جهان از یکی از بدترین بحرانهای انسانی از زمان جنگ جهانی دوم تا کنون رنج می برد.
جهان از یکی از بدترین بحرانهای انسانی از زمان جنگ جهانی دوم تا کنون رنج می برد. درگیریهای مسلحانه، بلایای طبیعی گسترده، استثمار انسانها و موج پناهندگان در همه جا دیده می شود. به همین دلیل سازمان ملل متحد اولین نشست جهانی بشردوستانه را در تاریخ ۲۳ ماه مه برگزار می کند. مشکلات زیادی وجود دارند و برای بحث درباره تمام آنها افی کوتسوکوستا، خبرنگار یورونیوز با کریستوس استیلیانیدس، کمیسر اتحادیه اروپا برای کمکهای بشردوستانه و مدیریت بحران گفتگو کرده است.
زندگینامه کریستوس استیلیانیدس
- کریستوس استیلیانیدس در حال حاضر کمیسر اتحادیه اروپا برای کمک های بشردوستانه و مدیریت بحران است
- او قبل از وارد شدن به فعالیتهای سیاسی به عنوان یک جراح دندانپزشک فعالیت می کرد
- او عضو گروه مذاکره کننده ای بود که از سوی رئیس جمهوری قبرس به اتحادیه اروپا فرستاده شد تا در مذاکرات الحاق قبرس در سال ۱۹۹۸ میلادی شرکت کند.
- او از مدافعان طرح میانجیگری سازمان ملل متحد در مناقشه قبرس موسوم به «طرح عنان» بود. طرحی که با هدف پایان دادن به تقسیم این جزیره تهیه شده بود.
- او در فعالیتهای سیاسی اش همواره در کنار حزب راست میانه قبرس بوده است؛ حزبی که به یک قبرس متحد می اندیشد.
یورونیوز: در اولین نشست جهانی بشردوستانه قرار است درباره چه چالشهایی صحبت شود؟ زیرا مشکلات زیادی در جهان وجود دارد.
کریستوس استیلیانیدس: «این نشست مهمی است زیرا تمام افراد و نهادهایی که در این مخاطرات درگیرند، حضور دارند. دولتها، سازمان های بشردوستانه و تمام گروههایی که در خط مقدم این درگیریها فعالیت می کنند. روند برگزاری این نشست نیز بسیار مهم بود و کار آماده سازی بخوبی انجام شده است. ما انتظار داریم این نشست به یک نتیجه با یک پیام قوی منجر شود تا جامعه بشری بتواند این پیام را دریافت کند و برای رسیدگی به چالش های بزرگ که متاسفانه بدترین چالشها از زمان جنگ جهانی دوم است، برخیزد.»
یورونیوز: بنابراین می خواهید بگویید که این یک نشست نمادین است؟ زیرا اگرچه برگزاری چنین نشستی خبر خوبی است اما اخیرا پزشکان بدون مرز که در تمام دنیا به ارائه خدمات می پردازند، اعلام کردند نمی خواهند در این نشست شرکت کنند. آنها این نشست را صرفا یک تجمع بزرگ از نیات خوب توصیف کردند که امیدی به آن نیست.
کریستوس استیلیانیدس: «بله، می توان انتظارات زیادی از این نشست داشت. به نمایندگی از طرف کمیسیون اروپا و به عنوان کمیسر، به شما می گویم که شخصا خواهان یک اعلامیه سیاسی محکم هستم، یک بیانیه سیاسی که الزام آور باشد. با وجود این فکر می کنم همچنان این امید برای ما وجود دارد تا بتوانیم در موضوعات مهم به یک تعهد سیاسی دست یابیم. تعهدی که موضوعات مهمی را در بر می گیرد مثلا من قویا معتقدم که ما می توانیم تعهداتی در زمینه قوانین بشردوستانه بین المللی داشته باشیم بویژه مقررات مربوط به حفاظت از فعالان حقوق بشر در مناطق درگیری و این چیزیست که به پزشکان بدون مرز نیز مرتبط است. می دانیم که آنها به طرز وحشتناکی هدف قرار گرفته اند، بیمارستانها، آسایشگاه، پزشکان و کارکنان مورد حمله قرار گرفته اند. دومین موضوع مهم در این نشست، بودجه کمکهای انسان دوستانه است.»
یورونیوز: به موضوع اروپا و بحران پناهندگان بپردازیم. آیا از نظر شما برنامه انسان دوستانه این است که میلیاردها یورو به کشورهای دیگری مانند ترکیه، لبنان و اردن که میزبان میلیون ها پناهنده هستند، بدهیم؟ و آنچه شما بطور مشخص انجام می دهید پول دادن به ترکیه است تا مهاجران را از اروپا دور نگه دارند؟
کریستوس استیلیانیدس: «کمکهای مالی و همکاری با ترکیه بسیار مهم است. ترکیه بزرگترین بازیگر در مدیریت بحران پناهندگان باقی مانده است اما تنها موضوع تبادل مهاجر مطرح نیست. سوال این است که چگونه باید به کشوری که با سیل مهاجران روبروست کمک کرد تا بتواند این بحران را مدیریت کند. لبنان و اردن هم همین وضعیت را دارند. من بارها از لبنان و اردن بازدید کردم و فکر می کنم که ما هم به عنوان اروپا و هم به عنوان جامعه بین المللی مدیونیم و این چیزیست که من همواره بر آن پافشاری کردم زیرا این یک بحران منطقه ای نیست، حتی بحرانی اروپایی نیز نیست بلکه بحرانی جهانی است و به همین دلیل باید به آن پاسخی جهانی داد.»
یورونیوز: به تازگی، سازمان دیده بان حقوق بشر گفت که گشتی های ترکیه به پناهجویان در مرز این کشور با سوریه شلیک می کنند حتی به زنان و کودکان.
کریستوس استیلیانیدس: «همه این اتهامات در نظر گرفته می شود و ما با هر کدام از کشورهایی که زیر انتقادند، گفتگو می کنیم. اما تا آنجا که به ما مربوط می شود، می خواهم این را روشن بگویم که کمکهای انسان دوستانه به دولت داده نمی شود بلکه به سازمان های بشردوستانه اعطا می گردد. و منظور من از این سازمانها نیز، آژانسهای مرتبط با سازمان ملل متحد، سازمان های بین المللی و سازمانهای غیردولتی بزرگی است که باید معیارهای ویژه ای برای دریافت پول داشته باشند.»
یورونیوز: درباره بحران دیگری حرف بزنیم، بحران یمن. بحرانی که به اندازه سوریه برای مردم شناخته شده نیست. فرستاده ویژه سازمان ملل متحد برای کمکهای انسان دوستانه گفته است که ۱۴ میلیون نفر در این کشور از دسترسی به غذای کافی محرومند و در میان آنها نیز ۷ میلیون نفر با خطرات جدید و مشکلات امنیتی دست به گریبانند. آیا به آنجا رفته اید؟
کریستوس استیلیانیدس: «کاملا حق با شماست. بحران یمن یکی از شدیدترین بحرانهای جهان است و متاسفانه، زیاد مورد توجه رسانه های بین المللی نیست. ما در آنجا با مشکلات زیادی روبرو شدیم و مجبور شدیم با دو طرف متخاصم صحبت کنیم، ما کمکهای بشردوستانه به آنجا فرستادیم اما متاسفانه هیچ سازمان بشردوستانه ای در آنجا حضور ندارد تا این کمکها را دریافت کند. از آنجا که وضعیت بسیار تاسف بار است، برای هیچ سازمانی ممکن نیست که در آنجا کار کند. با این حال گفته می شود به تازگی نشانه هایی برای آتش بس دیده می شود و امیدواریم چنین آتش بسی دوام بیاورد و امکان دسترسی افزایش یابد. امیدوارم آتش بسی دائمی دیده شود تا بتوانیم به بحرانهای انسانی در آنجا رسیدگی کنیم. با این وجود من از رسانه های بین المللی می خواهم که بحران یمن را فراموش نکنند. من در این زمینه تجربه دارم.»
یورونیوز: آخرین پرسش. شما در نقاط بحرانی بسیاری بودید. آیا تجربه ای بوده که شما را از لحاظ عاطفی تحت تاثیر قرار دهد و یا شما را مجبور کند که کار بیشتری برای یک منطقه خاص یا در زمینه ای خاص انجام دهید؟
کریستوس استیلیانیدس: «قطعا، چیزی بوده که باعث شد خیلی ها به من بگویند که نسبت به آموزش و همچنین وضعیت اضطراری “وسواس” پیدا کردم. در واقع در اردوگاه پناهجویان “زعتری” در اردن بود، جایی که یک خانواده سوری را در شرایط بسیار بدی دیدم. مادری با ۶ کودک که از ۱ سال تا ۱۳ سال سن داشتند و در وضعیت بسیار بدی به سر می بردند. قبل از ترک این اردوگاه مادر با یک مترجم نزد من آمد و به من گفت: “بابت همه چیز سپاسگزارم. می دانید اکنون به لطف شما ما جایی برای زندگی و غذایی برای خوردن داریم اما من می خواهم کودکانم کرامت داشته باشند تا بتوانند خود را برای آینده ای آماده کنند و برای این کار باید آموزش ببینند”. او کاملا حق داشت. این باورنکردنی است که در دنیای کنونی، آموزش و پرورش به عنوان یک کمک اولیه انسانی درنظر گرفته نشود. آموزش یک عامل دفاعی علیه موج افراط گرایی است. افراط گرایی که می خواهیم همه کودکان در سراسر جهان را از آن دور نگه داریم. و حیف است که این جمعیت بسیار بزرگ از کودکان نمی توانند به مدرسه بروند. به همین دلیل است که اصرار دارم که در مجموعه کمکهای بشردوستانه، آموزش نیز اضافه و بر آن تاکید شود.»