شبیه سازی سوانح هوایی برای آموزش خلبانان

شبیه سازی سوانح هوایی برای آموزش خلبانان
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

چگونه باید هواپیمایی که از مسیر خود منحرف و دچار مشکلات غیر منتظره می شود را کنترل کرد؟ کابین های موجود شبیه ساز وضعیت پرواز، برای آموزش کامل خلبانان در این زمینه تحرک لازم را ندارند. اکنون پژوهشگران یک کابین پیشرفته برای شبیه سازی شرایط فوق العاده اضطراری، که دارای برنامه ریزی ویژه است را برای این منظور طراحی کرده اند.

در ماه دسامبر 2006 در یک پرواز آموزشی بر فرار مسکو، حالتی اضطراری پیش آمد. ولادیمیر بایروکوف، از موسسه پژوهش هوایی گروموف در روسیه در این باره می گوید:

“کارآموز اشتباه کرد و هواپیما به سرعت از مسیر خود منحرف شد. هواپیما چرخ زد و به سمت زمین شیرجه رفت. موقعیت بسیار دشوار و غیر منتظره ای بود. اما توانستیم وضع را مدیریت کنیم و تجربه خودمان برای هدایت هواپیما را به کار بگیریم.”

ولادیمیر بایروکوف که دارای تجربه بیش از 20 هزار ساعت پرواز با بیش از 60 هواپیماست، یکی از با تجربه ترین خلبانان آزمایش کننده هواپیما در جهان محسوب می شود. مهارت او در آن روز باعث پرهیز از یک فاجعه شد. اما از همه خلبانان نمی توان چنین انتظاری داشت و به همین خاطر پژوهشگران به کمک آنها می آیند.

مارک ونتینک، مهندس هوافضا:

“اول بگویم که هواپیماها از نظر ساخت معمولا بسیار امن هستند. اما در حال حاضر بسیاری از سوانح هوایی ناشی از خارج شدن هواپیما از کنترل است و به همین خاطر است که خلبان نمی تواند هواپیما را از خطر واژگونی نجات دهد.”

به ندرت سوانح مربوط به خارج شدن هواپیما از کنترل دارای علل متعدد است و معمولا می توان از آن پیش گیری کرد. اما حتی پیچیده ترین سیستم های شبیه ساز هم نمی توانند در شرایط فوق العاده بحرانی، وضعیت دشوار داخل هواپیما را شبیه سازی کنند.

ولادیمیر بایروکوف: “وظیفه اصلی کابین های شبیه ساز موجود، آموزش خلبانان برای جلوگیری از ایجاد وضعیت غیر قابل کنترل واژگونی است. با این حال اگر به عللی هواپیما واقعا در شرایط واژگونی قرار گرفت، خلبانان باید بدانند چگونه آنرا به وضعیت امن هدایت کنند. اما کابین های شبیه ساز موجود به دلیل تحرک محدود خود قادر به چنین آموزشی نیستند.”

اکنون پس از سه سال تجربه، محاسبات ریاضی پیچیده به پژوهشگران این امکان را داده که سناریو های مختلف واژگونی را دقیقا و به طور واقعی شبیه سازی کنند. به ویژه انحراف از مسیر و معلق زدن هواپیما را.

نیکلای آبراموف، مهندس هوانوردی از دانشگاه مونفورت روسیه:

“انحراف مسیر هواپیما دارای عوامل فیزیکی ناشناخته و چندگانه است. اما در اساس مربوط به تغییر زاویه پرواز می شود به این معنا که اختلال در جریان هوا باعث کاهش بالا روندگی هواپیما می شود. بر این مبنا، ما مدل های ریاضی کم و بیش دقیق برای بازسازی این تاثیرات را توسعه داده ایم.”

به تدریج عوامل تاثیر گذار مانند زاویه انحراف از مسیر، شتاب سرعت، شدت تلاطم و عدم کنترل نمودارها افزایش می یابند و نیاز به مهارت برای ایجاد ثبات در کابین شبیه ساز نیز بیشتر می شود.

مارک ونتیک:

“سناریوهای مختلف واژگونی، بستگی زیادی به وضعیت هواپیما دارد. برای مثال، در انحراف مسیر متقارن، بال های هواپیما کاملا متقارنند و دماغه هواپیما به پائین منحرف می شود. هواپیما قدرت بالا روندگی خود را از دست می دهد و به پائین سرازیر می شود. در این حالت خلبان با کاهش زاویه پرواز، هواپیما را به مسیر خود باز میگرداند.

اما انحراف هایی نیز هست که شکل نامتقارن دارند. برای مثال اگر اول یک بال منحرف شود، حرکت چرخشی رو به بالا ایجاد می کند و بعد دماغه به سمت پائین شیرجه می رود. در این حالت باید نیروی ثقل یا گرانش هواپیما را به یک سمت افزایش داد. اساسا در تمام انحراف ها برای تصحیح مسیر باید نیروی گرانش افزایش یابد.”

در آخرین دور آزمایش، حداکثر نیروی گرانش به کار می رود.

پیش از این، یکی از مراحل پژوهشی دشوار، در نزدیکی مسکو و با تسهیلات هوانوردی منحصر به فرد انجام شد. برای تقلید و شبیه سازی سوانح هوایی، محاسبات لگاریتمی متکی بر هزاران تجربه تونل باد، نیروهای آئرودینامیک و کشش هوا در شرایط انحراف هواپیما ها از مسیر معمول، به کار رفت.

ولادیمیر بایرویکوف هزاران ساعت از وقت خود را در این کابین های شبیه ساز گذرانده و آزمایش های او به توسعه مدل های ریاضی برای توضیح سناریوهای پروازی دشوار کمک کرده است.

لاریسا زایچیک مهندس هوانوردی:

“این سناریوها باید به تولید اطلاعات قابل اعتماد بیانجامد. برای مثال ما نیاز به محاسبه تاثیر نیروی گرانش بر درک خلبان از وضعیت داریم. اینکه زاویه سرعت را چگونه احساس می کند و یا احساسش نسبت به نیروی گرانش خطی چیست. و ما برای استخراج اطلاعات درست در این زمینه ها، نیاز به شبیه سازی دقیق سناریوها از راه های قابل اطمینان داریم.”

به هلند برمی گردیم و آزمایش سناریوی نهایی از نظر پیچیدگی که در اینجا حاصل شد. این آزمایش برای پژوهشگران دارای کشفیات غنی بود.

اریک گراون، هماهنگ کننده پروژه:

“برای نمونه ما کشف کردیم که اگر خلبانی در هواپیما در مورد احساس نیروی ثقل یا گرانش، دارای تجربه کم و یا فاقد تجربه باشد، در مرحله اول دست پاچه خواهد شد. بنابر این اگر به چنین خلبانی دستور دو برابر کردن گرانش را بدهید، او احتمالا بسیار محافظه کارانه عمل خواهد کرد و به یک و نیم برابر بسنده می کند که این برای تصحیح مسیر کافی نیست و وضع خطرناکی ایجاد خواهد شد.”

پس از صرف ساعت های طاقت فرسا در پروازشبیه سازی شده، ولادیمیر بایروکف از نتایج اولیه راضی به نظر می رسد.

ولادیمیر بایروکوف:

“هنوز مسائلی در مورد آنچه که سرعت برانگیختگی و تاثیر آن بر ذهن خلبان می توان نامید، وجود دارد. اندازه گیری این تاثیر هوز واقعی نیست و باید به نحوی حل شود. ولی با این وجود، می توانم بگویم که این مدل شبیه ساز بسیار امیدوار کننده است.”

اکنون پژوهشگران می توانند نگاهی به آینده بیاندازند.

اریک گراون، هماهنگ کننده پروژه:

“در حال حاضر مسئولان سرگرم تنظیم مقررات مربوط به آموزش خلبانان پروازهای مسافری و تجاری با مدل های شبیه سازند و زمانیکه این عملی شود، می توان تصور کرد که این آموزش ابتدا با شبیه سازهای موجود به اجرا درخواهد آمد و ما فرصت آنرا داریم که این شبیه سازها را به انواع دقیق تر آن تکامل ببخشیم.”

ولادیکیر بایروکوف:

“ما روس ها ضرب المثلی داریم که می گوید: بهتر است یک بار ببینیم تا صد بار در مورد آن بشنویم. بنابراین من هر خلبانی را که بتواند از چنین آموزشی بهره مند شود، باور خواهم داشت.”

www.supra.aero

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

فناوری تازه تشخیص ذرات آلاینده هوا

ریزجلبک‌ها، تحولی بزرگ در صنعت تولید مکمل‌های غذایی

موزه مجازی از آثار هنر زیرزمینی کمونیسم در مجارستان