آگهیبی ثباتی، یک بیماری مزمن در سیاست ایتالیاست. از زمان تغییر قوانین انتخاباتی در سال ۲۰۰۵ میلادی تاکنون، این کشور دست کم پنج نخست وزیر عوض کرده است و فاصله زمانی میان انتخاب های متعدد نخست وزیران طی این پنج سال، بین ۱۲ تا ۳۰ ماه بوده است.
هنگامی که انریکو لتا در ماه آوریل برای تشکیل یک دولت ائتلافی اعلام آمادگی کرد، بر دو برنامه تاکید داشت: اصلاح قانون انتخابات برای تضمین ثبات در نهادهای سیاسی و احیای اقتصاد به منظور ایجاد اشتغال در کشور.
حزب چپ میانه ایتالیا به رهبری آقای لتا کنترل کمتری بر مجلس نمایندگان دارد و در این آخر هفته بوضوح روشن گردید که قادر به جلب نظر اکثریت در مجلس سنا هم نیست و برای مدیریت کشور باید با احزاب راست و راست میانه به رهبری سیلویو برلوسکنی متحد شود.
اما تصمیم های آقای برلوسکونی نیز به علت برخوردهای قضایی که با او شده، به حالت تعلیق درآمده است. آقای برلوسکونی مواضع این حزب را با توجه به منافع شخصی خود تعیین می کند و به همین اساس، موانعی را برای دولت ایجاد کرده است.
آقای برلوسکنی در ماه ژوئیه به دلیل فرار از پرداخت مالیات به چهار سال زندان محکوم شد که این دوره، بعدا به یک سال کاهش یافت. به همین دلیل او بارها برای برگزاری انتخابات زود هنگام اصرار داشته است و به دنبال آن بوده که این انتخابات قبل از شروع دوران محکومیتش برگزار شود.
بر این اساس در پایان هفته گذشته، آقای برلوسکونی با اعلام اختلاف نظر بر سر موضوع مالیات بر ارزش افزوده با دولت، به وزرای عضو حزبش دستور خروج از دولت را داد.
اما برای جورجیو ناپولیتانو، رئیس جمهوری ایتالیا شکی وجود ندارد که انتخابات جدید بدون ایجاد اصلاحات در قانون انتخابات امکان پذیر نیست و به گفته او تنها راه چاره ایجاد اتحاد در سیاستهای ایتالیاست.
شاید به این ترتیب بتوان تغییر ناگهانی در استراتژی سیلویو برلوسکونی را توضیح داد. او در نهایت روز چهارشنبه اعلام کرد که به دولت انریکو لتا رای اعتماد خواهد داد.
پیا لویزا بیانکو، روزنامه نگار ایتالیایی و سردبیر ماهنامه لانگیتیود از شهر رم با ما است.
می خواهیم بحث را با تازه ترین خبر آغاز کنیم. نظر شما درباره تصمیم دقیقه نود برلوسکونی مبنی بر حمایت از انریکو لتا چیست؟
پیا لویزا بیانکو: این تغییر جهتی ناگهانی بود که در نهایت اشتباهاتی را که برلوسکونی پیش از آن مرتکب شده بود مخفی کرد. از جمله استعفای وزیران حزب او و تصمیم به رای عدم اعتماد به دولت. جنگی که در حزب برلوسکونی رخ داد اولین جنگ واقعی در این حزب بود. یک جنگ تمام عیار سیاسی. برنده امروز آنجلینو آلفانو و وزیران مخالف برلوسکونی بودند. آنها یک خط مشی سیاسی میانه روانه را ترسیم کردند که مورد حمایت حامیان حزب هم هست. به نظر من تصمیم اولیه آقای برلوسکونی مبنی بر خروج از دولت تلاشی بود برای نشان دادن این مساله که کنترل حزب به دست او است. اما در نهایت اتفاقی که رخ داد کاملا در جهت عکس این مساله بود.
یورونیوز: البته به نظر می رسد که سیلویو برلوسکونی هنوز این توانایی را دارد که بر سرنوشت ایتالیا تاثیر زیادی بگذارد. بسیاری از مردم ایتالیا می پرسند که دوران او سرانجام چه زمانی به پایان می رسد.
پیا لویزا بیانکو: دوران برلوسکونی دیر یا زود به پایان می رسد. او یک سیاستمدار محکوم شده است. او دیر یا زود به پایان خط می رسد و باید قدرت را واگذار کند. تا دیروز مردم فکر می کردند که تنها راه باقی مانده این است که این حزب را سرنگون کنند. اما امروز ما فهمیده ایم که اوضاع نسبت به آن چه فکر می کردیم متفاوت است. درون این حزب سیاستمدارانی هستند که توان و شجاعت لازم را دارند تا بر روی این حزب تاثیر بگذارند.
یورونیوز: دولت لتا چه مدتی روی کار خواهد ماند؟ آیا ائتلاف او قادر است که همه اصلاحاتی را که وعده داده بود عملی کند؟
پیا لویزا بیانکو: من کاملا با آقای لتا موافقم که دولت او به دلیل شکست حزب دموکراتیک ایجاد شد و دولت او درواقع حاصل عدم توانایی برای ایجاد یک اکثریت قدرتمند است. این دولت ائتلافی بر مبنای یک نیاز خلق شد: دو حزب عمده باید با یکدیگر متحد می شدند و علیه بحران کنونی می جنگیدیند. اگر ما بتوانیم نظام انتخابات را اصلاح کنیم، چیزی که همه می خواهند، این امید وجود دارد که بتوانیم به پایان تونل برسیم و راه خود را پیدا کنیم.