کاربرد فیزیولوژی مجازی در عمل جراحی

کاربرد فیزیولوژی مجازی در عمل جراحی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

معضل کنارآمدن انسان با بیماری های حاد و کاربرد فیزیولوژی مجازی به عنوان ابزاری نیرومند در برخورد با این معضل، موضوع نسل جدیدی از مدل های کامپیوتری پزشکی است که امیدهای تازه ای را نوید می دهد.

در بیمارستان ادیت کاول در بروکسل، جراحی اقدامی است معمول. اما یکی از آنها استثناست. در این عمل جراحان به ریشه کن کردن یک تومور سرطانی در کبد مشغولند و یک مدل سه بعدی در یافتن تومور که به شکل نقطه های سبز محصور در عروق خونی است، به آنها کمک می کند.

ژان ژاک هوبن، جراح دستگاه گوارش در بیمارستان ادیت کاول:
“این تصاویر به ما کمک می کند تا ببینیم چگونه خون به این تومور می رسد. هدف این است که ببینیم دقیقا چه قسمتی از بافت سرطانی کبد باید برداشته شود تا حداکثر بافت های سالم حفظ شوند. این شیوه دقیقی است و مانند نویگاسیون خودرو، دقیقا و طبق داده های قبلی به نقطه مورد نظر می رسد.”

این مدل های کامپیوتری دست آورد یک طرح پژوهشی اتحادیه اروپاست که به توسعه ابزار مجهز به سیستم های مجازی و در جهت پیشرفت جراحی بافت های آسیب دیده کبد، کمک می کند.

این تکنولوژی در استراسبورگ تکمیل شده است. تصاویر زنده از عمل جراحی کبد با مدل سه بعدی کامپیوتری ادغام و همزمان به تیم جراحی فرستاده می شود و جراحان می توانند مستقیما از آن استفاده کنند.

لوک سولر، هماهنگ کننده پروژه:
“جراح دقیقا و با اطمینان می داند که برای دسترسی به تومور به کدام قسمت بدن برود، قسمتی که در حالت عادی قابل مشاهده نیست.”

این مدل های سه بعدی نه فقط شیوه بهتری هم در آموزش نظری و هم در عملی جراحی ارائه می کنند، بلکه به تعیین درجه ضرورت جراحی نیز یاری می رسانند و بنا به گفته جراحان، جان های بسیاری را نجات می دهند.

لوک سولر، هماهنگ کننده پروژه:
“دانش تشریحی گذشته، بر این مبنا بود که در کبد هشت ناحیه اصلی وجود دارد که اگر تومور سرطانی در آنها دیده شود باید بافت کاملا برداشته شود و موارد بسیاری بود که می گفتند بیمار قابل عمل نیست زیرا بر اثر از دست دادن کبد خواهد مرد. اما با این برنامه مشخص شد که کبد از بخش های به مراتب بیشتری تشکیل شده و ما می توانیم موارد بیشتری از بیماری را عمل کنیم.”

ترزا اولیورا، بیمار بخش آسیب شناسی کبد:
“پزشکان به کمک مدل سه بعدی توانستند وجود کیست در غالب بخش های کبد مرا تایید کنند. آنها گفتند که اگر به جراحی تن نداده بودم، باید از کبد پیوندی استفاده می کردم.”

ژان ژاک هوبن، جراح دستگاه گوارش: “بنابراین در عمل، این عروق سالم هستند که کار کبد را ممکن می کنند. قطعا خیلی مشکل است که بتوان از طریق لاپاراسکوپی همه این قسمت ها را دید، اما در اینجا و با مدل سه بعدی، جراح بر سیستم عروق کبد، دیدی خواهد داشت که بسیار دقیق است.”

کمی پایین تر از کبد، ارگانی به همان اندازه حساس یعنی کلیه ها وجود دارند. فرانسسکا و پائولو به بخش نورولوژی بیمارستانی در برگامو مراجعه کردند. آنها از ناحیه کلیه رنج می بردند و نیاز به همودیالیز برای صاف کردن خون خود داشتند.

فرانسسکا، بیمار بخش آسیب شناسی:
“من سه روز در هفته و هر روز چهار ساعت همودیالیز در بیمارستان داشتم. اما برنامه ام را تغییر دادم و اکنون شب ها برای دیالیز می آیم.”

برای دیالیز از طریق بازو، باید از دسترسی به عروق مطمئن بود، اما گاه این کار ساده نیست.

پائولو، بیمار بخش آسیب شناسی کلیه:
“من و برادرم هر دو سیاهرگ های های بسیار کوچکی داریم و دسترسی به آنها برای وصل کردن به دستگاه دیالیز از طریق فیستول دشوار است. من خوش اقبال بودم که دسترسی به سیاهرگم پس از یک عمل جراحی امکان پذیر شد اما برادرم نیاز به سه عمل جراحی داشت.”

برای موفقیت همودیالیز، سرعت جریان خون باید به حد معینی برسد، برای این کار از اکوگرافی و آزمایشات کلینیکی استفاده می شود. اما این کار همیشه موفقیت آمیز نیست.

استفانو روتا نورولوژیست:
“دسترسی به سیاهرگ در صورتی که سرعت جریان خون دست کم سیصد میلی لیتر نباشد، موثر نیست. تازه در این حد نیز برای بیماران دیالیزی کافی نیست. ما نیاز به اطمینان از دسترسی به سیاهرگ داریم.”

دانشمندان رشته کامپیوتر به این نیاز پزشکان و بیماران توجه کرده اند. پژوهشگران به مدل هایی کامپیوتری دست یافته اند که می توان قبل از دیالیز سرعت جریان خون را اندازه گرفت و حتی تعیین کرد که کدام قسمت از بازو دارای جریان بیشتری است و تاثیر تکرار عمل نیز چیست.

آندریا رموزی، هماهنگ کننده پروژه:
“ما در پیش بینی دقیق سرعت جریان خون موفقیت زیادی داشته ایم. در 85 درصد موارد، سرعت جریان خون بیمار پس از عمل، مطابق با پیش بینی بود. اما این دقت می تواند بیشتر هم بشود که نیاز به آزمایشات کلینیکی بیشتری دارد.”

آنا کارولی، ریاضیدان:
“ما در حقیقت می توانیم از دو راه سرعت جریان خون را محاسبه کنیم. در حال حاضر آزمایش سونوگرافی این سرعت را در یک نقطه از سیستم عروق اندازه می گیرد. اما در آینده به کمک مدل های ریاضی، قادر به تعیین سرعت جریان خون در نقاط مختلف و با داده های دقیق تری خواهیم بود.”

پژوهشگران می گویند این گام اول در دقیق تر شدن عمل جراحی در سیستم عروق است که می تواند به پیشرفت عمل در ارگان های حساس دیگر نیز گسترش یابد.
.
آندریا رموزی، هماهنگ کننده پروژه:
“این تکنولوژی امکان پیشرفت در کار بر روی سیستم عروق در قلب و مغز و یا بقیه اعضای بدن را نیز فراهم می کند. بنابر این جراحان می توانند پیش بینی کنند که در صورت تغییر ناگهانی در سیستم عروق، چه باید بکنند. این اطلاعات در مواردی که جراحان عمل بای پاس و یا ترمیم رگ انجام می دهند نیز مفید است.”

tagURLhttp://www.passport-liver.eu
tagURLhttp://www.vph-arch.eu

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

فناوری تازه تشخیص ذرات آلاینده هوا

ریزجلبک‌ها، تحولی بزرگ در صنعت تولید مکمل‌های غذایی

موزه مجازی از آثار هنر زیرزمینی کمونیسم در مجارستان