بیشتر غذایی که می خریم درون بسته های پلاستیکی و فلزی و غیره است و در نتیجه ذخیره سازی و حمل آن آسان است. اما چگونه می توان اطمینان حاصل کرد که این
بیشتر غذایی که می خریم درون بسته های پلاستیکی و فلزی و غیره است و در نتیجه ذخیره سازی و حمل آن آسان است. اما چگونه می توان اطمینان حاصل کرد که این بسته بندی غذایی برای سلامت ما بی خطر است؟
امروزه از موادی خاص در ظروف پلاستیکی استفاده شده است که آنها را انعطاف پذیر می کند. اطلاعات مربوط به غذاها هم بر روی جعبه های مقوایی به شکل رنگی حک شده است اما آیا ما باید از تماس این مقدار از مواد شیمیایی با مواد غذایی مان نگران باشیم؟ برای پاسخ به این سوال دانشمندان در مرکز تحقیق مشترک به مطالعه فعل و انفعال شیمیایی ظروف و شیوه های مختلف بسته بندی با غذاها می پردازند.
کاترین سیمونو، شیمیدان غذایی و رئیس آزمایشگاه مرجع اروپایی برای تماس مواد غذایی می گوید: «بسته بندی ها با مواد بسیار متفاوتی انجام می شوند. در عمل ما پلاستیکها را داریم، همچنین کنسروها را داریم که فلزی هستند و تنها پوششی بی رنگ دارند. در نتیجه موادی داریم که خوراکی نیستند و همواره این امکان وجود دارد که برخی از مواد تشکیل دهنده این مواد بتوانند به درون مواد غذایی راه یابند.»
این مسئله اما تنها مربوط به بسته بندی نمی شود: مواد شیمیایی متفاوتی می توانند در جریان تهیه غذا، از ظروف و لوازم آشپزخانه به درون غذا راه یابند. این امر بویژه برای ظروف غذایی مانند قالبهایی از جنس سیلیس اهمیت دارد زیرا آنها در معرض درجه حرارت بالای پخت و پز قرار دارند. هرچند این امر در مورد سایر ظروف نیز صدق می کند.
ادو هوکسترا، مهندس شیمی می گوید: «ما در زمان آماده کردن خمیر غذا به آزمایش می پردازیم زیرا در مدت زمانی که ما در حال ترکیب غذا هستیم ممکن است موادی شیمیایی از کاسه ای از جنس پلیپروپیلن به درون خمیر غذا راه یابند و ما دیرتر با تجزیه و تحلیل خمیر متوجه آن می شویم.»
شیوه ها و روشهای یافت شده در این تحقیق سپس می توانند در آزمایشگاههای مرجع ملی در هر کشور عضو اتحادیه اروپا استفاده شوند. در نتیجه استانداردها در سراسر اتحادیه اروپا یکسان است.
همه مصرف کنندگان اروپایی باید از سلامت غذای خریداری شده و همچنین ظروف و لوازمی که هر روز در آن پخت و پز انجام می دهند و غذا می خورند و یا در آن آب می نوشند، اطمینان داشته باشند.
ناتالیا یاکوبووسکا، تجزیه تحلیلگر شیمی می گوید: «سرامیکها درخشان و رنگین هستند، اما چرا؟ زیرا آنها ذراتی از فلز در رنگ آمیزی خود دارند. اکثر اوقات ما می توانیم ذره ای سربی در آن بیابیم. ذراتی از سرب و کادمیوم!»
محققان از مایعات یا پودرهای همگون شده برای شبیه سازی برخی از غذاها استفاده می کنند. در شرایط خاص، آنها می توانند سالهای عمر مفید کالاهای آشپزخانه ای را بازسازی کنند تا دریابند آنها در طول نگهداری به چه شکلی تغییر می کنند.
ناتالیا یاکوبووسکا در این مورد می گوید: «از آنجا که نمی توانیم یک سس گوجه فرنگی یکسان در همه کشورها داشته باشیم، ما باید از مایعی استفاده کنیم که می تواند در همه کشورها مشابه و یکسان باشد. یک آزمایشگاه در پرتغال و آزمایشگاهی دیگر در لهستان، آزمایشی را به شکلی یکسان و با استفاده از مایعاتی یکسان انجام می دهند.»
اندازه گیری در پایان هر آزمایش نشان می دهد مواد شیمیایی تا چه اندازه از بسته بندی یا ظروف وارد غذا شده اند. برای هزاران ماده همچنان معیار معمولی وجود ندارد. این امر نیازمند تحقیق فراوان و نیز همگون سازی معیارها است.
کاترین سیمونو می گوید: «کار زیادی پیش رو داریم. این بخشی است که از نظر فناوری بسیار فعال است و همواره پیشرفتها و لوازم جدید همچون بسته بندی فعال و یا بسته بندی نانو برای حفظ بهتر مواد خوراکی وجود دارد که البته ما باید به مطالعه آنها بپردازیم. این امر در مورد تولیدات پایدار و سازگار با محیط زیست هم صدق می کند.»
آزمایشگاه مستقر در ایسپرا در ایتالیا تنها برای اروپا کار نمی کند. تمام نتایج آن با مالکیت عمومی منتشر می شود تا به زندگی سالمتر با ایمنی بیشتر در سراسر جهان کمک کند.
لینک مفید:
http://ec.europa.eu/jrc