پنج سال از انقلاب لیبی می گذرد.
آگهیپنج سال از انقلاب لیبی می گذرد. انقلابی که در ادامه آنچه به بهار عربی مشهور شد و در پی تحولات عمیق سیاسی در تونس و مصر به راه افتاد.
شهروندان ناراضی با اعتراضات خیابانی خواسته خود مبنی بر «اسقاط نظام» قذافی را آغاز کردند. اعتراضات برخلاف مصر و تونس به یک شورش مسلحانه علیه حکومت تبدیل شد. معترضان توانستند طرابلس، پایتخت را تصرف کرده و وارد اقامتگاه معمر قذافی وارد شوند.
قذافی به شهر سرت، زادگاه خود گریخت. سرانجام آخرین پایگاه او نیز به دست مخالفان افتاد. او، پس از بیش از چهار دهه سال حکومت بر لیبی و پس از ماهها درگیری و فرار سرانجام به دام افتاد و به شکل فجیعی به قتل رسید.
سرکوب خونین شورشیان از سوی قذافی، راه را برای مداخله «بشردوستانه» کشورهای غربی باز کرد. ائتلاف نظامی به رهبری فرانسه و با حضور بریتانیا و ایالات متحده هشت ماه پس از آغاز شورشها باعث شد حکومت قذافی سرنگون شود.
کمتر از یک سال پس از پایان جنگ، اسلامگرایان افراطی به کنسولگری ایالات متحده آمریکا در بنغازی حمله کرده و سفیر آمریکا و سه تن از کارکنان آمریکایی سفارتخانه را کشتند.
این حمله، آمریکایی ها و متحدان غربی اش را که در صدد خروج نیروهای نظامی خود از لیبی بودند، در شوک فرو برد.
پنج سال پس از سرنگونی معمرقذافی، هرج و مرج سیاسی همچنان بر این کشور سایه انداخته، از سوی دیگر، اسلام گرایی افراطی، بویژه داعش لیبی را نیز مانند دیگر کشورهای منطقه تهدید می کند.
فائز السراج، نخست وزیر کنونی لیبی و رئیس دولت وحدت ملی که به تازگی با فرانسوا اولاند، رییس جمهوری فرانسه دیدار کرده است، مورد حمایت سازمان ملل متحد قرار دارد، اما در عمل، به جز بخشهایی در غرب، هیچ منطقه ای از لیبی را کنترل نمی کند.
بخش وسیعی از نواحی شرق لیبی در کنترل ژنرال ارتش لیبی “خلیفه حفتر” قرار دارد. جنوب غربی هم در اختیار قبایل طوراق است. اما وضعیت پیچیده تر از این است؛ در مناطق تحت کنترل ژنرال حفتر و «ارتش ملی لیبی»، قبیله توبو هم حکم می راند.
در غرب هم شبه نظامیان فجر لیبی، به عنوان بازوی نظامی دولتِ طرابلس شرایط را کنترل می کنند. فجر لیبی از آن دسته گروههای اسلامگرایی است که به «میانه رو» مشهورند و غرب مایل به همکاری با آنهاست. بخش گسترده ای از شمال لیبی را هم نیرویهای همپیمان با داعش کنترل می کند.
طرابلس در کنترل چه کسی خواهد بود؟ سرنوشت سیاسی لیبی همچنان در ابهام است.
لیبی بعد از سقوط دیکتاتوری معمر قذافی همچنان صحنه درگیری شبه نظامیان است. نتیجه آن رکود اقتصادی و عدم امنیت شهروندان برای کشور است.