دستمزدهای پائین و سوء استفاده جنسی؛ روایتی از کار کودکان پناهجوی سوری در ترکیه

دستمزدهای پائین و سوء استفاده جنسی؛ روایتی از کار کودکان پناهجوی سوری در ترکیه
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

شهر غازی عینتاب در جنوب شرقی ترکیه یکی از شهرهایی است که بیشترین میزان پناهجویان سوری را در خود جای داده است.

شهر غازی عینتاب در جنوب شرقی ترکیه یکی از شهرهایی است که بیشترین میزان پناهجویان سوری را در خود جای داده است. پناهجویانی که کشور جنگ زده شان را ترک کرده اند.

حمزه منبج، کودک آواره سوری به همراه دو برادر و مادرش دو سال پیش مجبور به ترک محل سکونتشان در استان حلب سوریه شد. در آن هنگام گروه داعش کنترل منطقه محل سکونت آنها را در اختیار گرفته بود و پدر خانواده آنها نیز کشته شده بود.

اکنون این سه کودک با وجود نداشتن سن قانونی، در یک کارگاه تولید کفش در شهر غازی عینتاب کار می کنند تا بتوانند از عهده مخارج زندگی در ترکیه برآیند.

حمزه منبج می گوید: «وقتی در سوریه بودیم خمپاره ای به خانه مان اصابت کرد و پدرم را کشت. آنجا کار پیدا نمی شد و برای همین به ترکیه آمدیم. چهار نفر هستیم و من در میان برادرانم از همه بزرگتر هستم. ۱۳ ساله هستم. دیگری ۱۱ ساله است و کوچکترینمان هم ۹ سال دارد.»

او می افزاید: «کار کردن را دوست ندارم. مدرسه و بازی کردن را دوست دارم. دوست داشتم کار کردن را وقتی بزرگتر بودم آغاز می کردم اما اینجا کسی نیست که سرپرستی ما را برعهده بگیرد.»

ابو شهاب، یک تاجر سوری اهل حلب و صاحب کارگاه کفش سازی است. او می گوید با استخدام این کودکان در تلاش است از کار خیابانی و تکدی گری آنها جلوگیری کند، هرچند می داند که سن قانونی کار در ترکیه ۱۵ سال است.

ابوشهاب، صاحب کارگاه می گوید: «هر کودک هفته ای معادل ۱۵ یورو در قبال کارش دریافت می کند تا بتواند به خانواده اش کمک کند. کارفرمایانی هستند که از این کودکان بویژه کودکان سوری سوء استفاده می کنند. سوء استفاده جنسی و اقتصادی از آنها بدون پرداخت هیچ مبلغی کار آسانی است. آنها هم به دلیل قانون کار نمی توانند اعتراض کنند چراکه زیر سن قانونی هستند و چیزی بدست نخواهند آورد.»

حمزه و برادرانش شش روز هفته، روزانه ۱۲ ساعت در این کارگاه کار می کنند. مادر آنها بیمار است و نمی تواند کار کند. او از اینکه فرزندانش مجبور به کار هستند متاسف است اما می گوید چاره دیگری ندارد.

ام حمزه، مادر حمزه می گوید: «زندگی اینجا دشوار است. فکر می کنید من از اینکه فرزندانم به مدرسه نمی روند خوشحالم؟ اینچنین نیست اما راه دیگری نیست. آنها تنها کسانی هستند که از من و خانواده ام محافظت می کنند. هیچ کمکی وجود ندارد و هیچ کدام از سازمانهای خیریه به ما توجه نمی کنند. فرزندان من متضرر می شوند اما بدون آنها ما دوام نمی آوریم.»

پس از غازی عینتاب به شهر ریحانلی در نزدیکی مرز با سوریه رفتیم. اکنون تعداد سوری های ساکن این شهر با ساکنان محلی اهل ترکیه برابری می کند. بسیاری از کودکان سوری در خیابانهای این شهر زباله های فلزی، پلاستیکی و مقوا جمع می کنند.

عبدالله نام کودکی است که قطعات قابل بازیافت را برای یک کارخانه بازیافت زباله جمع آوری می کند.

او می گوید: «قطعات پلاستیکی را جمع آوری می کنم و با فروش آنها نان شب برادرانم را که نمی توانند کار کنند، بدست می آورم. کارم را ساعت شش صبح آغاز می کنم. پیش صاحب کارخانه می روم و از او گاری دستی را تحویل می گیرم و او به من می گوید اگر حدود ۵۰ تا ۶۰ کیلو مواد قابل بازیافت جمع آوری کنی، آنها را از تو می خرم و گاری دستی را هم مجانی به تو می دهم.»

ما به مدت چهار ساعت عبدالله را در خیابانها دنبال کردیم و سپس همراه او به کارخانه بازیافت رفتیم تا پس از وزن کردن مواد جمع آوری شده، این مواد را از او خریداری کنند. او شش لیره دریافت کرد. رقمی که کمتر از دو یورو است.

در کارخانه بازیافت زباله سه کودک سوری دیگر را یافتیم که بین ۱۰ تا ۱۵ سال سن داشتند. آنها نیز برای این کارخانه بازیافت زباله کار می کردند. مدیر این کارخانه که یک مرد ترکیه ای است به ما اجازه فیلمبرداری از داخل کارخانه را داد اما با ما صحبت نکرد.

عبدالله در یک پارکینگ کوچک به همراه هشت عضو خانواده اش زندگی می کند. آنها یک سال و نیم پیش شهر حما را پس از آغاز حملات سنگین رژیم سوریه ترک کردند.

عبدالله می گوید: «وقتی در سوریه بودیم در بیرون و در میان درختان بازی می کردیم و با دوستانمان به مدرسه می رفتیم. در امنیت بودیم و اوضاع بهتر بود. از وقتی به اینجا آمدیم باید اجاره این محل و هزینه برق و آب را بپردازیم.»

برای تهیه این گزارش در ریحانلی به مرکز روان درمانی «ای سی تی» سر زدیم که سازمانی غیرانتفاعی است. این مرکز در راستای حمایت روانی و حفاظت از کودکان فعالیت می کند و با همکاری پلیس ترکیه در تلاش است شمار کودکان کار سوری را کاهش دهد.

یکی از کودکان حاضر در این مرکز ۱۸ ساعت در روز برای جمع آوری قطعات پلاستیکی کار می کرده است اما اکنون در این مرکز به تحصیل مشغول شده است.

محمد بدرالدین، مدیر مرکز «ای سی تی» می گوید: «کودکان زیادی را اینجا در ریحانلی ملاقات کرده ام که ۱۴ تا ۱۸ ساعت در روز برای دستمزدی پنج یا شش دلاری کار می کنند. درآمدی که خیلی پایین است. کارخانه ها و کارگاه های زیادی در اینجا کودکان را استخدام می کنند و آنها را به کار تشویق می کنند. این کار را با دادن گاری های دستی، کیسه و حتی گاری هایی که برای اسبها هستند و کودکان آنها را به جلو می رانند، انجام می دهند.»

او می افزاید: «بزرگسالان دستمزد بیشتری دریافت می کنند اما کودکان چنین درآمدی ندارند. از آنها سوء استفاده می شود و ساعتهای بیشتری برای دستمزدی کمتر کار می کنند. بسیاری از این کودکان در خیابانها قربانی انواع تجاوز می شوند. این کودکان مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند و دخترانی نیز هستند که مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته اند.»

Insiders15 Age of Syrian refugees in Turkey
Create pie charts

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

بازداشت دهها نفر در نیوزیلند به اتهام مشارکت در هرزه‌نگاری کودکان

آیا بین بحران پناهندگی و افزایش قاچاق انسان در اروپا ارتباطی وجود دارد؟

قاچاق انسان در بریتانیا، بهره کشی در قرن بیست و یکم