آیا کمک های غذایی به نیازمندان اروپا متوقف خواهد شد؟

آیا کمک های غذایی به نیازمندان اروپا متوقف خواهد شد؟
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

در ورشو پایتخت لهستان، ماموران پلیس را در هنگام گشت شبانگاهی دنبال می کنیم. آنیِشکا و همکارش، با کارتون خوابها و بی خانمانهای ورشو آشنا هستند و اغلب به آنها کمک می کنند. مانند “گوشیا” که از یازده سال پیش در یک سوراخ زیرزمینی کوچک زندگی می کند. بسیاری از افراد بی خانمان به کنار لوله های آب گرم شهری یا فاضلاب پناه می آورند.

گوشیا مکان زندگی خود را نشان می دهد و می گوید: “افرادی از مرکز اجتماعی محله به همراه خانم مدیر اینجا آمدند. پرسیدم آیا می توانم یک کمک مالی دریافت کنم؟ اما خانم مدیر گفت: «نه! پولی به شما تعلق نمی گیرد». چون ما مشروب می نوشیم، هیچ کمکی به ما نمی کنند.”

برخی نیز کلبه کوچکی برای خود در جنگل های حومه شهر ساخته اند. به دیدار مونیکا و همسرش می رویم. یکی از پاهای مونیکا قطع شده و کار پیدا نمی کند و هیچ کمکی نیز دریافت نمی کند. درآمد همسرش، ۱۵۰۰ زلوتی در ماه، معادل ۳۵۰ یورو، یعنی حداقل دستمزد است. همسر مونیکا توضیح می دهد: “برای خروج از این وضعیت بی خانمانی، هر کاری را که از دستمان بر بیاید انجام می دهیم. دوست داریم یک آپارتمان اجاره کنیم، اما ۱۵۰۰ زلوتی، کافی نیست.”

بنا به آمار رسمی، بین ۸۰ تا ۱۳۰ هزار بی‌خانمان در لهستان وجود دارد. آنیشکا، مامور پلیس شهرداری ورشو اضافه می کند: “روز به روز تعداد افراد بی خانمان اضافه می شود. فقر تنها مربوط به افرادی نیست که در فاضلاب یا در این قبیل کلبه ها زندگی می کنند، فقرای بسیاری هستند که در خانه های عادی زندگی می کنند. وضعیت دشواری است. درآمد خیلی ها کافی نیست. اکثر لهستانی ها با مشکل اقتصادی روبرو هستند.”

با اینکه لهستان در میان نادر کشورهای اروپایی است که هنوز رشد اقتصادی مثبت دارند، با این حال بیش از هفت درصد از جمعیت کشور، یعنی حدود دو و نیم میلیون نفر با فقر شدید دست و پنجه نرم می کنند.
تعداد متقاضیان رستوران های خیریه همچنان در حال افزایش است. مانند غذاخوری که در ورشو بازدید کردیم. جایی که توسط سازمان غیر دولتی “کاریتاس” اداره می شود. بخش عمده ای از کالاهای مورد نیاز این رستوران ها، از سوی برنامه اروپایی کمک غذایی به نیازمندان تامین می شود اما امروز خطر حذف این برنامه وجود دارد.

مدیر غذاخوری خشمگین است و می گوید: “به کمک این برنامه، به حدود هشتصد نفر غذا می دهیم. اگر این کمک ها قطع شوند و هیچ بودجه دیگری به ما تعلق نگیرد، باید این غذاخوری را ببندیم.”

نود درصد از کمک های غذایی که توسط سازمان های خیریه در لهستان توزیع می شود، از برنامه اروپایی کمک به نیازمندان می آید. این طرح اتحادیه اروپا از سال ۱۹۸۷ میلادی و تنها با توزیع مازاد محصولات کشاورزی به نیازمندان آغاز شد. با بهبود تنظیم تولیدات کشاورزی، این برنامه به کمک یک بودجه مالی ویژه پانصد میلیون یورویی تامین شد.

هر سال، مزایده هایی برای تولید محصولات عرضه شده برگزار می شود. مدیر عامل یک شرکت بسته بندی شیر می گوید: “قراردادهای بسیار خوبی هستند. قراردادهای اتحادیه اروپا تضمین خوبی برای تولیدکنندگان است. از آنجا که پس از امضای قرارداد مطمئن هستیم که برای آن مقدار تولید مشتری داریم و صد درصد قرارداد پرداخت خواهد شد.”

پس از شکایت آلمان به دادگاه عدالت اروپا برای حذف این طرح اروپایی، تصمیم گرفته شد که این کمک ها به سیاست داخلی هر کشور مربوط است و یک مهلت دو ساله تا پایان آن داده شد. با این حال امکان می رود از سال ۲۰۱۴، برنامه جدیدی از سوی شورای اروپا به تصویب برسد. البته آلمان، هلند، سوئد، اتریش، دانمارک، بریتانیا و جمهوری چک مخالف آن هستند.

هماهنگ کننده برنامه اتحادیه اروپا برای کمک های غذایی به نیازمندان در لهستان می گوید: “پیشنهاد جدید اتحادیه اروپا، و قطعا بودجه ای که برای صندوق جدید کمک به فقرا در نظر گرفته شده، بسیار پایین است و تطابقی با واقعیت ندارد. شاخص های اقتصادی نشان می دهد که تعداد مستمندان افزایش می یابد و در عین حال این بودجه با کاهش چهل درصدی مواجه است.
اتحادیه اروپا باید همبستگی خود را با کشورهای فقیر نشان دهد. کشورهایی که توانایی جبران چنین کسری بودجه ای را ندارند. لهستان این توانایی را ندارد.”

در مجموع، هجده میلیون نفر در بیست کشور اتحادیه اروپا، از این کمک ها بهره می برند. از جمله یک و نیم میلیون نفر لهستانی. اکنون بسیاری از سازمان های دولتی و انجمن های خیریه نگران آینده هستند.

اِولینا گالاس، مدیر بنیاد “روِن سِزانس” این نگرانی را بیان می کند: “اگر این کمکهای اروپایی وجود نداشته باشد، همه چیز متوقف خواهد شد. دیگر صفی نخواهد بود. در حال حاضر خانواده های بسیار فقیری هستند که به هیچ نحو دیگری این مواد غذایی مورد نیاز خود را پیدا نخواهند کرد. خانواده هایی که چهار یا پنج کودک دارند و با یارانه و کمک هزینه های دولتی زندگی می کنند و بیکار هستند. این خانواده ها در معرض خطر هستند. بسیاری بیمار و با خطر طرد شدن از اجتماع روبرو هستند. این مشکل بزرگی است. باید به آنها کمک کرد تا بتوانند زندگی جدیدی را آغاز کنند.”

بازنشستگان هم از این شرایط اقتصادی رنج می برند. آنا یکی از بازنشسته هایی است که به این بنیاد مراجعه می کند. او می گوید:“من یک حقوق بازنشستگی کوچکی دارم. ۴۲۰ زلوتی. با این پول هیچ چیز نمی توانم بخرم. بدون این کمک های غذایی، نمی دانم چکار می کردم… باور کنید، نمی توانستیم ادامه دهیم…”

در انجمن “ساماریتانین” شهر “ووش” هم متقاضیان بسیاری را می بینیم، بویژه خانواده های تک والده. برای مثال، ایزابلا که طلاق گرفته و بیکار است به ما می گوید: “در حال حاضر، یک کمک مالی کوچک از سوی دولت و یک کمک هزینه برای پسرم دریافت می کنم. با این پول یا باید اجاره خانه بپردازم یا صورت حساب برق. اگر این کمک های غذایی قطع شود، مجبورم همه پول را برای غذا بپردازم و بعد از مدتی از خانه اخراج خواهیم شد.”

در صورت کاهش یا حذف کمک های اتحادیه اروپا، انجمن ها باید تکیه بیشتری بر کمک های خصوصی یا دولتی داشته باشند. در لهستان، سهم شرکت های خصوصی محدود است. نکته ای که مدیر یک سوپر مارکت در ورشو، تصدیق می کند.

کمک های اهدایی کالاهای فروش نرفته این فروشگاه به انجمن های محلی، کمتر از یک درصد از گردش مالی فروشگاه است. مدیر سوپر مارکت در اینباره توضیح می دهد: “مشکلی که در لهستان وجود دارد این است که روی این کالاهای اهدایی نیز ما باید مالیات بر ارزش افزوده بپردازیم. یعنی برخی اوقات برای ما راحت تر این است که بجای اهدا، این محصولات را به دور بریزیم…
اکنون یک لایحه در حال بررسی است که امیدواریم تا سال آینده این شرایط را تغییر دهد. به این ترتیب اهدای این کالاها ساده تر خواهد شد زیرا مجبور نخواهیم بود برای آنها مالیات بپردازیم.”

در این شرایط، سخاوت همه افراد جامعه لازم است. با وجود بحران، کمک های مردمی کاهش نیافته است.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟

مسیر بالکان غربی، دروازه جدید مرگ برای پناهجوها