. در روستای مَتی، “آلبرتو اِفرِم“، اتاق اجاره می دهد و به همراه رییس “انجمن کوه و دره سوزا“، از اولویت های مهمتر ایتالیا می گوید. “بحث های جاری واقعا مثل کسی است که یک اتومبیل فِراری می خرد که سریعتر به نانوایی برود، اما پول کافی برای خرید نان ندارد. این یکی از نکاتی است که در این پروژه ما به آن انتقاد می کنیم.”

در سمت فرانسه، یک سری عملیات حفاری انجام شده است. در قلب کوه، همه چیز برای آغاز پروژه آماده است.

ملاقات دیگری با چند مخالف سرسخت، چند “نو تاو” ایتالیایی داریم و یک سوال مطرح می کنیم: چرا نباید تصمیم دولت های فرانسه و ایتالیا را که طبق رای مردم و دموکراتیکوار انتخاب شده اند، قبول کرد؟ یکی از آنها جواب می دهد: “چه دموکراسی ای؟ آنها یک نقشه جغرافیایی بدست گرفتند و یک خط کشیدند و می گویند ما اینجا یک تونل خواهیم ساخت. این چه دموکراسی است؟ آنها در آن بالا تصمیم می گیرند و نظر ما مهم نیست؟ ما هستیم که اینجا زندگی می کنیم.”

مرد دیگری می گوید: “در هر صورت، ما هم توانایی مبارزه با این تونل را داریم. می توانیم مزاحمت ایجاد کنیم. می توانیم از حرکت کامیون های آنها که باید از این کارگاه خارج شوند، جلوگیری کنیم.”

اختلاف نظرها در مورد این طرح ادامه دارد. تا کنون ۸۰۰ میلیون یورو برای مراحل آماده سازی هزینه شده است. آیا پروژه در این مرحله متوقف خواهد شد یا حفاری ها ادامه خواهند یافت؟ ماههای آینده تعیین کننده خواهند بود.

برای شنیدن مصاحبه کامل ماریو ویرانو، نماینده ویژه دولت ایتالیا در پروژه لیون-تورین به زبان ایتالیایی، بر روی این لینک کلیک کنید
http://it.euronews.com/2012/11/30/bonus-intervista-mario-virano

آنتوان فاتیگا، سخنگوی اتحادیه حمل و نقل فرانسه، دلایل حمایت از پروژه راه آهن لیون، تورین را بیان می کند. گفتگوی زیر به زبان فرانسه است
http://fr.euronews.com/2012/11/30/interview-bonus-antoine-fatiga-cgt-transports

مصاحبه با جیانمارکو موکیِتو، از مخالفان این پروژه را از طریق لینک زیر گوس دهید
http://it.euronews.com/2012/11/30/bonus-intervista-gianmarco-moschietto

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟

مسیر بالکان غربی، دروازه جدید مرگ برای پناهجوها