راه ناهموار دیپلماسی میان برلین و آنکارا

آگهی

آنگلا مرکل در ماه فوریه به آنکارا رفت تا با رجب طیب اردوغان دیدار کند. برخورداری از پشتیبانی ترکیه برای آلمان که با سیل مهاجران روبروست حیاتی است. فشار در برلین بر دولت مرکل بسیار است چراکه ظرف یکسال گذشته بیش از یک میلیون مهاجر به آلمان رسیده اند.

وقتی بوندستاگ، مجلس آلمان کشتار ارامنه در ترکیه عثمانی را با عنوان «نسل کشی» به رسمیت شناخت، روابط دو کشور به تیرگی گرایید. تصمیم مجلس آلمان شادی ارمنی ها و خشم آنکارا را همزمان برانگیخت.

هنگامی که در ابتدای ماه نوامبر یواخیم گوک، رئیس جمهوری آلمان، جان دوندار سردبیر پیشین روزنامه جمهوریت را به گرمی پذیرفت، پیام پرمعنای دیگری از برلین روانه آنکارا شد. این روزنامه نگار، پس از انتشار ویدئویی که نشان می داد دولت ترکیه به اسلامگرایان مستقر در سوریه سلاح می رسانده است به «انتشار اسرار ملّی» محکوم شد. آقای دوندار سپس به آلمان پناهنده شد.

پس از کودتای نافرجام ماه ژوئیه، بازداشت روزنامه نگاران در ترکیه افزایش یافته است و دولت مدعی است که آنان با سازمانهای به گفته دولت «تروریستی» نظیر پ کا کا یا سازمان فتح الله گولن در ارتباط اند.

اما در چشم برلین، این رفتارها، تنها حمله به آزادی بیان بوده است. خانم مرکل در این باره گفت: «اینکه آزادی بیان و رسانه ها، پی در پی در ترکیه محدود می شود برای من و تمامی دولت بسیار نگران کننده است.»

فردای آن روز رئیس جمهوری ترکیه، آلمان را متهم کرد که در برابر تقاضای استرداد کودتاگران گوشی ناشنوا دارد. آقای اردوغان گفت: «به آلمان می گویم موضع شما ما را نگران کرده است. شما از تروریسم پشتیبانی می کنید.»

آلمان اعلام کرده پذیرای پناهندگانی است که در ترکیه آزار می بینند. این کشور بیشترین مهاجران ترک دنیا و نیز بیشترین مهاجران کُرد اروپا را دارد. دستگیری مدیران حامی کُردها در ترکیه، تظاهرات کُردها را در کُلن به همراه داشت. چنین پیامدهایی، به بیم بروزِ تنش میان اجتماعات ترک و کرد در خاک آلمان دامن زده است.