اقلیتهای مجار اوکراین در کنار ارتش این کشور

اقلیتهای مجار اوکراین در کنار ارتش این کشور
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

نبردها در شرق اوکراین همچنان ادامه دارد. در اوایل سال جدید میلادی، نیروهای جدایی طلب طرفدار روسیه برای پس گرفتن شهر دبالتسوه، بشدت با ارتش اوکراین

آگهی

نبردها در شرق اوکراین همچنان ادامه دارد. در اوایل سال جدید میلادی، نیروهای جدایی طلب طرفدار روسیه برای پس گرفتن شهر دبالتسوه، بشدت با ارتش اوکراین درگیر شدند. پس از آن، گرچه توافقات حاصل شده در ۱۱ فوریه در نشست مینسک آنها را ملزم به برقراری آتش بس کرد اما درواقع تبادل آتش از آن زمان تاکنون همچنان ادامه دارد.

پیتر فیلیپوویچ، از اعضای اقلیتهای مجاری کشور اوکراین است که اکنون به عنوان سرباز اوکراینی در نبردها شرکت می کند. او ساکن منطقه «ترانس کارپاتیا» در غرب اوکراین و در چند کیلومتری مرز مجارستان است.

او درباره آنچه در مناطق جنگی روی می دهد، می گوید: «هنگامیکه آنها موافقت کردند که مفاد پروتکل مینسک را اجرا کنند، ابتدا بشدت به بمباران مواضع ما پرداختند و سپس تلاش برای تصرف دوباره دبالتسوه را آغاز کردند. این چیزی بود که روی زمین اتفاق افتاد آنهم زمانیکه رهبران در نشست مینسک مشغول امضای پروتکل بودند.»

شهر اوژهورت، مرکز منطقه ترانس کارپاتیا از شهرهایی است که اقلیت مجاری زیادی در آن ساکنند.
در اینجا اوکراینی ها در کنار اقلیت های مجار، اسلواک، روس و آلمانی با صلح زندگی می کنند و به فرهنگ و مذهب یکدیگر احترام می گذارند. این شهر تنها ۲۶ کیلومتر با مجارستان فاصله دارد و آن را می توان دروازه ای به اتحادیه اروپا دانست.

آتیلا اشتر، خبرنگار می گوید: «در اینجا هیچوقت کسی به دلیل زبان مادریش و یا زبانی که استفاده می کند، مورد تبعیض قرار نگرفته. اگر تنشی بوجود آید، توسط کسانی است که وارد این منطقه شده اند. یعنی توسط نیروهای خارجی که به ترانس کارپاتیا می آیند.»

لازلو برنزوویچ، تنها نماینده مجار در پارلمان اوکراین می گوید هرچند محیط خیابانها آرام است اما مردم کاملا احساس می کنند که کشور در جنگ است.

او می گوید: «جنگ ترانس کارپاتیا را تحت تاثیر قرار داده به همان شدتی که دیگر بخشهای اوکراین را، جذب نیرو برای ارتش همچنان در حال انجام است و صدها نفر در نبردهای شرق اوکراین شرکت کرده اند.»

پیتر فیلیپوویچ دو هفته پیش از مناطق جنگی برگشته است. او می گوید برایش کاملا طبیعی است که برود و برای اوکراین بجنگد زیرا در اوکراین زندگی می کند. از قضا، در واحدی که او مشغول خدمت است بیشتر سربازان با وجود آنکه اوکراینی هستند، روسی صحبت می کنند و مشغول نبرد با دشمنانی هستند که آنها نیز روس زبانند.

او می گوید: «روسها نیاز به جاده ای برای رسیدن به کریمه دارند. آنها دونباس را می خواهند. آنها به دونباس نیاز دارند و سپس لوگانسک و این وضعیت همینطور ادامه می یابد… مهمترین هدف آنها دستیابی به یک مسیر اصلی به سمت کریمه است. آنها توسط روسیه حمایت می شوند، منظورم با مهمات، تجهیزات فنی و نیرو است نه با نان و غذای کنسروی. جدایی طلبان از هیچ دستوری پیروی نمی کنند. البته در واحدشان بله، آنها فرمانده دارند اما آنها به حرف هیچ فرد سیاستمدار روسی گوش نمی دهند.»

به گفته این سرباز، بخش عمده کمکهایی که به سربازان اوکراینی برای دفاع از کشورشان می شود، کمکهای داوطلبانه مردم است.

او می گوید: «دولت اوکراین خیلی کمک نمی کند. دولت کمک می کند اما نه به اندازه کمکهای داوطلبانه و مردمی. هر هفته آنها می آیند و چیزهایی مثل لباس می آورند. هر چیزی غیر از مهمات و یا تجهیزات دیگری مثل دوربین های حرارتی. این جنگ است، مانند یک فیلم. اما در اینجا شلیکها واقعی هستند.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رهبران اروپایی بر سر آغاز مذاکرات پیوستن اوکراین و مولداوی به اتحادیه اروپا به توافق رسیدند

«توطئه روسیه برای کنار زدن زلنسکی»؛ اطلاعات اوکراین مانع سفر و دیدار پوروشنکو با اوربان مجارستان شد

تصاویری از دختران و زنان اوکراینی به هنگام آموزش نظامی