امسال صدمین سالگرد تولد اینگرید برگمن، هنرپیشه سرشناس سوئدی و بازیگر محبوب آلفرد هیچکاک است. به همین مناسبت اپرایی با اقتباس از فیلم "بدنام" هیچکاک در اپراخانه گوتنبرگ اجرا می شود.
«بدنام» اپرایی است که بر اساس فیلمی از آلفرد هیچکاک به همین نام ساخته شده است. در این فیلم کری گرانت و اینگرید برگمن، هنرپیشه محبوب هیچکاک نقش آفرینی می کنند.
امسال صدمین سالگرد تولد برگمن، بازیگر سرشناس سوئدی نیز هست و به همین مناسبت اقتباسی از فیلم هیچکاک در اپراخانه گوتنبرگ در سوئد اجرامی شود.
در روایت اپرایی فیلم هیچکاک عناصر روانکاوی و سیاسی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند تا رابطه الکس و مادرش را نشان دهند. کاترینا کرنیوس، خواننده متزو سوپرانو که در این اپرا نقش مادام سباستین مادر الکس را بازی می کند می گوید: «رابطه بین مادام سباستین و پسرش الکس خیلی جالب است. این رابطه بیش از آن نزدیک است که بتوان پذیرفت. فکر کنم مادام سباستین، پسرش را وقتی بچه بوده است خیلی تنبیه می کرده و این پسر خیلی از مادرش حساب می برد. در فیلم این خشونت را در شخصیت مادام سباستین نمی بینیم ولی در اپرا شخصیت مادام سباستین خشن تر و شرورتر است.»
در این اجرا نینا استِم، خواننده سوئدی سوپرانو نقش “آلیشیا” را که در فیلم هیچکاک، برگمن آن را بازی کرده بود، ایفا می کند.
کیت وارنر کارگردان بریتانیایی این اجرا در تحلیل خود از این هم فراتر می رود. وی می گوید: «فکر کردم که این داستان تراز دیگری دارد که خیلی جالب است. به این مربوط می شود که چطور زن ها، هنرپیشه ها ی زن، دخترانی که پدران مستبد داشته اند، مشکلات مشابه دارند. مشکل آلیشیا [اینگرید برگمن] فقط این نیست که دختر یکی از نازی ها بوده است. مشکل دیگری هم دارد: او به شکل خاصی تحت کنترل پدرش بوده است. این مشکلات را همه ما در روانمان داریم: همیشه کسی بوده است که نحوه تفکر ما را تحت کنترل داشته و باید راهی پیدا کنیم که خودمان را از این کنترل فکری رها کنیم.»
کاترینا کرنیوس درباره ایفای نقش مادام سباستین می گوید: «بازی در این نقش برای من خیلی تفریح دارد. نقشی است که روی اعصاب تأثیر می گذارد، بدجنس است. من می توانم خودم را در این ایفای نقش رها کنم و از آن لذت ببرم. جالب است که چقدر می شود روی صحنه بدجنس و خبیث بود.» به نظر وارنر، رابطه بین مادام سباستین و پسرش الکس را می توان از منظر رابطه فرد با قدرت هم کاوید. وی در اینباره می گوید: «به نظرم سوال این است که دنیا چطور با قدرت کنار می آید . و آیا همه فیلمهای هیچکاک درباره همین ترس از کسانی نیست که بر مسند قدرت هستند. هیچکاک می خواست در قلب ما باشد و با ما بترسد و با ترسهای ما زندگی کند. این موضوعِ پدر، مادر، رئيس، در فیلمهای آلفرد هیچکاک دیده می شود. آدمهایی که زندگی ما را کنترل می کنند، می توانند زندگیمان را جهنم کنند و فکر می کنم که اپرا هم به همین موضوع می پردازد،اینکه چطور بتوانید بر صدایی که در ذهنتان، زندگیتان را کنترل می کند، فائق شوید.»