فراز و نشیب های زندگی آریل شارون

فراز و نشیب های زندگی آریل شارون
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

آریل شارون یا آریل شاینرمن، در سال ۱۹۲۸ میلادی در فلسطین که آن زمان تحت قیمومت بریتانیا بود، به دنیا آمد. خانواده او از یهودیان بلاروس بودند که در پی انقلاب بلشویکی به سرزمین فلسطین مهاجرت کرده بودند.

او چهارده سال از زندگیش را در خدمت سازمان دفاعی یهودیان موسوم به «هگانا» گذراند و در مجموع، بخش اعظم زندگی حرفه ای اش را در ارتش سپری کرد.

وی در سال ۱۹۷۲ در سن چهل و چهار سالگی با عضویت در حزب لیکود وارد دنیای سیاست شد.

آریل شارون در سال ۱۹۸۱ میلادی در بالاترین مقام ارتش، یعنی وزارت دفاع قرار گرفت. یک سال بعد، وی در مقام وزیر دفاع در کابینه مناخیم بگین، حمله اسرائیل به لبنان موسوم به “صلح برای جلیله” را رهبری کرد. در آغاز جنگ وعده داد که مسئله فلسطین و دشمنش، یاسر عرفات، را برای همیشه حل کند، اما جنگ علیرغم تلفات بسیار همچنان ادامه یافت.

کشتار در اردوگاههای آوارگان فلسطینی در صبرا و شتیلا

شبه نظامیان لبنانی به کمک نیروهای اسراییلی شانزدهم سپتامبر سال ۱۹۸۲وارد اردوگاههای آوارگان فلسطینی در صبرا و شتیلا شده و با هدف “پاکسازی” آنچه اسرائیل اردوگاه تروریستی خواند، بین یک تا سه هزار نفر را به قتل رساندند.

پس از آنکه یک محکمه ویژه که توسط دولت اسراییل تشکیل شده بود، شارون را به دلیل عدم پیش بینی کشتار و تعلل در مداخله برای توقف آن، شخصا مسئول کشتار دانست، او ناچار به استعفا شد. بسیاری در جهان عرب او را “قصاب بیروت” می نامند.

شارون استعفا کرد اما پس از گذراندن دوره چند ساله نظارت بر ایجاد آبادیهای یهودی نشین در اراضی اشغالی، بار دیگر در سال ۱۹۹۸ و زیر لوای ائتلاف دست راستی نتانیاهو در سمت وزیر خارجه به کابینه بازگشت و وظیفه مذاکره با تشکیلات رهبری خودگردان فلسطینی را بر عهده گرفت.

در سال ۱۹۹۹ که ایهود باراک به نخست وزیری اسرائیل رسید، شارون در مقام ریاست حزب لیکود قرار گرفت. در جریان دیدار از مسجد الاقصی در بیت المقدس وی متهم شد که قصد داشته است فلسطینیان را به آغاز آنچه “انتفاضه دوم” نام گرفت، تحریک کند.

شارون در انتخابات سال ۲۰۰۲ ایهود باراک را شکست داد و نخست وزیر اسرائیل شد. وی پس از این پیروزی دستور داد میان اسرائیل و ساحل غربی یک دیوار حائل کشیده شود.

دو سال پس از آن، آریل شارون طرحی را برای خروج از نوار غزه و بخشهائی از ساحل غربی ارائه کرد که با مخالفت شدید آبادیهای یهودی نشین و حتی بعضی از اعضای حزب خودش روبرو شد، اما شارون همچنان به مفاد طرح صلح موسوم به “ نقشه راه” که با کمک آمریکا تدوین شده بود، وفادار ماند.

علیرغم مخالفتهای ساکنین آبادیهای یهودی نشین، عملیات خروج از نوار غزه در سپتامبر سال ۲۰۰۵ آغاز شد و شارون برای پایان دادن به سی و هشت سال حکومت نظامی اسرائیل در منطقه، مورد تشویق جامعه بین الملل قرار گرفت، اما در داخل، اعضای حزبش او را به خیانت به یهودیان متهم کردند. در واکنش به این مخالفتها بود که آریل شارون از حزب لیکود کناره گیری کرد و اعلام کرد که تمایلی ندارد که در جریان دنبال کردن یک استراتژی دیپلماتیک، محدود شود.

در این گرماگرم، شارون حزب میانه روی خود بنام “کادیما” را بنیان گذاشت که از طرف بسیاری از جمله شیمون پرز دست چپی که زمانی مخالفش بود حمایت شد.

به نظر می رسد حزب “کادیما” ماندنی ترین حرکت آریل شارون باشد.

آریل شارون از هشت سال پیش در پی سکته مغزی در حالت کما بود.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

ادعای «نسل‌کشی» علیه اسرائیل؛ گزارشگر سازمان ملل: با تهدیدهایی روبرو بودم

حمله موشکی حزب‌الله به اسرائیل یک کشته برجای گذاشت

تصویب قطعنامه شورای امنیت برای آتش‌بس فوری در غزه؛ نتانیاهو سفر هیات اسرائیلی را به آمریکا لغو کرد