آیا جنبش «خیزش شبانه» در فرانسه، نماینده قدرت مردم است؟

آیا جنبش «خیزش شبانه» در فرانسه، نماینده قدرت مردم است؟
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

طرح اصلاح قانون کار در فرانسه اعتراضات گسترده ای را به دنبال داشته است.

طرح اصلاح قانون کار در فرانسه اعتراضات گسترده ای را به دنبال داشته است. عده زیادی برای اعتراض به طرح اصلاح قانون کار فرانسه معترضان به خیابانهای پاریس آمده اند. دولت می گوید هدف از این طرح جلوگیری از گسترش بیکاری است، اما عده ای آن را تهدیدی برای امنیت شغلی می دانند. جنبش اعتراضی «خیزش شبانه» برای اعتراض و مخالفت با این طرح در پاریس شکل گرفته است. معترضان «خیزش شبانه» از آخر ماه مارس میدان «رپولبلیک» در قلب پاریس را به اشغال خود در آورده اند.

سوفی تیسیه، یک از اعضای این جنبش می گوید: «“خیزش شبانه” نماینده مردمی است که نسبت به ناکارآمدی نظامی سیاسی آگاهی پیدا کرده اند. کسانی که متوجه شده اند که بر عهده آنهاست که مهار سیاست را دوباره در دست بگیرند.

هلنا اوژام یکی دیگر از فعالان این جنبش می گوید: «از نظر عده زیادی، جنبش “«خیزش شبانه” مثل یک “آگورا” (مجمع عمومی) است: محلی دموکراتیک برای تجمع مردمی.»

شلیک گاز اشک آور و درگیری بین معترضان و پلیس ضد شورش، اتفاقی است که اغلب در پایان تظاهرات «خیزش شبانه» روی می دهد. پیامی خشونت آمیز از سوی دولت فرانسه به مردم، پیامی که از سوی دیگر از افزایش دلسردی حاکم بر فضای اجتماعی در فرانسه حکایت دارد.

ژول رگونو یکی از فعالان این جنبش اعتراضی می گوید که رفتار خشونت آمیز پلیس دیگر نگرانش نمی کند چون در تمام راهپیماییها رخ می دهد.

خواسته معترضان خیزش شبانه مشخص است: بازگرداندن قدرت به شهروندان و رساندن حرفشان به گوش سیاستمداران. همه می توانند در جلسات روزانه «خیزش شبانه» شرکت کنند و نظراشان را بگویند. در پایان هم با بلند کردن دست و چرخش مچ دست رای گیری می شود. اما جنبش اعتراضی «خیزش شبانه» کمیته هایی هم دارد که در آنها درباره طیف وسیعتری از مسائل بحث می شود.

ژول رگونو یکی از اعضای این جنبش می گوید: «“خیزش شبانه” یک جنبش افقی است: همه در آن برابر هستند. قرار نیست کسانی که زمان بیشتری اینجا بوده اند یا تجربه بیشتری دارند، پاداش بگیرند. عده ای از همان ابتدا اینجا حضور داشتند. کسانی بعدا به ما ملحق شدند، و عده ای هم قرار است بیایند، و برخی هم در آینده به ما خواهند پیوست. هیچ کس برتری ای نسبت به دیگری ندارد.»

«خیزش شبانه» جنبشی مردمی است که در آن همه با هم برابرند و همه ایده ها گوش شنوا دارد. نوازندگان، طرفداران محیط زیست و مخالفان عقد قراردادهای تجارت جهانی به جمع مخالفان در میدان «رپوبلیک» پیوسته اند. از زمانیکه این جنبش آغاز شده است در همه جا ریشه دوانده و تقریبا هر کسی که توانایی ایستادن و مقاومت کردن دارد، می تواند در آن شرکت کند.

اما آیا «خیرش شبانه» میتواند بدون دستور کار سیاسی یا رهبر تأثیری بر جامعه بگذارد؟

برای یافتن پاسخ این پرسش به [مقر] جنبش خیزش شبانه در مارسی رفتیم تا با فرانسوا روفن صحبت کنیم. وی ویراستار روزنامه چپ رادیکال «فکیر» و یکی از راه اندازان این جنبش شهروندی است.از نظر عده ای فیلم «مرسی رئیس!» (۲۰۱۵) ساخته روفن، انگیزه و نقطه آغاز «خیزش شبانه» است.

Qui est François #Ruffin, journaliste engagé et réalisateur de « Merci Patron ! » ?https://t.co/FZ6CwDYmUPpic.twitter.com/P4ws5a5bY8

— Yahoo Actualités (@YahooActuFR) April 28, 2016

فیلم «مرسی رئیس!» روایت جدیدی از داستان داوود و جالوت است که در آن روفن برای کمک به زوجی که پس از انتقال کارخانه پارچه بافی به لهستان بیکار شده اند با پولدارترین مرد فرانسه، برنار آرنو در می افتد.

آرنو رئیس گروه تولید وسایل لوکس “ال و ام اچ” در فرانسه است. زوج بیکار را خطر از دست دادن خانه تهدید می کند و روفن برای رئیس گروه تولید، برنامه ای برای کمک مالی به زوج طراحی می کند.

پیام فیلم که مقابله با بی عدالتی های اجتماعی است در به راه انداختن جنبش شروندی «خیزش شبانه» مؤثر بود.

فرانسوا روفن می گوید که این جرقه های اولیه جنبش در مراسم افتتاحیه فیلم زده شد: «در طول اولین نمایش عمومی فیلم “مرسی رئیس” انرژی درون سینما را حس می کردید و در آخر فیلم مردم می پرسیدند که چه باید کرد؟ و بعد کسی گفت که پس از تظاهرات بعدی علیه قانون کار جایی را اشغال کنیم. ۳۱ مارس همین اتفاق افتاد و میدان “رپوبلیک” اشغال شد و جرقه این اشغال در واقع در اکران عمومی فیلم“مرسی رئیس” زده شد.»

پس از آن، به سرعت خیزش شبانه روی شهرهای دیگر فرانسه و حتی فراسوی مرزهای فرانسه به پرواز در آمد. کمال بن جگولل یکی از اعضای «خیزش شبانه» می گوید که این جنبش، جنبشی مردم است.

وی می گوید: «به نظرم، “خیزش شبانه” شهروندانی هستند که می خواهند مهار اوضاع را دوباره در دست خودشان بگیرند. از همه اقشار در این جنبش هستند: داستان نویس، بازیگران تئاتر، وکلایی که به خیزش برخاسته اند، همه گوشه ای از کار را در دست دارند. اما من فکر می کنم این دنیای تفکر و اندیشه باید با اجتماع واقعی عجین بشود، این از هر چیز دیگر مهم تر است.»

از نظر فرانسو روفن نقطه قوت «خیزش شبانه» این است که مردم بفهمند می توانند در برابر سیاستمداران پیروز شوند. وی می افزاید: «من در سیاست گام به گام جلو می روم اما می دانم گاهی چقدر این حس ناتوانی وجود دارد. اول باید نشان داد که می شود پیروز شد و در فیلم هم همین را می بینیم. فیلم نشان می دهد که می شود پیروز شد ، می توان در مقابل آدم های قوی پیروز شد و این باعث می شود مردم به خود بگویند که از آنچه فکر می کردیم قویتر هستیم و شاید آنها از آنچه فکر می کردیم ضعیفتر باشند. نکته این است که این ایده در مقیاس وسیع در ذهن مردم القا شود و همین است که در این مبارزه علیه قانون کار جدید به آزمایش گذاشته شده.»

روحیه مبازره گام به گام برای پیروزی در مبارزه ای اجتماعی مدت هاست در فضای فرانسه حس می شود. بر «خیزش شبانه» فضایی سرخوش حاکم است. اما در رویارویی با واقعیات این سؤال مطرح می شود: آیا می توان بدون حزب سیاسی در مبارزات اجتماعی به پیروزی رسید.

از زمان ظهور «خیزش شبانه» این جنبش با جنبش هایی مثل اشغال وال استریت و به ویژه جنبش “معترضان خشمگین” (لوس ایندیگنادوس) در اسپانیا مقایسه شده است که بعدها متحول و به حزب سیاسی پودموس تبدیل شد. آیا «خیزش شبانه» هم باید حزبی سیاسی به سبک حزب پودموس تشکیل دهد؟

گائل بروستیه، نوسینده و تحلیلگر سیاسی فرانسوی پس از چند هفته دنبال کردن جنبش «خیزش شبانه»، کتابی در باره آن نوشته است. وی می گوید: «بعضی ها در این جنبش می گویند تشکیل حزبی مثل پودموس بدترین چیزی ست که می تواند بر سر آن بیاید زیرا پودموس اساسا فقط حزب رادیکال دیگری است که به روح جنبش ایندیگنادوس خیانت کرده است. به عبارت دیگر ، بدون در دست گرفتن قدرت هم می توان دنیا را تغییر داد. هر نوع تمایل به در دست گرفتن قدرت، خیانت به اهداف انقلابی های پیشرو است. این روحیه در “خیزش شبانه” از آغاز وجود داشت و هنوز هم هست. اما این فقط یکی از جنبه های این جنبش است و عده ای هم فکر می کنند باید وارد نهادها شوند و از این راه است که می شود به تدریج وضعیت را تغییر داد.»

علی رغم اعتراض شهروندان انتظار می رود قانون جدید کار در اوایل ژوئیه با تصویب سنای فرانسه نهایی شود. معترضان «خیزش شبانه» قول داده اند که تا آن زمان و حتی پس از آن هم میدان «رپوبلیک» را ترک نکند. اما برخی نگرانند که «خیزش شبانه» به خواب برود.

هلنا اوژام از فعالان این جنبش می گوید: «نمی دانم “خیزش شبانه” ادامه خواهد یافت یا نه. نمی دانم کسی برایش مهلتی تعیین خواهد کرد یا نه. اما این را می دانم که هر چه رخ بدهد پس از این تجربه، مردم این آگاهی را پیدا خواهند کرد که حرفی برای گفتن دارند؛ چیزهایی هست که به خاطرش باید در حوزه سیاست از خود مایه بگذارند و چیزی نیست که باید محدود به حریم خصوصی شان باشد. حتی اگر “خیزش شبانه” شکست بخورد در سالهای آینده مبارزات دیگر پیش خواهد آمد و مردم آنچه را که اینجا رخ داده به یاد خواهند آورد؛ به یاد خواهند آورد که شهروند قدرت دارد. این چیزی است که به چنگ آورده ایم و مهم نیست که در روزها و هفته های آینده “خیزش شبانه” به چه شکلی درآید.»

Nuit debout

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

از کرسی قضاوت تا نمایندگی چپ رادیکال؛ شهردار مادرید چه می کند؟

«"خیزش شبانه" ادامه خواهد داشت، حتی اگر رسانه ها آن را نبینند»

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت