نگاهی به دو طرح آموزشی توسعه پایدار در مدارس

آگهی

چگونه می توانیم در جهانی که با اثرات ناشی از مصرف گرایی بیش از حد، آلودگی، گرم شدن کرده زمین مقابله کند، به فرزندانمان بیاموزیم که با آینده روبرو شوند؟ در این گزارش جهان آینده به سراغ دو طرح آموزشی در ایالات متحده و کلمبیا می رویم که قصد دارند آموزش توسعه پایدار را به کلاسهای درس بیاورند.

برکلی؛ طرح آموزشی«خوراکی در حیاط مدرسه»

مدرسه «مارتین لوتر کینگ» در برکلی شهرتش را مدیون حیاط بزرگ مدرسه به مساحت ۴۰۰۰ متر مربع است. دانش آموزان این مدرسه فقط ریاضی و علوم نمی آموزند، بلکه یاد می گیرند چگونه میوه و سبزی بکارند، خاک را برای کشت آماده کنند، بذر بکارند و محصول را درو کنند، کارهایی که برای بسیاری از آنها جدید است.

طرح آموزشی که در این مدرسه اجرا می شود، «خوراکی در حیاط مدرسه» نام دارد و هدفش این است که چیزهایی درباره توسعه پایدار به دانش آموزان یاد بدهد. دانش آموزان علاوه بر باغبانی، می آموزند که چگونه کارهایی ما بر محیط زیست مان تاثیر می گذارد.

کایل کنفورت، مدیر این طرح می گوید: «به دانش آموزان یاد می دهیم که چگونه از محیط زیستمان و از سیاره مان مراقبت کنیم. به آنها می آموزیم که برای صرفه جویی در منابع چه کارهایی می توانیم با یکدیگر انجام دهیم. برای حفاظت از چیزی باید قبل از هر چیز عاشقش باشید. اگر دانش آموزان نتوانند به طور مستقیم با طبیعت در تماس باشند، و به کشت مواد غذایی، طبخ آن و تقسیم آن با همدیگر عشق بورزند، چگونه می توان انتظار داشت که از محیط زیست مراقبت کنند؟»

مرحله بعدی آموزش در آشپزخانه می گذرد. دانش آموزان در آشپزخانه مدرسه با مواد زیستی (اورگانیک) که در باغ مدرسه یا در یکی از باغهای محل فرآوری شده است، آشپزی کنند.

در آشپزخانه آموزگار تلاش می کند عادت های خوب، مثل اسراف نکردن را در دانش آموز تقویت کند. معلم آشپزی مدرسه می گوید: «تلاش می کنیم در این کلاس، دانش آموزان را از کاری که صرف تولید این غذاها می شود آگاه کنیم. اگر بخواهند گوجه فرنگی دور بیاندازند ممکن است به آنها بگوییم روزی که بذر گوجه فرنگی را کاشتند به خاطر بیاورند و توجه کنند وقتی گوجه فرنگی را دور می اندازند ماه ها کاری را نیز که صرف رویاندن آن شده است، به هدر می رود.»

کلمبیا؛ تربیت مهندس محیط زیست برای با مبارزه با مشکل آلودگی محیط زیست

شهر مدیین در کلمبیا که یکی از خطرناک ترین کشورهای جهان است اخیرا با مشکل دیگری مواجه شده است: مشکل آلودگی محیط زیست. اما گروهی کارشناس جوان بازیافت معروف ترین و بدنام ترین مکان های دفن زباله های شهر را برعهده گرفته اند. در دهه های هفتاد و هشتاد میلادی افراد زیادی از روستاها به مدیین آمدند و به شکل خودجوش در موراویا نزدیک شهر ساکن شدند. موراویا محل بزرگی برای دفن زباله ها بود. حدود ده هزار نفری که به اینجا آمدند اکنون به مکان دیگری منتقل شده اند.

شهرداری برای حل این مشکل دست به اجرای طرحی زده که هدفش تربیت مهندسانی برای محیط زیست است. این طرح در موسسه «تکنولوژیکو» اجرا می شود. تکنولوژیکو مدرسه ای است برای آموزش شیمی یا ریاضیات، و هم چنین کشاورزی و مهندسی محیط زیست. اما ایده اصلی این پروژه چیست؟ پروفسور خورخه مونتویا، یکی از پایه گذاران این برنامه می گوید: «ایده اصلی این است که دانش آموزانی که در پیشرفت این پروژه نقش دارند، کارشان را با برنامه های واقعی و حرفه ای آغاز کنند. مهندسی محیط زیست فرصتی بزرگ برای دانش آموز است تا چالش های بازیافت محیط زیست را که اینک در سراسر دنیا و به ویژه اینجا در کلمبیا مطرح است، بشناسد.»

ژوئه سانچز یکی از دانشجویان این طرح می گوید: « این روزها با چالش های زیست محیطی فراوان روبرو هستیم، بخصوص در کشوری مثل کلمبیا که درگیری و کارتلهای مواد مخدر هم در شهر و هم در روستاها به محیط زیست نیز آسیب می زنند. تصمیم گرفتم مهندسی محیط زیست بخوانم تا روزی بتوانم راه حل این مشکلات محیط زیستی را پیدا کنم.»

دانشجویان گیاهان را برای پاک کردن پسماندهایی که هنوز از زیر زمین بیرون می آید به کار می گیرند. به این منظور نوارهای حائل به وجود می آورند و ساختار طبیعی این نوارهای سبز کیفیت هوا و خاک و آب را کنترل می کند. شیمی و کشاورزی و پروژه ای که با اشتیاق و تلاش به پیش می رود یکی از آلوده ترین مکان های کلمبیا را به باغ تبدیل کرده است.