محققان اروپایی در حال کار بر روی پروژه ای برای ساخت اتوبوس های جدید هستند. در این اتوبوس ها فضای بیشتری برای مسافران در نظر گرفته شده است و کارایی آن بالاتر خواهد بود. این طرح موسوم است به “اتوبوس آینده اروپایی”.
اومبررو گیدا، هماهنگ کننده طرح “سیستم اتوبوس اروپایی آینده” می گوید: “نصف حمل و نقل شهری اروپایی توسط اتوبوس ها انجام می شود. با این حال، اتوبوس از دید مردم، همچنان به عنوان سیستم حمل و نقل با کارایی بسیار کم و بدون جذبه انگاشته می شود. هدف ما تولد دوباره و تجدد اتوبوس در اروپا بود.”
در گوتنبرگ سوئد، اتوبوس های کاملا جدید در خط ۱۶، که یکی از شلوغ ترین خط های شهر است شروع به کار کرده است. در این اتوبوس های جدید فضای بیشتری برای مسافران در نظر گرفته شده است
.
لارس کاردن، مهندس مکانیک در شرکت ولوو می گوید: “این اتوبوس جدیدی است که روی آن کار کرده ایم. دو در کشویی جدید، پهن تر است و باعث ورود و خروج راحت تر مسافران می شود. در این اتوبوس همچنین صندلی های تاشو وجود دارد. پانزده تا از آنها هست. راننده ها هنگام ساعات شلوغ، این صندلی ها را در حالت تاشده، قفل می کنند. صندلی راننده را در وسط دو چرخ جلو قرار دادیم. و دو چرخ را جلوتر بردیم تا فضای بزرگ تری ایجاد شود. در عقب اتوبوس دو کمربند جدید که شفاف است قرار داده ایم. بدین ترتیب، نور بیشتری وارد می شود، چون معمولا این قسمت اتوبوس بسیار تاریک است.”
این اتوبوس، نمونه نهایی طرح تحقیق اتحادیه اروپا برای توسعه وسایل حمل و نقل تمیزتر، کم صداتر و کاراتر است.
یک مسافر می گوید: “بسیار مدرن است. خیلی خوب است. بی صدا است، چیزی که من دوست دارم. فکر می کنم با تاشو بودن این صندلی ها جای بیشتری برای مردم وجود دارد.”
توماس تیمور، راننده اتوبوس می گوید: “بعضی از عادات فرق می کند. راننده، در وسط نشسته است، ولی در دیگر اتوبوس ها در سمت چپ است. این به آن معنا است که اگر در راندن این اتوبوس از تجربه رانندگی سابقتان استفاده کنید، دستکم یک متر از سمت چپ فاصله دارید. چیزی که مشکل است، برقراری ارتباط با مسافران است، چون دورتان دیوار کشیده شده است. مشکل بزرگی نیست، ولی بعضی وقت ها دشوار است.”
پژوهشگران از معادله های ریاضی بسیار پیچیده استفاده کردند تا بتوانند رفت و آمد مسافران و دسترسی آنها را به اتوبوس ها، در زمان ها و ایستگاه های مختلف در سراسر اروپا محاسبه کنند.
آتیه هانا، مهندس برق می گوید: “ما می خواستیم این تغییرات را بر روی مدلی از اتوبوس بررسی کنیم. همچنین می خواستیم بدانیم چگونه این تغییرات بر کارایی اتوبوس از نظر زمان انتظار، ظرفیت و دسترسی تاثیر می گذارد.”
آنها همچنین این مدل های تئوری و گرافیکی را با ساخت مدلی به اندازه طبیعی اتوبوس، امتحان کردند.
اسکار رکسفلت، مهندس طراحی می گوید: “این اتوبوس چوبی از چند واحد محرک ساخته شد و بدین ترتیب ما می توانیم این واحد ها را جابجا کنیم. برای مثال نوع صندلی را عوض می کنیم یا تعداد درهای اتوبوس را تغییر می دهیم. سپس می توانیم ببینیم این تغییرات چه تاثیری بر ورود و خروج مسافران می گذارد و مسافران برای ایستادن یا نشستن چه جایی را انتخاب می کنند .”
هم زمان، دانشمندان در پاریس، پلت فرم کامپیوتری جدیدی طراحی کرده اند که قادر به متمرکز کردن همه داده ها و اطلاعات اتوبوس است.
امانوئل دو وردال، مهندس می گوید: “برای یک سازنده خوردرو، این معماری اجازه می دهد تا خودروها آماده دریافت این نوع سیستم اطلاعاتی شوند. برای اپراتورهای حمل و نقل، این نوع معماری کامپیوتری باعث ساده تر کردن نصب و نگهداری سیستم می شود. و بالاخره برای کسانی که از حمل و نقل شهری استفاده می کنند، این معماری خدمات مختلف ارائه می کند. پس اطلاعات، در طول سفر، از ابتدا تا انتها در اختیار آنهاست.”
محققان ارگونومیک در درسدن آلمان، از این اتوبوس شبیه سازی شده، برای محاسبه اولویت های رانندگان اروپایی استفاده کردند.
دو سناریوی مختلف امتحان شد: خیابان های شلوغ و خیابان های خلوت.
رانندگان حرفه ای اتوبوس با نظراهای خود، به طراحی کابین ایده آل راننده کمک کردند.
رنه وودنی، راننده اتوبوس می گوید: “ساختار کلی سیستم خوب است. می توانم به راحتی به دکمه ها برسم، بدون اینکه به جلو خم شوم. آنچه می خواستم داشته باشم، یک سرعت سنج آنالوگ بود نه دیجیتال. خوب می شد اگر یک جایی هم برای گذاشتن ساک راننده و بطری آب وجود داشت.”
به معیارهایی چون بزرگی فضا، راحتی و قابلیت دید توجه زیادی شده است. این پژوهش تفاوت های اولویت های رانندگان شمال با جنوب اروپا را نمایان کرد.
گونتر نیرشل، مهندس ارگونومیک می گوید: “جنبه هایی هم هست که بر حسب شهرهای درسدن و رم، محاسبه شده اند. برای مثال، رانندگان شهر رم بیشتر به امنیت توجه می کنند، یعنی از کابین بازی که اینجا می بینید، زیاد خوششان نیامد. رانندگان درسدن، محل گذاشتن اسباب و وسایل برایشان مهم بود. ولی این موضوع برای رانندگان اهل رم اولویت نداشت.”
اکنون محققان برای چگونگی نصب طرح جدید در اتوبوس هایی که از نظر سوخت بهره وری بیشتری دارند، می اندیشند. آنها می گویند که ایده های بسیاری دارند.
اومبرتو گیدا می گوید: “بیست سال بعد اتوبوس ها قابلیت تطبیق با تعداد مسافرانی را خواهند داشت که در زمان و مکانی معین باید منتقل کنند. بیست سال بعد “وضعیت سلامت” اتوبوس ها، یعنی عملکرد موتور، درها و غیره کاملا از راه دور و از دفتری کامپیوتری کنترل خواهد شد. و این از خراب شدن اتوبوس در وسط خیابان و از کار افتادن، هنگام سرویس جلوگیری می کند.”
به گفته پژوهشگران، تکامل فنی اتوبوس که به کارایی کامل آن خواهد انجامید، باید با تکامل نسل جدیدی از زیرساخت های شهری و عملیات شبکه ای همراه شود.