جوانان لیتوانی در جستجوی آینده ای بهتر

جوانان لیتوانی در جستجوی آینده ای بهتر
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

کشور لیتوانی که قرار است ریاست دوره ای اتحادیه اروپا را بر عهده بگیرد، از جمله کشورهایی است که بالاترین آمار خودکشی را در جهان دارد. آمار خودکشی در این کشور، سه برابر متوسط آمار اروپاست.

پائولیوس، روانشناس و مدیر مرکز حمایت های روحی و عاطفی از جوانان لیتوانی می گوید: «آمار خودکشی در این کشور در دوران حکومت اتحاد جماهیر شوروی بسیار بالا بود و در دوران استقلال نیز افزایش قابل توجهی داشت زیرا همه چیز بسرعت تغییر می کرد.»

وی می افزاید: «اکنون شرایط بسیار با ثبات تر شده و این آمار کمی کاهش یافته است. یکی از دلایل کاهش آمار خودکشی ها این است که بسیاری از مردم مهاجرت کرده اند. خودکشی معمولا زمانی پیش می آید که افراد احساس کنند گرفتار شده اند و هیچ راه خروجی ندارند اما وقتی که راهی برای خروج پیدا شود، آنها می توانند به زندگی ادامه دهند. عضویت در اتحادیه اروپا نیز، یک راه جدید در مقابل چشم مردم لیتوانی گشود.»

لیتوانی حدود سه میلیون و دویست هزار نفر جمعیت دارد که نزدیک به ۷۰۰ هزار نفر از آنها پس از استقلال و طی بیست سال اخیر مهاجرت کرده اند و بخش بزرگی از این مهاجرت، پس از پیوستن لیتوانی به اتحادیه اروپا رخ داده است.

جوانان لیتوانی بیش از گذشته به آینده امید دارند

ویتنیس پاکناس یکی از این جوانان است. او می گوید: «من شرکتی را اداره می کنم که به تولید کنندگان صنایع دستی خدمات ارائه می دهد و شرایط لازم برای فروش کالاهایشان را فراهم می کند. در حال حاضر بیش از ۲۰۰ نفر محصولاتشان را از طریق شرکت ما به فروش می رسانند . اگر به دلایلی که مردم نمی توانند کار کنند نگاه کنید آنگاه می توانید به آنچه که جامعه به آن نیاز دارد دست یابید . آنچه ما نیاز داریم تنها یک تلنگر کوچک برای حرکت به جلو است.»

یوناس و اوالداس نیز دو جوان مبتکر هستند که شرکتشان را در پارک علمی و فن آوری شهر ویلنیوس تاسیس کرده اند. آنها شرکتشان را به کمک صندوق سرمایه گذاری اروپا که به حمایت از شرکت های نوآور می پردازد تاسیس کرده اند. آنها توانسته اند کوچکترین دستگاه لیزر جهان را بسازند که در مقایسه با نمونه های مشابه اش ۸ بار کوچکتر است.

آنها در ماه سپتامبر تولید انبوه محصول میکرو لیزرشان را آغاز خواهند کرد و از هم اکنون توانسته اند مشتری هایی هم در لیتوانی و هم در سطح بین الملل پیدا کنند. آنها هیچگاه تصور نمی کردند که بتوانند فن آوری جدیدشان را در خارج از لیتوانی به فروش برسانند.

اوالداس می گوید: «دلیل اصلی که در لیتوانی ماندیم این است که می خواستیم به جای کار کردن برای دیگران، خودمان به تجارت بپردازیم. ما دریافتیم که فعالیت در لیتوانی هم باعث صرفه جویی در هزینه ها می شود و هم موجب می گردد بتوانیم از فارغ التحصیلان رشته های فن آوری دانشگاه ویلنیوس نیز استفاده کنیم. در این شهر استعدادهای بسیاری وجود دارد. ما تصمیم گرفتیم بمانیم و به کشور دیگری مهاجرت نکنیم. ما نمی خواهیم که هر چیزی را بفروشیم و خیلی زود به پول دست یابیم. ما می خواهیم به پیش برویم و همراه با کارمان زندگی کنیم.»

در خارج از شهر ویلنیوس و در صد کیلومتری غرب پایتخت، منطقه ای وجود دارد که دارای جمعیت سالمندی است. منطقه ای که در آن تحت تاثیر سیاستهای کشاورزی اشتراکی، مزارع کوچک حذف شده و جای خود را به مزارع بزرگ داده اند.

اودریوس که در گذشته خبرنگار و رقاص بوده است و فارغ التحصیل رشته حقوق است، پایتخت لیتوانی را ترک کرده تا به تولید پنیر در این مزرعه بپردازد. او عضو موسسه ای است که به دنبال ارتقاء کیفیت مواد غذایی است و سعی دارد ارتباط میان تولید کننده و مصرف کننده را دوباره احیا کند.

اودریوس می گوید: «از بهار سال آینده فروش زمینهای کشاورزی به افراد حقیقی و شهروندان اتحادیه اروپا آغاز خواهد شد تا آنها بتوانند زمین های کشاورزی را بخرند. ما می خواهیم به جای صادرات محصولات کشاورزی، به توسعه کشاورزی های کوچک پایدار بپردازیم.»

اورته که در آلمان آموزش دیده است مدیر یک کارگاه آشپزی است، آینده خود را در لیتوانی بهتر از فعالیت در کشورهای خارجی می داند.

اورته می گوید: «در دیگر کشورها خلاقیت های زیادی وجود دارد و ما می توانیم بعد از دیدن آموزش های لازم به کشورمان برگردیم و آنچه را که آموخته ایم در اینجا اجرا کنیم. من در آلمان در کارم بسیار موفق بودم و پیشنهادهای کاری زیادی به من می شد. حتی اکنون هم، پیشنهادهای کاری خوبی دارم. اما لیتوانی کشور من است و بهتر است که به فعالیت در اینجا بپردازم و چیزهای جدیدی در کشورم راه اندازی کنم و به مردم نشان دهم که در لیتوانی هم می توان زندگی خوبی داشت.»

اوشرا به عنوان مربی، کار در یک پرورشگاه را انتخاب کرده است. او پس از پایان تحصیلاتش در دانمارک ترجیح داد از تجربیاتی که در آن کشور کسب کرده، در کشور خودش بهره برداری کند.

او می گوید: «من در اسکاندیناوی متخصصان بسیاری را دیدم و دریافتم که آنها چگونه می توانند به این خوبی کار کنند. آنها دانشی داشتند که ما فاقد آنیم. ما مسئول کودکان و زندگی آنها هستیم. باید به رشد آنها کمک کنیم و از آنها انسان هایی مسئول بسازیم. این خیلی مهم است. تمام جوامع از انسان ها ساخته شده اند و ویژگی انسان هاست که جوامع موفق یا غیرموفق را می سازد. بنابراین باید بر روی آنها کار کنیم.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟

مسیر بالکان غربی، دروازه جدید مرگ برای پناهجوها