آندره بوچلی: سبک خواندن من، سبک زندگی من است

آندره بوچلی: سبک خواندن من، سبک زندگی من است
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

با شنیدن صدای او زنان از خود بیخود می شوند و اشک در چشم مردان جمع می شود. این سوپر استار جهانی تا کنون ۸۰ میلیون نسخه از آلبوم های موسیقی کلاسیک و

با شنیدن صدای او زنان از خود بیخود می شوند و اشک در چشم مردان جمع می شود. این سوپر استار جهانی تا کنون ۸۰ میلیون نسخه از آلبوم های موسیقی کلاسیک و پاپ خود را به فروش رسانده است. او با وجود سبک زندگی و مشغله های فراوان، زمانی را نیز به برنامه های بشردوستانه مورد علاقه خود در سراسر جهان اختصاص داده است. من درباره آندره بوچالی که در جهان یکتاست صحبت می کنم. با او در شهر داووس سوییس دیدار کرده ایم. جایی که جایزه دیگری به خاطر فعالیت های بشردوستانه اش دریافت می کند.

درباره آندره بوچلی

  • آندره بوچلی در سال ۱۹۵۸ در توسکانی ایتالیا به دنیا آمد
  • او از سنین نوجوانی به موسیقی، بویژه به اپرا علاقه داشت
  • او تا اندازه ای نابینا به دنیا آمد و بقیه بینایی خود را نیز در سن ۱۲ سالگی از دست داد
  • لوچیانو پاواروتی، ستاره اپرا، در سال ۱۹۹۲ با شنیدن نسخه آزمایشی صدای آندره بوچلی او را کشف کرد
  • آندره بوچلی اکنون بزرگترین و پرفروش ترین خواننده سولوی کلاسیک و نیز خواننده مشهور موسیقی پاپ است
  • او در سال ۲۰۱۱ بنیاد آندره بوچلی برای مبارزه با فقر و حمایت از پژوهش های پزشکی را تاسیس کرد

یورونیوز: آندره بوچلی، از اینکه در برنامه گفتگوی جهانی یورونیوز شرکت کرده اید سپاسگزارم. شما برای دریافت جایزه به خاطر فعالیت های بشردوستانه در اینجا هستید. آیا اینکه بتوانید تغییری در جهان ایجاد کنید، همانقدر برایتان مهم است که پرداختن به موسیقی؟

آندره بوچلی: “پاسخ به این پرسش کمی دشوار است. شاید این دو چیزی باشد که در کنار هم پیش می رود. برای من کار موسیقی پرداختن به اشتیاق دائمی زندگیم است و همواره کوشیده ام بهترین تلاشم را در این راه انجام دهم. چون مطمئنم که موسیقی، شادی و آرامش یعنی صلح به همراه دارد و به طور مسلم کمکی برای بهتر شدن جهان است. فکر می کنم که همکاران من نیز به این مسئله اطمینان دارند. بنابراین می توان گفت که این دو در کنار هم پیش می رود.”

یورونیوز: شما به شور و اشتیاق خودتان اشاره کردید، آیا طرح و برنامه خاصی را در زمینه موسیقی دنبال می کنید؟

آندره بوچلی: “به طور معمول هر برنامه ای را که درنظر میگیرم به طور یکسانی در من شور ایجاد می کند. از ابتدا و در طول این سالها دو برنامه اصلی را دنبال کرده ام که که به طور خلاصه، اولی توانمند سازی و دومی استفاده از فنآوری برای ایجاد ابزاری است که بتواند همه مشکلات نابینایان را حل کند. مردم بسیاری هستند که که در شهرها تنها زندگی می کنند و با مشکلات روزمره برای خارج شدن از خانه، تحرک داشتن، خرید از فروشگاه و رفتن سر کار روبرو هستند. بنابراین دست یابی به چنین ابزار وامکاناتی بسیار ارزشمند است.”

یورونیوز: بله کاملا. اجازه دهید برگردیم به دوران کودکی شما. مادر و پدر شما اهل موسیقی نبودند. این هنر شگفت انگیز شما از کجا می آید؟

آندره بوچلی: “شاید یک شوخی ژنتیکی در کار است. پدر من استعداد و تمایل خاصی برای موسیقی نداشت. مادرم البته کمی بهتر بود. بنابراین واقعا نمی دانم که اشتیاق من از کدام تلفیق ژنتیکی عجیبی زاده شد. اما چنین است و من از کودکی هیپنوتیزم موسیقی شدم. ظاهرا این سرنوشت من بود.”

یورونیوز: و با چه چیزی توسط موسیقی هیپنوتیزم شدید؟ به خاطر دارید؟

آندره بوچلی: “کاملا به یاد دارم. به ویژه یادم است که من بیمار بودم و مادر و پدرم دستگاه پخش موسیقی را کنار بالین من آوردند و من برای لحظه هایی کاملا از خود بیخود شدم.”

یورونیوز: وقتی از داووس عازم صحبت با شما بودم، از بینندگان خواستم تا سئوال هایشان از شما را برای من بفرستند. این سئوال را نیکلاس، آندرو و چند نفر دیگر فرستاده اند: چه کسی بیش از همه در موسیقی وهمچنین در زندگی الهام بخش شما بوده است؟

آندره بوچلی: “از نظر موسیقی و بیشتر از نظر آواز، فرانکو کورلی الهام بخش من بود. او که یک تنور بزرگ ایتالیایی از شهر آنکونا بود مانند رعد و برق مرا گرفت. به او گوش کردم و در نگاه اول برایم جذاب بود. فکر می کنم او بیشترین تاثیر را بر موقعیت حرفه ای کنونی من داشته است. البته در طول زندگی نمونه های دیگری نیز هستند که کارها و زندگیشان بر ما و سبک خواندنمان تاثیر می گذارد. زیرا همه ما محصول تجربه ها و دانش خود هستیم. بنابراین سبک خواندن من، سبک زندگی من است.”

یورونیوز: و سبک کار شما شامل موسیقی پاپ هم هست. برای مثال شما با سلین دیون و جنیفر لوپز هم اجرا داشته اید. موسیقی پاپ چه چیزی به شما می دهد که اپرا نمی دهد؟

آندره بوچلی: “می توانم بگویم که موسیقی پاپ یک حس و حال سبک ایجاد می کند. لحظاتی هست که یک آهنگ حس و حال بالایی به شما می دهد و هدف همین است.”

یورونیوز: این حس و حال بالا به این معناست که شما می دانید آهنگی هست که می توانید در هر کنسرتی بخوانید و جمعیت را شیفته و شیدای خود کنید؟

آندره بوچلی: “می توانم بگویم که مثلا آواز نسون دورما، از اپرای توراندخت ساخته پوچینی، مطمئنا یکی از قطعاتی است که شور و احساس بالایی در قلب مردم بر می انگیزد.”

یورونیوز: یکی از کاربران شبکه رسانه ای ما می پرسد: آهنگ دلخواه شما کدام است؟

آندره بوچلی: “من یک آهنگ دلخواه ندارم. بسیاری از آهنگ ها را دوست دارم و معمولا آنهایی که بیش از همه دوست دارم را هرگز نخوانده ام، بلکه آنها را مطالعه می کنم تا بتوانم بخوانم.”

یورونیوز: اگر اکنون می خواستید با کسی بخوانید، خواننده مورد نظر شما چه کسی می توانست باشد؟

آندره بوچلی: “من همواره صداها را دوست داشته ام. فکر می کنم خوش اقبالم که می توانم همراه مهمترین صداهای دوران خودمان بخوانم. اولین باری را که توانسته ام با سلین دیون و دیگران بخوانم، با احساسی فوق العاده به خاطر می آورم. از بس که جهان پر از صداهای خوب است من فرصت نمی کنم تا با بسیاری از صداهای خوب دوران خودمان به طور مشترک روی صحنه بروم.”

یورونیوز: “به نظر شما بهترین صدا در تمام این دوره ها متعلق به کیست؟

آندره بوچلی: “همانگونه که قبلا گفتم، صدایی که بیش از همه بر من تاثیر گذاشت فرانکو کورلی بود. اما مطمئنا در طول یک قرن گذشته صداهای بزرگی پدید آمده اند مانند: انریکو کاروسو، بنیامینو جیلی، ماریو دل موناکو، اورلیانو پرتیله، و بسیاری دیگران.”

یورونیوز: ظاهرا شما قبل از رفتن روی صحنه بسیار عصبی هستید اما روی صحنه آرام به نظر می رسید، راز این حالت شما چیست؟

آندره بوچلی: “نمی دانم. نگرانی روی صحنه، به شخصیت خود انسان مربوط است و کار چندانی در قبال آن نمی توان کرد. ولی بستگی به موسیقی و کنسرتی که می خواهید اجرا کنید هم دارد. من همیشه احترام زیادی برای اپرا و مخاطبان آن قائلم، به همین خاطر هر بار که باید روی صحنه بروم مسئولیت بزرگی احساس می کنم. زیرا می دانم که در برابر من هزاران نفر حضور دارند که وقت و حتی پول خود را برای آمدن و گوش کردن من گذاشته اند. این بدان معناست که من همیشه باید بهترین تلاشم را انجام دهم.”

یورونیوز: شما در برابر بعضی از مشاهیر و شخصیت های بزرگ جهان روی صحنه رفته اید. آیا این اجراها از آنهایی بوده که شما را بیش از دیگر برنامه هایتان عصبی کرده باشد؟

آندره بوچلی: “نه اینطور نیست. رنج مربوط به ترس از صحنه هربار یکسان است. حتی زمانی که در برابر کودکان پیش دبستانی برنامه اجرا می کنید. همیشه این حس مسئولیت را دارید. البته لحظه هایی بوده که مرا تحت تاثیر قرار داده اند، مانند دیدار با پاپ ها و یا روسای جمهور بزرگ. به ویژه دیدار با محمد علی کلی را به خاطر می آورم که برایم لحظه ای پر احساس بود و بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم. زیرا محمد علی یکی از قهرمانان دوران ماست، مردی که به خاطر شرافت انسانی از عنوان قهرمانی اش دست کشید. لحظه رویارویی با این انسان نیرومند اما در عین حال بیمار در خانه اش، برایم لحظه ای بسیار احساسی بود. مردی که پس از روزها سکوت به من گفت: برایم بخوان!”

یورونیوز: تصور می کنم که خواندن در برابر پاپ نیز لحظه ای بسیار احساسی بوده است، می توانید آنرا نیز توصیف کنید؟

آندره بوچلی: “بگذارید ابتدا بگویم که من بسیار مذهبی هستم، از ابتدا بوده ام. مذهبی به این معنا که همواره از خودم می پرسم که زندگی چیست، معنای زندگی چیست؟ پاسخی که همیشه به خودم داده ام نگاه مرا به آسمان جلب کرده است. در نتیجه پدر مقدس برای من نماد بالاترین مقام روی زمین است و دیدار با او لحظه ای بوده که با واژه ها نمی توانم توصیف کنم. هر یک از پاپ هایی که دیده ام شخصیت خاص خودشان را داشته اند. برای من انسانیت پاپ ژان پل دوم و کاریزمای پاپ بندیکت شانزدهم به یاد ماندنی است. حتی احساسات سرشاری که دیدار با پاپ فرانسیس به من دست داد. او واقعا انسان مقدسی است و خود را متعهد می دانم که بگویم این احساس را حتی قبل از آنکه کلیسا او را مقدس اعلام کند، با خود داشته ام.”

یورونیوز: مایلم پرسش یکی دیگر از کاربران شبکه رسانه ای را مطرح کنم که می پرسد: اگر شما این صدای شگفت انگیز را نداشتید، به چه کاری می پرداختید؟

آندره بوچلی: “شرح داستانی بر مبنای اگر، البته کار دشواری است. من حقوق خوانده ام و در شهر خودم پیزا تحصیلم را به پایان رسانده ام. احتمالا تلاش می کردم حقوقدان بشوم. احتمال آن نیز به اندازه آنچه اکنون اتفاق افتاده است بود.”

یورونیوز: می توانید زندگی تان را با سه صفت توصیف کنید؟

آندره بوچلی: “کار چندان آسانی نیست. همیشه برچسب زدن به چیزها دشوار است. زندگی من تا کنون از دیدگاه های مختلف فوق العاده بوده است. همیشه خودم را انسان خوشبختی یافته ام، زیرا چیزهایی داشته ام که هر کس اشتیاق آنرا دارد. منظورم مهر و محبتی است که انسان از افراد نزدیک و همسایگانش دریافت می کند.”

یورونیوز: و سئوالی از یکی دیگر از کاربران: چگونه این راه دراز را آمده اید؟ چه موانعی داشته اید و چه اندرزی برای جوان تر ها دارید؟

آندره بوچلی: “موانعی که با آن روبرو بوده ام نظیر موانعی است که هر کس بخواهد کاری در زندگی اش انجام دهد. زیرا انجام هر کار مستلزم تلاش و فداکاری و در عین حال دربرگیرنده یک رضایت بزرگ است. دشواری های من مربوط به ترغیب مدیران صنعت موسیقی و فراتر از آنهاست. حتی در دوره ما که اپرا و صدایی مانند من جای خود را دارد! من در دوره موسیقی راک، سول و پاپ زندگی کرده ام، یعنی آن نوع موسیقی که روزنامه نگاران بیشتر در موردشان صحبت می کنند. اما همیشه اطمینان داشته ام که جا برای موسیقی کلاسیک وجود داشته و همواره نیز وجود خواهد داشت.”

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

آنوشا نظری: زنان خواننده در ایران رسانه‌های اجتماعی را به صحنه مجازی برای ارتباط با مردم تبدیل کردند

لیلی افشار، نوازنده برجسته گیتار کلاسیک درگذشت

«شبح اپرا» پس از ۳۵ سال در برادوی به پایان رسید