درباره انتخابات ریاست جمهوری پرتغال بیشتر بدانیم

چه اتفاقی و چه زمانی قرار است بیفتد؟

آگهی

صندوق های رأی گیری در روز ۲۴ ژانویه در انتظار بیش از نه میلیون رأی دهنده پرتغالی هستند تا فرد مورد نظر خود را برای پست ریاست جمهوری انتخاب کنند. این نهمین انتخابات ریاست جمهوری از زمان انقلاب ۱۹۷۴ در پرتقال به شمار می رود. آنیبال کاواکو سیلوا، رئیس جمهوری کنونی این کشور که در حال سپری کردن آخرین روزها از دومین دوره پنج ساله ریاست جمهوری است، بر اساس قانون اساسی نمی تواند بیشتر از دو دوره پیاپی نامزد ریاست جمهوری بشود.

رئیس جمهوری در پرتغال چه اختیاراتی دارد؟

رئیس جمهوری پرتغال می تواند از دولت خلع ید و مجلس را منحل کند. این در صورتی است که عملکرد آنها را در مغایرت با کار نهادهای مدنی تشخیص بدهد. او با توجه به نتیجه انتخابات حکم نخست وزیر را تنفیذ و با توجه به پیشنهاد نخست وزیر، انتصاب وزرا را تأیید می کند.

بیشتر اختیارات رئیس جمهوری عبارت از تأیید مصوبات دولت یا مجلس است. تصمیماتی هم چون اعلان جنگ، اعلام وضعیت اضطراری، ابلاغ قوانین، نصب فرمانده کل ارتش و سفرا نیز از جمله این موارد محسوب می شوند.

انتخابات چگونه برگزار می شود؟

نظام انتخابات ریاست جمهوری دو مرحله ای است. اگر در روز ۲۴ ژانویه هیچ یک از نامزدها بیش از ۵۰ درصد آرا را به دست نیاورد، دور دوم انتخابات در روز ۱۴ فوریه برای انتخاب میان دو نامزدی که در دور اول حائز بیشترین آرا شده اند، برگزار می شود.

در عین حال در هشت انتخابات گذشته تنها یک بار این انتخابات به دور دوم کشیده شده است. در سال ۱۹۸۶ ماریو سوارز در دور دوم توانست ۵۱.۱۸ درصد آرا را به دست آورد، در حالی که در دور نخست تنها ۲۵.۴۳ درصد آرا را کسب کرده و نفر دوم شده بود.

رکورد شمار نامزدها در ۲۰۱۶

شرط نامزدی داشتن ملیت پرتغالی، حد اقل 35 سال سن و تأیید ۷۵۰۰ شهروند با امضای ثبت شده در نزد دادگاه قانون اساسی است. این بار ۱۰ نامزد برای انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کرده اند که در تاریخ این کشور رکورد به حساب می آید. این نامزدها عبارتند از:

کاندیدو فررا: سیاستمدار، عضو پیشین حزب سوسیالیست از چپ میانه، بدون حمایت هیچ یک از احزاب.

ادگار سیلوا: نامزد کمونیست. او اهل جزیره مادرا و برای رأی دهندگان چهره ای نسبتا ناشناخته است. او در جریان کارزار انتخاباتی مشهور شد.

هنریک نتو: عضو حزب سوسیالیست و در عین حال منتقد این حزب و سوسیالیست های حاکم؛ او نیز از حمایت هیچ حزبی برخوردار نیست.

ژرژ سکرا: روانشناس، مستقل و بدون حمایت هیچ یک از احزاب.

مارسلو ربلا دسوزا: وزیر پیشین و رهبر حزب سوسیال دموکرات از راست میانه (مانند آنیبال کاواکو سیلوا، رئیس جمهوری کنونی). او یکی از محبوب ترین سیاستمداران پرتغال است، به ویژه آن که از ماه مه ۲۰۰۰ به این سو مفسر سیاسی یک برنامه هفتگی در تلویزیون است.

ماریا دبلم: وزیر پیشین بهداشت، وزیر پیشین برابری، رهبر پیشین حزب سوسیالیست که نه از سوی این حزب و نه از سوی هیچ حزب دیگری حمایت نمی شود.

ماریزا ماتیاس: بلوک احزاب چپ که با حمایت از نامزدی یک زن در انتخابات پارلمانی اخیر، آرا بی سابقه ای را به دست آورده بود، این بار نیز از یک کاندیدای زن حمایت می کند. ماریزا ماتیاس نامزد دست چپی افراطی و نایب رئیس حزب چپگرای اروپاست.

پائولو دموریاس: استاد دانشگاه مستقل و در پیوند حزب سوسیال دموکرات. او قول مبارزه با فساد داده است.

سامپایو دانووا: رئیس دانشگاه لیسبون و کاندیدای مستقل؛ هرگز عضو هیچ حزبی نبوده و هیچ تجربه سیاسی ندارد، اما از حمایت سه رئیس جمهور پیشین یعنی رامالیو یانش، ماریو سوارز و ژرژ سامپایو برخوردار است.

ویتورینو سیلوا: او را به نام تینو درانس هم می شناسند. شهردار پیشین شهر کوچک رانش در شمال پرتغال و چهره ای رسانه ای است.

نظرسنجی ها چه می گویند؟

بر اساس آخرین نظرسنجی ها مارسلو ربلو دسوزا برنده احتمالی انتخابات ۲۴ ژانویه خواهد بود. همه نظرسنجی ها برای او آرا بیشتر از ۵۰ درصد در دور نخست را پیش بینی می کنند. سامپایو دانووا و ماریا دبلم بخت های دیگر این انتخابات هستند. در این پیوند که به زبان پرتغالی است، نتیجه آخرین نظرسنجی ها در مورد اقبال نامزدهای این انتخابات آمده است.