مبارزه جهانی با داعش، چالش دولت ها یا جوامع؟

مبارزه جهانی با داعش، چالش دولت ها یا جوامع؟
نگارش از مسعود سالاری
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

از زمان حملات تروریستی جمعه شب پاریس، مسئولان عالی رتبه غربی بارها در مورد مسائل امنیتی اظهار نظر کردند. جان کری، وزیر خارجه آمریکا: «ما حتی توافق

آگهی

از زمان حملات تروریستی جمعه شب پاریس، مسئولان عالی رتبه غربی بارها در مورد مسائل امنیتی اظهار نظر کردند.

جان کری، وزیر خارجه آمریکا: «ما حتی توافق کردیم که اطلاعات بیشتری رد و بدل کنیم.»

دیدیه رایندرس، وزیر خارجه بلژیک: «کار اطلاعاتی تنها راه جلوگیری از از بعضی تحرکات احتمالی تروریستی قبل از انجام حمله است.»

دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا: «ما بودجه بیشتری به سرویس های اطلاعاتی مستقر خود خواهیم داد.»

استولتنبرگ، دبیر کل ناتو: «در جایی که صحبت از تبادل تحلیل ها و داده های امنیتی باشد، ما تلاش خود را دو چندان خواهیم کرد.»

۴ روز پس از حملات تروریستی در پاریس، همگان بر یک موضوع اتفاق نظر دارند: باید روی کار اطلاعاتی تمرکز کرد. اما در حالی که پرسش هایی در مورد کار سرویس های فرانسوی مطرح می شود، دولت این کشور می گوید که هیچ گونه خطایی صورت نگرفته و در عین حال احتمال خطر هرگز به صفر نمی رسد.

برنار کازنوو، وزیر کشور فرانسه گفت: «این حمله به دست سلول هایی در خارج از کشور طرح ریزی و انجام شد و افرادی در آن شرکت داشتند که برای سرویس های اطلاعاتی ما شناخته شده نبودند.»

در عین حال، برخی از آنان چهره های آشنایی برای پلیس و نیروهای امنیتی فرانسه بودند. مانند سامی عمیمور فرانسوی که در سال ۲۰۱۲ به خاطر معاونت در جرائم تروریستی دستگیر شده بود. او یک سال بعد به سوریه رفت و سپس، با آن که برایش قرار بازداشت بین المللی صادر شده بود، به راحتی به خاک فرانسه بازگشت بی آن که دستگیر شود.

مورد دیگر فرد فرانسوی دیگری به نام عمر اسماعیل مصطفای بود که سرویس اطلاعاتی فرانسه «دی جی اس ای»، در سال ۲۰۱۰ نام او را به دلیل بنیادگرایی در فهرست موسوم به «اس» قرار داده بود. این فهرست امنیتی دولتی شامل نام کسانی است تحت کنترل ویژه قرار دارند. آمدی کولیبالی و شریف کواشی عاملان حملات ژانویه پاریس و محمد مراح عامل کشتار ۲۰۱۲ در تولوز و مونتوبان در این فهرست بودند.

از سوی دیگر، دولت آنکارا روز گذشته اعلام کرد که در مورد مصطفای دو بار در سال های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ به فرانسه هشدار داده، اما فرانسه به آن توجه نکرده است.

اکنون به نظر می رسد کشورهای اروپایی متوجه دشواری همکاری های امنیتی داخلی کنترل مرزهای خود شده اند.

یورونیوز: برتران بادی، شما کارشناس روابط بین الملل و استاد علوم سیاسی در پاریس هستید. از این که با ما هستید سپاسگزارم. آیا حملات تروریستی پاریس خطوط سیاسی را بر هم زده و نابودی داعش بر رفتن بشار اسد تقدم پیدا کرده است؟

برتران بادی: «به نظر من دولت فرانسه میان دو مانع گیر افتاده. یکی از آنها تغییر دیپلماسی در پی بحران ناشی از وقایع دردناک جمعه شب گذشته است، یعنی چیزی که امکان آن وجود ندارد، و دیگری ماندن در مسیری است که تقریبا به بن بست می رسد. در این میان، انتخاب باید بینابینی باشد. دولت فرانسه در خطی می ماند که از آن خود اوست. خطی که با مداخله عملی موافق است. می توان نیم گامی به سوی روسیه برداشت که خود به معنی نیم گام به سوی بشار اسد است. اینها تغییرات حاشیه ای در این دیپلماسی هستند.»

یورونیوز: آیا جامعه جهانی امروز نسبت به قبل از حملات پاریس در برابر داعش متحدتر شده است؟

برتران بادی: «مشکل بزرگ هنوز باقی است. داعش چیست و اقدام علیه داعش چه معنایی دارد؟ اصلا عملی که از داعش سر می زند چیست؟ خیلی راحت گفته می شود «جنگ». اما واژه جنگ در ذهن ما اروپایی ها به بسیاری چیزهای دیگر ارجاع دارد، به یک شوک از ناحیه یک حکومت یا یک بلوک قدرتمند، به ارتش هایی که با هم روبرو می شوند، در سرزمین ها و مرزها، به همراه یک دیپلماسی که آماده عملیات یا معامله است. داعش هیچ یک از اینها نیست. بنابراین فروکاستن داعش به یک شبه حکومت و گفتن این که تنها راه برخورد با آن جنگ است، تنها دیدن یک وجه ماجراست.»

یورونیوز: در دوران جهانی شدن، سلول های خفته ای هستند که تهدید تروریستی را انجام می دهند. اروپا در این زمینه چه خواهد کرد؟

برتران بادی: «تعبیر سلول های خفته نشان می دهد که آنچه در خط اول اهمیت قرار دارد، نه حکومت ها یا ارتش ها، بلکه جوامع هستند. این خشونت از بطن جامعه می آید، سوداگران حرفه ای آن را ساخته اند. داعش و القاعده سوداگران خشونت اند و ما باز هم فکر می کنیم که جنگ فقط یک شوک قدرت است، شوکی که از ناحیه یک حکومت می آید. در حالی که این یک واقعیت مربوط به از هم گسیختگی و تغییر شکل جوامع است. بنابراین ما باید از درون خود جامعه به فکر صلاح و امنیت خودمان باشیم. باید دوباره به شرایط جامعه فرانسه بیندیشیم. در جامعه فرانسه نه تنها سلول های خفته، بلکه دمل های چرکینی مثل انجماد فکری، ناامیدی، تحقیر، تنش، خشونت، طرد و نارواداری در همه شکل های آن هم وجود دارد که همگی خمیرمایه این روند فاجعه بار هستند. در ضمن باید به جوامع مبدأ افراد نیز فکر کرد، مثلا به جامعه عراق و سوریه. باید اندیشید که این جوامع در حال جنگ هستند چون کنترل اجتماعی دیگر در آنجا وجود ندارد و تجزیه شده اند. بنابراین بهترین شیوه دستیابی به صلح، انگیزش بازیگران محلی و منطقه ای است تا بتوانند قرارداد اجتماعی خود را از نو بسازند. من مطمئن نیستم که مداخلات زورمندانه کشورهای خارجی که اغلب از دوردست ها می آیند، چاره درستی برای درمان این گونه تضادها باشد.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رایانه و کارت‌های حافظه حاوی طرح‌های ایمن‌سازی بازی‌های المپیک پاریس به سرقت رفت

در گرماگرم افزایش تنش‌ها در خاورمیانه، فرانسه امنیت شب تحویل سال نوی المپیکی را تشدید می‌کند

جزئیات حمله پاریس؛ تحقیقات آلمان و فرانسه در مورد چاقوکشی آرمان رجب‌پور و قصور روانپزشکی