محاکمه دیودونه طنزپرداز فرانسوی، به اتهام «ستایش از تروریسم» از روز چهارشنبه در فرانسه آغاز خواهد شد. پس از حملات تروریستی پاریس که هفده قربانی بر
آگهیمحاکمه دیودونه طنزپرداز فرانسوی، به اتهام «ستایش از تروریسم» از روز چهارشنبه در فرانسه آغاز خواهد شد. پس از حملات تروریستی پاریس که هفده قربانی بر جای گذاشت، این محاکمه در فضایی پرتنش برگزار می شود.
در این گزارش، تلاش خواهیم کرد دریابیم که چرا کاریکاتورهایی مانند کاریکاتورهای مجله فکاهی شارلی ابدو به عنوان طنز و نشانی از آزادی بیان دیده می شوند اما در مورد اظهارات دیودونه اینطور نیست.
دیودونه کیست؟
نام کامل او، دیودنه اِمبالا اِمبالا است. او در تاریخ یازدهم فوریه ۱۹۶۶ در شهر فونتنه او رُز، از یک مادر فرانسوی جامعه شناس و یک پدر حسابدار کامرونی زاده شد. او به یک مدرسه کاتولیک رفت و در حومه پاریس بزرگ شد.
پس از گذراندن دبیرستان، برای کسب درآمد کارهای مختلف کرد اما در سالهای ۱۹۹۰ میلادی با «اِلی سِمون» آشنا شد و بهمراه او به بازی طنز دو نفره روی آورد. داستان های کمدی یک سیاه و یک یهودی، روی صحنه با موفقیت همراه بود. این همکاری حدود هفت سال ادامه داشت.
وی همزمان به فعالیت سیاسی گرایید. در ابتدای این فعالیت، هدف اصلی دیودونه از جمله مبارزه با حزب راستگرا و بیگانه ستیز «جبهه ملی» فرانسه بود.
از سال ۲۰۰۰ میلادی، او که تا آن زمان بیشتر به عنوان فعال سیاسی طرفدار چپ شناخته شده بود، به تدریج موضع های تحریک آمیز علیه یهودیان گرفت و به یهودستیزی متهم شد.
او با اشاره به تجارت بردگان سیاهپوست عقیده داشت که کشورهای اروپایی به اندازه کافی به این بخش از تاریخ معاصر نمی پردازند در حالی که در مورد هولوکاست بیش از اندازه صحبت می کنند.
به این ترتیب او بر روی صحنه در بیشتر داستان های طنز خود، بطور سیستماتیک به یهودیان حمله کرد و بارها به خاطر اظهاراتش علیه یهودیان به دادگاه احضار و چند بار محکوم شد. همچنین او به عنوان یک طنزپرداز محبوبیت نسبی خود را در میان مردم فرانسه به تدریج از دست داد.
دیودونه و احمدی نژاد
او در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد و پس از اجرای نمایشنامه ای به نام «محمود»، به تهران سفر کرد و در دفتر ریاست جمهوری با احمدی نژاد دیدار کرد.
پس از این دیدار، او از طرح ساخت اولین فیلم بلند و «ضد صهیونیست» خود با همکاری یک شرکت ایرانی پرده برداشت. این فیلم که هرگز در سینما اکران نشد، در سال ۲۰۱۲ از طریق اینترنت منتشر شد.
محاکمه های قبلی
■ فوریه ۲۰۰۷: توهین نژادی علیه یهودیان
در مصاحبه با روزنامه «لیون کاپیتال»، دیودونه یهودیان را به یک «فرقه» و یک «تقلب بزرگ» تشبیه کرد. دادگاه این اظهارات را توهین به یک گروه از مردم خواند.
■ نوامبر ۲۰۰۷: تحریک به نفرت نژادی و پنج هزار یورو جریمه
در مصاحبه ای با روزنامه «ژورنال دو دیمانش»، دیودونه یهودیان را با «برده داران» مقایسه می کند.
■ ژوئن ۲۰۰۸: هفت هزار یورو جریمه برای «پورنوگرافی یادبود»
در یک کنفرانس مطبوعاتی در فوریه ۲۰۰۵ در الجزایر، دیودونه با اشاره به هولوکاست، از «پورنوگرافی یادبود» سخن می گوید.
■ مارس ۲۰۱۱: ده هزار یورو جریمه برای توهین نژادپرستانه
در یکی از شوهای خود در پاریس، دیودونه «روبر فوریسون» یک تاریخدان را که بارها به دلیل انکار هولوکاست محاکمه شده، به روی صحنه می آورد تا یک یهودی با لباس زندانی اردوگاه مرگ، به او نشان افتخار دهد.
■ نوامبر ۲۰۱۳: بیست و هشت هزار یورو جریمه برای تحریک به نفرت نژادی
دیودونه با تغییر متن یک ترانه قدیمی فرانسوی، هولوکاست را به مسخره می گیرد.
آگهی■ فوریه ۲۰۱۴ : حذف دو ویدیوی دیودونه از اینترنت
دادگاهی در فرانسه به دیودونه دستور میدهد دو ویدیوی منتشر شده در سایت یوتیوب را به خاطر «انکار جنایت علیه بشریت و تحریک به نفرت نژادی» حذف کند.
قانون چه می گوید؟
آزادی بیان:
ماده ۱۱ اعلامیه حقوق بشر سال ۱۷۸۹ فرانسه:
«آزادی عقیده و بیان افکار و عقاید، با ارزش ترین حقوق انسان است: بنابراین همه شهروندان حق اظهار نظر و صحبت و انتشار آزادانه دارند، مگر اینکه از این آزادی در موارد تعیین شده توسط قانون سوء استفاده کنند.»
کنوانسیون اروپایی حقوق بشر:
«هرکسی حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آن است که از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در کسب اطلاعات و افکار و در اخذ و انتشار آن به تمام وسایل ممکن و بدون دخالت مقامات دولتی و ملاحظات مرزی آزاد باشد.»
آگهیاما این کنوانسیون تاکید می کند که افراد، همراه با این آزادی ها، وظایف و مسئولیت هایی نیز دارند و در یک جامعه دموکراتیک در جهت منافع ملی، امنیت عمومی برای پیشگیری از اختلال و پیشگیری از جرم، برای حمایت از شهرت و یا حقوق دیگران، برای جلوگیری از افشای اطلاعات محرمانه و… باید به آن مسئولیت ها پایبند باشند.
پس آزادی بیان «کلی و نامحدود» نیست و قانون می تواند آن را «تنظیم» کند.
محدودیت های اصلی آزادی بیان در فرانسه به دو دسته تقسیم می شوند: افترا و توهین از یک طرف و اظهارات تحریک آمیز و نفرت انگیز از جمله ستایش جنایت علیه بشریت، یهودستیزی، اظهارات نژادپرستانه و یا ضد همجنس گرایی، از طرف دیگر.
مورد خاص: ستایش تروریسم، با توجه به قانون مبارزه با تروریسم نوامبر ۲۰۱۴ در فرانسه با مجازات شدیدتری روبروست.
به طور خلاصه، آزادی بیان در طنز یا کاریکاتور این اجازه را می دهد تا در مورد همه مسائل صحبت شود اما نباید بطور خاص و تکراری به گروهی از افراد حمله کرد. در قانون فرانسه، شوخی با دین یک جرم نیست. فرانسه یک کشور سکولار است و مفهوم توهین به مقدسات در قانون وجود ندارد اما در مقابل، اظهارات توهین آمیز به یک دسته از افراد و یا یک گروه مذهبی یا تبلیغ جنایت علیه بشریت، جرم است و این یکی از دلایل محکومیت های دیودونه است.
آگهیپس از حمله به مجله شارلی ابدو و گروگانگیری در پاریس، دیودونه در صفحه فیس بوکش نوشت: «من شارلی کولیبالی هستم». پلیس فرانسه او را به اتهام تمجید و حمایت از تروریسم بازداشت کرد. او به همین دلیل و برای رسیدگی به اتهاماتش در دادگاه کیفری حضور خواهد یافت.