بحران مهاجرت و محدودیت های توافقنامه دوبلین

بحران مهاجرت و محدودیت های توافقنامه دوبلین
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

گزارش تفصیلی بسیاری از پناهجویانی که از راه بالکان وارد اروپا می شوند تمایل ندارند در اردوگاه های موقت به خصوص در کمپ روسکه واقع در مرز مجارستان با

آگهی

گزارش تفصیلی

بسیاری از پناهجویانی که از راه بالکان وارد اروپا می شوند تمایل ندارند در اردوگاه های موقت به خصوص در کمپ روسکه واقع در مرز مجارستان با صربستان ثبت نام شوند. آنها مدام در حال فرار از اردوگاه ها هستند و بسیاری از آنها نیز در این وضعیت با نیروهای پلیس درگیر شده اند.

یک عضو سازمان مردم نهاد «همبستگی با مهاجران» در این باره می گوید: «پناهجویان از این می ترسند که در مجارستان انگشت نگاری شوند، زیرا می دانند در این صورت، دیگر کشورهای اروپایی به طور قانونی می توانند آنها را به مجارستان بازگردانند.»

به موجب توافقنامه دوبلین پناهجویان در سرزمین های دولت های عضو کنوانسیون دوبلین تنها در یک کشور می توانند تقاضای پناهندگی کنند. هدف از این قانون جلوگیری از سوء استفاده افراد و ممانعت از ارائه درخواست پناهندگی از سوی یک نفر در چند کشور مختلف است. بر این اساس، کشوری که پناهجو را ثبت نام کرده در مورد سرنوشت او تصمیم می گیرد. درخواست ارائه شده از سوی افراد زیرِ سن قانونی و تقاضای پناهندگی خانوادگی از موارد استثنا در این قانون است. «یوروداک» نهادی است که به عنوان بانک اطلاعاتی هویت پناهجویان را بررسی و آنها را از مهاجران غیرقانونی تفکیک می کند.

کشورهای عضو اتحادیه اروپا به اضافه ایسلند، نروژ، لیختنشتاین و سوئیس در چارچوب توافقنامه دوبلین با یکدیگر همکاری دارند. با بحران کنونی مهاجرت، مسئله ثبت نام مهاجران در کشور اولیه، تنش های زیادی را برای دیگر کشورها به خصوص در مرزهای بیرونی ایجاد کرده است.

این همان مسئله ای است که ایلیانا ایوتوا، نماینده بلغار پارلمان اروپا نیز به آن اشاره می کند: «قانون دوبلین به اجرا در نمی آید. برخی کشورهای عضو در مرزهای بیرونی ثبت نام مهاجران را متوقف کرده اند زیرا امکانات و منابع مالی کافی برای این کار را ندارند.»

به اعتقاد برخی از کارشناسان، توافقنامه دوبلین به اندازه کافی حقوق پناهندگی را تضمین نمی کند. سرجیو کاریرا، عضو مرکز مطالعات سیاسی اروپا در بروکسل می گوید: «اگر به عنوان مثال فردی در یونان درخواست پناهندگی کند و یونان تشخیص دهد وی پناهجو نیست و این آقا یا خانم به آلمان برود، مقامات آلمانی نمی توانند باردیگر درخواست پناهندگی او را بررسی کنند. آنها نیز برای وی هویت پناهجو قائل نمی شوند. مشکل اینجا است.»

قانون دوبلین همچنین باعث دسته بندی میان اعضاء اتحادیه اروپا شده است؛ برخی از کشورها شروع به بازگرداندن پناهجویان به کشور اولیه کرده اند. علاوه بر این شرایط مختلف پناهندگی در هر کشور باعث شده پناهجویان در برخی کشورها نظیر دانمارک درخواست پناهندگی نکنند و صدها پناهجو دوباره راه کشور دیگری را در پی گیرند. آنها حتی ترجیح می دهند تا سوئد، کشوری که سیاست های پناهندگی منعطف تری دارد، پیاده روی کنند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

روسیه پس از دو سال بار دیگر با «بمب‌های هوایی» به خارکیف حمله کرد

اتحادیه اروپا: شرکت‌های فناوری دیجیتال جعل عمیق برساخته هوش مصنوعی را شناسایی کنند

شکاف بین راست‌های افراطی برای انتخابات اروپا؛ اختلاف‌ها بر سر چیست؟