اومبرتو اکو: "برلوسکونی افسونگر است"

اومبرتو اکو: "برلوسکونی افسونگر است"
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

اومبرتو اکو، متفکر و نویسنده ایتالیایی متولد سال ۱۹۳۲ میلادی است. وی به دلیل تحقیقاتش در زمینه نشانه شناسی، ارتباطات اجتماعی، قرون وسطی، زبان و فلسفه بسیار مشهور است.

اولین رمان او “نام گل سرخ” که در سال۱۹۸۰ میلادی منتشر شد، باعث محبوبیت فوق العاده او گردید. این کتاب به زبان فارسی نیز ترجمه شده است.

از دیگر کتاب های ترجمه اومبرتو اکو می توان به “آونگ فوکو” و “بائودولینو” اشاره کرد. اکو از طرفداران گفتگوی میان شرق و غرب است، از هواداران افزایش ارتباطات و فهم متقابل در محیط بین‌المللی است و علاقه زیادی به زبان بین‌المللی اسپرانتو دارد.

آیا فرهنگ می تواند به اروپا معنی و مفهوم تازه ای ببخشد؟ اومبرتو اکو سال گذشته در انجمن “لیبراسیون” باید به این پرسش پاسخ می گفت. اما این متفکر، محقق و نویسنده ایتالیایی جلوی دوربین یورونیوز، صریح و بی پرده درباره پایان دوره برلوسکونی و بحران اروپا صحبت کرد:

یورونیوز: موضوع اصلی آخرین رمانتان “گورستان پراگ” در مورد جعل است. شما می گویید “چیزهایی پشت چیزهای دیگر مخفی شده اند.” آیا برلوسکونی مصداق این مثال است؟

اومبرتو اکو: خیر، رمان من درباره جاعلان است یعنی سازندگان پرونده های جعلی. برلوسکونی برای رقبای سیاسیش پرونده های جعلی ساخت تا آنان را از میدان بدر کند. اگر بخواهید می توانید گزارشی هم در این باره پیدا کنید. ولی از آنجایی که رمان من درباره نحوه نگارش منشور بزرگان صهیون و اثرات آن در تاریخ بشریت است، من نمی توانم بگویم که برلوسکونی تا این حد پیش رفته است.

یورونیوز: چگونه برلوسکونی توانست این همه سال در قدرت باقی بماند؟ راز این جادوی او چه بود؟

اومبرتو اکو: “برلوسکونی سخنور بزرگی است. او افسونگر است. در هر حال او افسونگر مخاطب مسن است یعنی از پنجاه سال به بالا. مخاطبی که تلویزیون نگاه می کند یا بهتر بگویم شبکه های تلویزیونی برلوسکونی را تماشا می کند. اما او هرگز نتوانست اکثریت را بدست آورد. او همیشه با ۳۰ درصد و ۴۰ درصد کار کرده است. یک قانون انتخاباتی به او اجازه داد تا بر پارلمان تسلط داشته باشد.

یورونیوز: به مدت طولانی تسلط داشته باشد.

اومبرتو اکو: خوشبختانه قسمت دیگر ایتالیا توانست مقاومت کند. یک روزنامه نگار آلمانی پرسشی مشابه از من پرسید: چگونه ایتالیا برلوسکونی را پذیرفت؟ من به او جواب دادم: چگونه آلمان هیتلر را پذیرفت؟ چگونه فرانسه ویشی را پذیرفت؟ در ابتدای سال های ۹۰ میلادی، بحران بزرگ دموکراسی مسیحی باعث سقوط آن شد و خلا بزرگی برجای گذاشت. برلوسکونی ذکاوت سیاسی لازم و توانایی ایجاد اتحادهایی را داشت که مبنای ایدئولوژیک نداشت. او مانند “بازار احشام” نیرو جمع کرد. از این پس، کاتولیک ها فهمیدند که مشکلی وجود دارد و جدا شدند و اینچنین خلا ناپدید شد.

یورونیوز: اما اگر برلوسکونی دیگر در قدرت نیست، دلیلش بحرانی خارجی بود، بحران منطقه یورو، که ضربه اش را بر ایتالیا وارد کرد و نه بخاطر مقاومت ملت ایتالیا.

اومبرتو اکو: موافق نیستم. در طول سال انتقادات مداوم اکثریت روزنامه ها و متفکران، باعث خدشه دار شدن تصویر برلوسکونی و برملا شدن ضعف هایش شد. برلوسکونی فهمید که رهبران اروپایی دیگر او را نمی پذیرند و سقوطش مصادف شد با این واقعیت که اکنون نماینده ایتالیا یک شخصیت مورد احترام است.

یورونیوز: به ماریو مونتی رسیدیم. نظر شما در مورد نحوه نخست وزیر شدن وی چیست؟ آیا یک بحران دموکراسی در اروپا وجود ندارد؟

اومبرتو اکو: خیر. قانون اساسی ایتالیا یکی از پیشروترین قوانین در جهان است، چون پس از پایان جنگ نوشته شد. قانون اساسی با هدف کنترل تمام خطرهای دیکتاتوری، به رییس جمهور که توسط پارلمان انتخاب می شود، اجازه می دهد در شرایط خاص به پارلمان پیشنهاد ایجاد یک دولت را بدهد. پارلمان می تواند این پیشنهاد را تایید یا رد کند. بنابراین همه تغییرات مطابق قانون اساسی صورت گرفته است.

یورونیوز: آیا این کودتای مالی نبود؟

اومبرتو اکو: خیر. اگر شما می خواهید ایجاد وحشت توطئه جهانی بکنید، می توانید بگویید که یهودیان مسئول آن هستند یا فراماسون ها…

یورونیوز: خیر. منظور من از نظر جامعه شناختی بود… مثال یونان، مثال ایتالیا، نبود رفراندوم در یونان؟

اومبرتو اکو: مانند دیگر کشورها، در ایتالیا نیز مشکلات مالی وجود داشت و برلوسکونی نمی توانست آنها را حل کند و حتی اطرافیانش کم کم از او دور شدند. او پارلمانی ایجاد کرده بود همراه قانونی که توسط خودش تایید شده بود. نمایندگان دیگر توسط مردم انتخاب نمی شدند بلکه توسط رییس جمهور منتخب، منصوب می شدند. او خودش را با اشخاص “بله قربان گو” احاطه کرد و طبیعتا این اشخاص، بدون اخلاقیات و آماده خیانت بودند و بالاخره به او خیانت کردند.

یورنیوز: آیا برای شما بحران یورو برای نوشتن یک کتاب یا رمان منبع الهام است؟

اومبرتو اکو: خیر… شما این عادت بد را دارید که فکر می کنید نویسندگان فرشتگان وحی هستند. پرسش هایی وجود دارد که یک نویسنده نمی تواند به آن ها پاسخ دهد، ولی این نویسنده می تواند این سوال را بپرسد. شما فکر می کنید که بحران یورو می تواند یک عنصر مثبت برای ایجاد ایده های جدید باشد؟

یورونیوز: پس در این دوره بحرانی پاسخ شما از نظر فرهنگی چیست؟

اومبرتو اکو: من بحران های مالی را حل نمی کنم. من یک قربانی مانند دیگران هستم. من خودم هم صدمه دیدم…(خنده)

یورونیوز: آیا فرهنگ می تواند معنی و مفهوم تازه ای به اروپا بدهد؟

اومبرتو اکو: من فقط می گویم که یک هویت فرهنگی اروپایی وجود دارد که نمی توان آنرا بدرستی تعریف کرد چون غیرمحسوس است، ولی وجود دارد. با مبنا قرار دادن این موجودیت توانستیم به اروپا توجه کنیم و به اروپای سیاسی و اقتصادی بیاندیشیم. حالا که به اروپای اقتصادی دست پیدا کردیم، من هیچ صلاحیتی برای نظر دادن در این زمینه را ندارم و صادقانه نخواهد بود اگر بخواهم در این باره اظهارنظر کنم.

یورونیوز: اروپای اقتصادی کاملا در حال نوسان است. آیا فرهنگ قادر به پاسخ هست؟

اومبرتو اکو: نه.

یورونیوز: هیچ شانسی نیست؟

اومبرتو اکو: نه، فکر نمی کنم که فرهنگ بتواند در روند بورس تاثیرگذار باشد… حتی هومر نمی توانست این کار را بکند…

یورونیوز: آیا در این دوره سخت برای اتحادیه اروپا، احساس تعلق شما به شهروندی اروپایی همچنان قوی است؟

اومبرتو اکو: بسیار قوی است. این احساس را از همان زمان جوانی داشته ام.

یورونیوز: آقای اکو، از شما متشکرم.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

ریاست ایتالیا بر گروه ۷؛ آیا ایتالیایی‌ها می‌توانند دوگانه غرب-بقیه را از بین ببرند؟

همه فرزندان نخست وزیر اسبق ایتالیا میلیاردر شدند

تقسیم ثروت ۶ میلیارد یورویی‌ برلوسکونی؛ دوست دختر ۳۳ ساله ۱۰۰ میلیون یورو به ارث برد