حال که دیگر صدای بمباران در ویرانههای یرموک طنین نمیاندازد، گروهی از هنرمندان برای به تصویر کشیدن حوادث تلخ این اردوگاه به یرموک بازگشتهاند. برگزارکننده این حرکت، محمد جلبوت، آن را «علف هرز» خوانده، اصطلاحی که در یرموک برای بیان شجاعت و ایستادگی استفاده میشود.
بیش از ده هنرمند در روزهای اخیر به اردوگاه یرموک در جنوب دمشق بازگشتهاند، به امید به نقش کشیدن آرزوها و آینده خود بر ویرانههای جنگزده جایی که روزی خانهشان بود.
اردوگاه یرموک، که در دهه پنجاه میلادی برای آوارگان فلسطینی بیرون راندهشده توسط اسرائیل ایجاد شد، یک اردوگاه رسمی نیست. ولی مهمترین و پرجمعیتترین مرکز زندگی فلسطینیهای ساکن سوریه است.
از سال ۲۰۱۲ به بعد، پس از آنکه ارتش آزادیبخش سوریه و دیگر گروههای شورشی، در پی یک جنگ داخلی، کنترل یرموک را به گروههای افراطی واگذار کردند، نیروهای دولتی سوریه این اردوگاه را زیر محاصره سنگین قرار دارند.
در خردادماه سال جاری، نیروهای دولتی سوریه آزادسازی این اردوگاه و پاکسازی نیروهای شورشی را اعلام کردند. پیش از این، دولت سوریه چندین عملیات نظامی طولانی مدت برای کنترل این اردوگاه انجام داده بود.
بمباران شدید مواضع شورشیها داخل اردوگاه خسارتهای زیادی برجا گذاشت و اکثر آوارگان فلسطینی ساکن یرموک به محله حجرالاسود در هفت کیلومتری مرکز دمشق منتقل شدند.
بیشتر بخوانید:
پیکارجویان فتح شام از اردوگاه یرموک در سوریه تخلیه می شوند
ارتش سوریه اردوگاه یرموک را در جنوب دمشق بمباران کرد
خروج داعش از حومه دمشق
گاهشمار جنگ داخلی سوریه؛ آنچه گذشت
حال که دیگر صدای بمباران در ویرانههای یرموک طنین نمیاندازد، گروهی از هنرمندان برای به تصویر کشیدن حوادث تلخ این اردوگاه به یرموک بازگشتهاند.
برگزارکننده این حرکت، محمد جلبوت، آن را «علف هرز» خوانده، اصطلاحی که در یرموک برای بیان شجاعت و ایستادگی استفاده میشود.
او میگوید: «تمامی نقاشیهای امروز درباره یرموک است، یرموکی که با آنچه از آن به خاطر داریم خیلی فرق دارد. ما آنچه را در ذهنمان داریم به تصویر میکشیم، با امیدها و آرزوهایمان. میخواهیم زندگی و امید را در این ویرانهها به نمایش بگذاریم.»
امجد جوده، یکی دیگر از هنرمندان حاضر، در این اردوگاه بزرگ شده و میگوید از خاطرات زیبای یرموک جز ویرانه چیزی باقی نمانده و او میخواهد به دنیا بگوید که آنها خانهشان را از دست دادهاند.
«به اینجا بازگشتهام و منظرههای شهر را تماشا میکنم. امیدوارم الهامی که از عکسها و ویدئوها نمیگیرم در این آوارها پیدا کنم. این نقاشیها گزارشی هستند برای نسل آینده تا بدانند در یرموک و در جنگ چه گذشت، مثل کلاس درسی برای اینکه بدانند ما چه کشیدیم.»
این هنرمندان آینده رنگین و امیدوارکنندهای را به خاطرات دلشکستگیها ترجیح میدهند.
حنا کیبابی میگوید: «این نقاشی کودکی است که یک چشم خود را در جنگ از دست داده، ولی هنوز هم میخواهد، با پوشاندن چشم از دسترفتهاش با چشمی سالم، امید را به تصویر بکشد. ویرانههای پشت سر او میگویند کودکان زیادی جان خود را در جنگ از دست دادند. من چهره او را کشیدم به امید آن که این تابلو به حقیقت مبدل شود.»
این هنرمندان نقاش معتقدند حال که بازگشتهاند آهنگرها و نجارها هم به زودی برمیگردند و وقتی مردم به سر کار خود میروند، شاید زمان آن رسیده که زندگی دوباره آغاز گردد.