سرانجام پس از چهار سال مذاکره دشوار، در روزهای پایانی سال ۲۰۱۵ میلادی یعنی سالی که گرمترین سال ثبت شدۀ کره زمین نام گرفته، شرکت کنندگان در کنفرانس
سرانجام پس از چهار سال مذاکره دشوار، در روزهای پایانی سال ۲۰۱۵ میلادی یعنی سالی که گرمترین سال ثبت شدۀ کره زمین نام گرفته، شرکت کنندگان در کنفرانس تغییرات آب و هوایی پاریس به یک توافق بین المللی با هدف اقدامِ هماهنگ برای حفظ کره زمین دست یافتند.
پیمان نامه پاریس، روز شنبه ۱۲ دسامبر (۲۱ آذر) و شش سال پس از توافقنامه کپنهاگ نهایی شد. در این پیمان نامه بر خلاف توافق کپنهاگ، به منافع ۱۹۵ کشور عضو توجه شد و تمام کشورها ملزم شدند در راستای محدود کردن تاثیر انسان بر آب و هوا اقدام کنند.
یکی از محورهای مهم این پیمان، محدود کردن میزان افزایش متوسط دمای جو زمین به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد و بطور عمده تلاش برای حفظ دما در سطح ۱.۵ درجه سانتیگراد تا پایان این قرن است. در غیر اینصورت متوسط دمای جو زمین، در مقایسه با دوران پیش از صنعتی شدن به بیش از ۳ درجه سانتیگراد خواهد رسید.
هدف، اجرای پروژه هایی برای توقف هرچه سریعتر انتشار گازهای گلخانه ای در کشورها و اجرای برنامه هایی است تا بتوان درنهایت در سال ۲۰۵۰ میلادی بین میزان انتشار گازهای گلخانه ای و جذب دوباره آن تعادلی ایجاد کرد و پس از آن، میزان انتشار دی اکسید کربن را به تدریج به صفر رساند.
در این پیمان، ساز و کاری پیش بینی شده تا بتوان هر پنج سال یکبار در اهداف از پیش تعیین شده تجدید نظر کرد. اولین گزارش، در سال ۲۰۲۵ مورد بررسی و بازبینی قرار می گیرد و انتظار می رود در هر گزارش، نسبت به گزارشهای قبلی پیشرفتی دیده شود.
بر اساس پیمان پاریس، کشورهای کمتر توسعه یافته برای انطباق دادن خود با تعهدات این توافقنامه می توانند از کمکهای مالی برخوردار شوند. بر این اساس کشورهای ثروتمند باید از سال ۲۰۲۰ میلادی، سالانه مبلغ صد میلیارد دلار به کشورهای فقیر بپردازند. این کمک مالی نیز از سال ۲۰۲۵ میلادی افزایش می یابد.
در این توافقنامه که با حمایت ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای قدرتمند اقتصادی تهیه شده، کشورها می توانند برای کاهش زیانهای ناشی از اجرای پروژه های مبارزه با تغییرات آب و هوایی از حمایتهای مالی و بیمه ای نیز برخوردار شوند اما توافقنامه موضوع «جبران خسارت» را به رسمیت نشناخته است.
از دیگر موضوعات مطرح در پیمان نامه، توافق بر نحوه قیمت گذاری سوختهای فسیلی است بگونه ای که منجر به تشویق کشورها به استفاده از انرژیهای پاک شود.