آموزش در مناطق جنگی و بحرانی

آموزش در مناطق جنگی و بحرانی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

آموزش و تحصیل در مدرسه مانند بسیاری از امور روزمره در مناطق چنگی و بحرانی، کار پر خطری است. ده ها میلیون کودک و نوجوان گرفتار در مناطق جنگی در سراسر دنیا ، از مدرسه و آموزش محروم می مانند.

دراین برنامه جهان دانش به افغانستان، نروژ و کلمبیا می رویم تا چگونگی آموزش و تحصیل در این مناطق بحران زده و جنگی دنبال کنیم.

افغانستان

ولایت لوگر نزدیک کابل پایتخت افغانستان یکی از مناطقی است که هنوز نه بطور کامل تحت کنترل نیروهای افغان و خارجی و نه تحت کنترل طالبان است.

دببرستان عمر فاروق در مرکز ولایت لوگر، شهر پل علم واقع است. جواد بیست ساله در این مدرسه درس می خواند. او می داندبرای ادامه دادن تحصیل باید خودش را از دردسر دور نگه دارد. یعنی از کسی طرفداری نکند.

این مدرسه 2700 دانش آموز دارد. عبداحنان مدیر مدرسه سی سال است که در اموزش و پرورش کار می کند ، این شعار اوست: همه جوانان باید سالم و درس خوانده باشند. او اضافه می کند: “ اینجا محلی برای آموزش است. فقط گچ و تخته سیاه . کاری با سیاست نداریم. خوشبختانه نه معلم ها و نه دانش آموزان از آمدن به مدرسه قدغن نشده اند”

رئیس آموزش و پرورش ولایت لوگر می گوید: “من به فرمانده آمریکایی ها گفتم ما تدریس را با سختی ادامه می دهیم . آنها نباید به مدارس بیایند، این کار را بدتر می کند. نروژ

آموزش در شرایط جنگی معمولا قربانی می شود. شاید تناقض آمیز باشد، اما برای حل ریشه ای جنگ و بحران باید آموزش در راس امور قرار گیرد.

این شعار یک برنامه ابتکاری در نروژ به نام نجات کودکان با شعار “کودکان آینده را بازنویسی می کنند” است.

از سال 2005 برنامه نجات کودکان، زندگی ده میلیون و نیم کودک درمناطق جنگی را تغییر داده است. در نروژ با تنووه ونگ Tove Wang مدیر این برنامه ملاقات کرده ایم.

او می گوید: “امروزه 28 میلیون کودک در مناطق جنگی در سراسر دنیا از رفتن به مدرسه محروم هستند. این دیگر بی عدالتی مضاعف و حتی چند گانه است. آنها مورد خشونت و عوارض روحی پس از آن واقع می شوند، به امکاناات پزشکی دسترسی ندارند و مدرسه هم نمی توانند بروند.”

برنامه نجات کودکان در طول پنج سال گذشته در بیش از بیست کشوردر گیر در جنگ در همه دنیا کار هایی انجام داده است.

خانم تنووه ونگ اضافه می کند: “ باید نگاه های متفاوتی به مفهوم مدرسه داشته باشیم. باید سر فصل آموزشی متناسب با نیاز ها تنظیم شود. اگر امر آموزش به نحو صحیح در یک جمعه پیش برده شود، این در واقع پیش شرط برقراری دمکراسی نیز هست و تنش در جامعه را کاهش می دهد.” کلمبیا

شهر مدییین در کلمبیا، سابقا پایتخت کوکایین دنیا و تجارت بین المللی آن و شهری فوق العاده خطرناک بود.

در چنگ بین دولت کلمبیا و کارتل های قاچاق مواد مخدر شهروندان و مردم غیر نظامی در تبادل آتش آنها گرفتار شده بودند. معلمان معتقد بودند که باید کودکان را از این شرایط دور کرد و تحت حمایت قرارد داد.

چنگ بین دولت کلمبا و کارتل های قاچاق مواد مخدر و ترک اجباری محل سکونت کار آموزش را سخت می کند. در این شهر برنامه ای به نام حقوق کودکان با هدف کمک به کودکان مدرسه ای راه اندازی شده است.

مدیر برنامه می گوید: “وقتی درباره تاثیرات جنگ روی کودکان تحقیق می کردیم متوجه شدیم که تاثیر اصلی آن این است که بچه ها اصلا نمی توانند به مدرسه بروند. یکی از حقوق انسانی که از انها سلب شده بود حق دسترسی به آموزش بود.”

نزدیک به یک سوم کودکان در این شهر به مدرسه نمی روند چون مسیر خانه تا مدرسه خطرناک است.

یکی از دانش آموزان می گوید: “ در این محله، خشونت زیاد است. به همین دلیل رفتن از یک جای محل یه جای دیگر کار آسانی نیست. ما می ترسیم. همش در خانه هستیم. اگر از محله خودت خارج بشوی، آنها تو را می کشند”.

به همت این برنامه، برای نوجوانان سیزده تا شانزده سال بیش از همه گروه های سنی در معرض رها کردن مدرسه و ترک تحصیل هستند، کلاس های متنوع هنری برگزار می شود.

از زمان آغاز این برنامه در سال 2008 ، 750 دانش آموز دانش اموز به این کلاسها آمده اند و هفتاد نفرشان تا پیش دانشگاهی ادامه دادند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

وداع غمبار دختران صنف ششم افغان با مکتب در دو سالگی ممنوعیت طالبان

طالبان مانع خروج دانشجویان دختر از افغانستان برای تحصیل در دبی شد

رکود بازار ورود ممنوع برای مردان در آستانه عید قربان؛ مشکلات کسب و کار زنان در دوره طالبان