نگاهی متفاوت به نامزدهای آینده پست معاونت ریاست جمهوری آمریکا

آگهی

با نزدیک شدن پایان انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری در ایالات متحده آمریکا، گمانه زنی ها درباره اینکه چه کسی معاون رئیس جمهوری آینده خواهد بود، آغاز شده است. اشتفان گروبه، گزارشگر یورونیوز در واشنگتن نگاهی سرگرم کننده به این موضوع انداخته است:

هر دو حزب با احتیاط به بررسی نامزدهایشان برای این مقام می پردازند، اما تاکنون هیچ خبری در این باره درز نکرده است. آنچه در پی می آید نام کسانی است که کارشناسان بیش از همه از آنها یاد کرده اند. اما باید به خاطر داشت که گردانندگان کارزارهای انتخاباتی مایلند در برگزیدن معاون رئیس جمهوری شگفتی ساز باشند و این امر حدس زدن نامهای احتمالی را جذابتر هم می کند.

بختهای حزب دموکرات برای معاونت رئیس جمهوری

برنی سندرز

سناتور سوسیالیستِ ایالت ورمونت گزینه ای آرمانی برای معاونت رئیس جمهوری خواهد بود اگر و تنها اگر او و هیلاری کلینتون بتوانند سرانجام شمشیرهایشان را غلاف کنند و رقابتی را که از مدتها پیش بین کارزارهای انتخاباتی شان آغاز شده کنار بگذارند. گرچه این پیوند از سوی بسیاری از کارشناسان، خیلی رویایی است، اما از نظر سیاسی چندان بیراه هم نخواهد بود. تنها چیزی که هیلاری کلینتون نمی خواهد این است که جوانانی که کارزار سندرز را گرداندند، در رقابتِ با دونالد ترامپ پشتِ او را خالی کنند.

آیا سندرز راضی می شود که خیلِ پشتیبانانش را رها کند و به نشستن روی صندلی معاونت رضایت بدهد؟ باید منتظر بود و دید چون او تاکنون هیچ نشانه ای از این تمایل بروز نداده است. وانگهی، این کار، تنها راه نفوذ به دستگاه اجرایی کلینتون خواهد بود چون در غیر این صورت سندرز باید به سنا برگردد و مثل باقی ناکام ماندگان، غرقِ دریای فراموشی شود. اگر شک دارید از جان مک کین بپرسید.

الیزابت وارن

سناتور لیبرالِ ایالت ماساچوست احتمالِ بعدی معاونت است. او قبل از قهرمان شدنِ سندرز، نور چشمیِ جناح چپ بود و هنوز خیلی از دموکراتها او را به سناتور سالمند ورمونت ترجیح می دهند.

الیزابت وارن که استادِ سابقِ حقوق در دانشگاه هاروارد بوده، شهرتش را مدیون دفاع از خانواده های طبقه متوسط در جریانِ بحران مالی اخیر است. گرچه انتخاب او می تواند همه را هیجانزده کند اما وقتی کسی را که خودش می خواسته نامزد ریاست جمهوری بشود، تا مقامِ معاونت ریاست جمهوری به چنگ بیاورد، خطر ورودش به رقابتها بعدا ممکن است دامنگیر خود رئیس جمهور بشود.

وانگهی، گرچه مردم ایالات متحده برای یک رئیس جمهور زن آماده شده اند اما اگر معاون او هم زن باشد آنوقت بازی برایشان زیادی «زنانه» نمی شود؟

شرود براون

این سناتور اهلِ اوهایو محبوبِ بسیاری از طرفدارانِ سندرز است که باور دارند کلینتون بیش از حد میانه رو است. انتخابِ او نشان خواهد داد که کلینتون عزمش را برای حل مشکل خانواده های طبقه متوسط جزم کرده است. گذشته از این، براون می تواند رأی تعیین کننده ایالت اوهایو را برای کلینتون تضمین کند.

این سناتور ۶۳ ساله که در زادگاه خودش محبوب مردم است در گذشته نشان داده که می داند چطور بدون اینکه رأی دهندگان را بِرَماند به رقیبانش حمله کند. همراهی او می تواند کمکی گرانبها در مبارزه با ترامپ باشد که از الآن هشدار داده در انتخابات بعدی بدونِ دستکش وارد رینگ خواهد شد. (بی قاعده و بی رحمانه خواهد جنگید.)

این بحث هم هست که براون یک سفید پوست میانسال است که خیلی به مذاق اقلیتها و زنان خوش نمی آید. اما کلینتون که خودش هواداران زیادی میان رنگین پوستها دارد و از این بابت خاطر جمع است، الآن به یک «چشم آبی» نیاز دارد که بخش خاصی از رأی دهندگان را جذب کند، کسانی که در غیر اینصورت به ترامپ رأی خواهند داد. و سناتور براون چنین آدمی است.

تیم کِین

ایالت حیاتی دیگر برای کلینتون، ایالتِ ویرجینیا است. تیم کِین، سناتورِ ۵۸ ساله این ایالت که فرماندار سابق آن هم بوده است برای این کار گزینه مناسبی است که پست و بلندِ کارزارهای انتخاباتی را هم خوب می شناسد. او که به خاطر تمرکزش بر امنیت ملی و سیاست خارجی در سنا محبوب است، اسپانیولی را روان صحبت می کند چون یک سال به همراه کشیشهای ژزوئیت در هندوراس کار کرده است.

به عبارت دیگر، گویی جامه ریاست را «بر تن او دوخته اند». و می تواند در وقتِ مبادا، رهبری را به دست بگیرد. و خود هیلاری کلینتون هم اخیرا در مصاحبه ای گفت: «قابلیتی مهمتر از این وجود ندارد». اما از سوی دیگر، انتخاب او هم حرکتی است دست به عصا. چون فعالانِ پشتیبان سندرز را مجذوب نمی کند ضمن اینکه موضع او درباره تجارت و سقط جنین چندان برای دموکراتها خوشایند نیست.

جولیان کاسترو

اگر کلینتون بخواهد یک مدعی جالب تر را وارد بازی کند، قطعا به وزیر مسکن و شهرسازی اوباما فکر خواهد کرد. کاسترو، جوان و خوش چهره است و جالبتر اینکه اسپانیایی الاصل هم است. گرچه زادگاهِ او تگزاس، اساسا دژِ محافظه کارهاست اما او در عوض می تواند رأی فلوریدا، نوادا، آریزونا و کلرادو را جمع کند که در مجموع بین ۱۴ تا ۱۸درصد از ساکنانشان اسپانیایی الاصل هستند. جوان بودنِ او احتمالا برای جذبِ رأی هواداران سندرز مهم است. سخنرانی سال ۲۰۱۲ او در گردهماییِ دموکراتها باعث شد او را «ستاره نوظهور» حزب بنامند.

آگهی

گرچه وزارت خانه ای که به او سپردند اسم و رسم چندانی برایش دست و پا نکرد اما باعث شد توجه هیلاری کلینتون به او جلب شود. کلینتون بارها گفت «آنقدر در کارش خوب است که برای هر پُستی جداً به او فکر می کنم». او که شهردارِ سابق سن آنتونیو بوده، هرگونه علاقه به مقامِ معاونت را انکار کرده است. اما به شکل معمول، هیچکدام از این نامزدها نباید «بله» را زود بگویند.

بختهای حزب جمهوری خواه برای معاونتِ رئیس جمهوری

نیوِت گینگریچ

سخنگوی اسبق نمایندگان و منتقد سرسخت کلینتون از ایالت جورجیا یکی از انتخابهای اصلی جمهوری خواهان است. گینگریچ که ۲۰ سال در اتاق نمایندگان خدمت کرده و در سال ۱۹۹۴ جنبشِ «انقلابِ جمهوریخواهان» را رهبری کرده است، اعتبار محافظه کارانه لازم را برای ترامپ که اغلب دیدگاههایش لیبرال است به همراه می آوَرَد.

او اعصابِ اعضای حزب را تسکین خواهد داد و رأی ایالتهای جنوبی را که از قدیم هوادار جمهوری خواهان بوده اند دوباره جمع خواهد کرد، ایالتهایی که شمارِ رنگین پوستان در آنها رو به افزایش است.

گینگریچ که در سال ۲۰۱۲ رقابت درون حزبی را به میت رامنی واگذار کرد، یکی از نخستین هواداران ترامپ بود. ترامپ هم با وجود خودبینی شدیدِ گینگریچِ ۷۲ ساله، همچنان به شکل جدی به او فکر می کند. مسأله این است که آیا دولت برای خودخواهیِ هر دوی آنها جا دارد یا نه؟

آگهی

کریس کریستی

این فرماندار نیوجرسی و رقیبِ جمهوری خواهان به جانشینی وفادار برای ترامپ تغییر ماهیت داده است. ترامپ که او را رئیس دفتر انتقال اش کرده است درباره او گفته: «فکر می کنم کریس کریستی شگفت انگیز است». کریس کریستی یک بار تمسخرِ فیلمبرداری تمامی نشستهای وزیران در کاخ سفید، گفته بود: «ما در نشست وزیران، “رئالیتی تی وی” نمی خواهیم.»

به نظر می رسد که این دو زوج مناسبی برای هم باشند. چون ترامپ پیشتر گفته بود که به سیاستمداری نیاز دارد که در کنارش امور را اداره کند.اما انتخاب او از نظر سیاسی اعتبار چندانی به همراه ندارد، حتی ممکن است نقطه ضعف به شمار بیاید. او در دوران فرمانداری اش رسوایی سیاسی به بار آورد و عملکرد اقتصادی ضعیفی هم داشت. گرچه مردم نیوجرسی به دموکراتها رأی می دهند اما احتمال دارد ترامپ موقع انتخاب معاونش هیچ اهمیتی به این مسأله ندهد.

جف سِشنز

جف سشنز، سناتور ۶۹ ساله ایالت آلاباما یکی از نخستین اعضای جمهوریخواهِ کنگره بود که از دونالد ترامپ حمایت کرد. او را یکی از محافظه کارترین نمایندگان حاضر در مجلس سنا می دانند. او نه تنها از پشتوانه سیاسی لازم برای رسیدن به مقام معاونت برخوردار است بلکه به نظر می رسد که به قول خودش از «دونالد معروف» خوشش هم می آید.

آگهی

وقتی نظر ترامپ را درباره او پرسیدند گفت سشنز به «دردِ هر کاری» می خورد. که نشان می دهد او در چشم ترامپ جایگاه خوبی دارد. اما خودش در ماه آوریل گفت روی اینکه من این پست را بگیریم هیچ «شرطی نبندید».

برگزیدنِ او انتخاب خوبی خواهد بود. او که پای ثابت مهمانی های چای حزب است، از نظر هم حزبی هایش موضع قابل اعتمادی درباره مهاجرت دارد. اما مشکل اینجاست که خود او در مصاحبه ای گفت که ترامپ شریکی می خواهد که کمکش کند در انتخابات برنده شود و «من قطعاً آن آدم نیستم.»

باب کروکر

این سناتور اهل تنسی، جذبه و کوله باری از تجربه قانونگذاری را با هم دارد. کروکر، رئیس کمیته روابط خارجی سنا است و برای ترامپ که اظهاراتش درباره سیاست خارجی چندان برای متخصصان واشنگتن دلگرم کننده نبوده است، کمکی جایگزین ناپذیر به شمار می آید.

باب کروکرِ ۶۳ ساله، خود، یکی از میلیونرهای املاک و مستقلات ایالات متحده است و احتمالا خیلی خوب با ترامپ بُر می خورَد.

آگهی

دیدار این دو، در روز بیست و سوم مه در برج ترامپ این احتمال را قوت بخشیده است که او در لیست ترامپ جا خوش کرده است. اما خود او آبی روی آتش هیجانها ریخت و گفت: «هیچ دلیلی نمی بینم که فکر کنم مرا برای چنین مقامی در نظر گرفته باشند.»

جانی ارنست

سناتور اهل آیووا و نخستین نظامیِ زنی (با درجه سرهنگی) که به سنای آمریکا راه یافته، گرچه از حمایت قویِ قدیمی های حزب مثل جان مک کین برخوردار است اما انتخابش چندان محتمل نیست.

با این وجود انتخابِ ارنست می تواند به دو دلیل انتخاب هوشمندانه ای باشد: اول آنکه او می تواند «خلا حضور زن» را در کارزار ترامپ پر کند و مرحمی باشد برای این بخش بزرگ از رأی دهندگان. در حال حاضر، ترامپ در جذب زنان از هیلاری کلینتون خیلی عقب است و یک زنِ محافظه کارِ قوی قطعا می تواند به دادِ او برسد و البته از این زنان در حزب جمهوریخواه زیاد پیدا نمی شود.

ارنست که در آیوا بسیار محبوب است می تواند به ترامپ کمک کند تا در این ایالت کوچک اما مهم، که دوبار اوباما را انتخاب کرده، برنده شود. خود او در مصاحبه ای گفت: «در حال حاضر بر آیووا تمرکز کرده اما از بخت آزمایی برای مقام معاون رییس جمهوری هم پا پس نکشیده است.»

آگهی