نگاهی به دنیای "سیلوی گیلِم" رقصندۀ فرانسوی

با همکاری
نگاهی به دنیای "سیلوی گیلِم" رقصندۀ فرانسوی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

در جشنوارۀ معروف رقص معاصر زوریخ، “اِستِپس“، نام یکی از هنرمندان بیشتر از دیگران می درخشد: رقصندۀ فرانسوی: “سیلوی گیلِم” و نمایش “شش هزار فرسخ دورتر”.

سیلوی گیلِم، دربارۀ قطعه ای از این نمایش به نام “خداحافظی” (Bye) می گوید: “Bye“، یعنی وداع با دوران کودکی… وداع با یک مرحله از زندگی حرفه ای…خداحافظی با زنی که در گذشته بودم و دیگر نیستم. ما هر روز با چیزی خداحافظی می کنیم و چیز دیگری به دست می آوریم، این نوعی پیشرفت است و پیشرقت به معنی پشت سر گذاشتن پله ها یکی پس از دیگریست. سالها می گذرند و من همچنان احساس می کنم یک دختر بچه هستم. به راحتی تصویر خود را در حیاط مدرسه، به همراه دیگر بچه های پانزده ساله می بینم. احساس می کنم در مورد بعضی از مسائل به حد کافی بزرگ نشده ام، آن دختر کوچک هنوز در من وجود دارد.”

سیلوی گیلِم، یک هنرمند متعهد است و به یک سازمان غیر دولتی برای حفاظت از دریاها، کمک می کند.

وی در اینباره اضافه می کند: “من کشش خاصی به افراد فعال و پرشور دارم. افرادی که عاشق یک آرمان هستند. در مورد سازمان “Sea Shepherds” نیز باید گفت که اینها واقعا فعال هستند. بعضی ها از من می پرسند: چرا نگران ماهی ها هستید؟ چرا که نه!؟ اولاً نهنگ ها ماهی نیستند و ثانیاً نباید فراموش کرد که دریا و اقیانوس برای ما حیاتی هستند. من فوراً جذب این سازمان شدم و از آنها حمایت می کنم.”

این آگاهی سیاسی و اجتماعی، آگاهی هنری او راهمراهی می کند.

سیلوی گیلِم: “هنگامی که پا بر صحنه می گذارید، قطعا در زمان حال هستید، اما زمان حال بُعد دیگری دارد. یک بُعد فوق العاده. هنگامی که روی صحنه می روید، از حالت عادی خارج می شوید، زمان دیرتر می گذرد و شکوه فوق العاده ای دارد.
در گذشته، به آنچه بدنم می گفت، گوش نمی دادم. البته این از امتیازات جوانی است اما زمانی که احساس کردم بدن ضعیف است و نیاز به توجه بیشتری دارد، فهمیدم که باید تغییر کرد و نگاهم نسبت به مسائل عوض شد. بنابراین نحوه و روش کارم را تغییر دادم. نکتۀ دیگری که تغییر کرد، برخورد من نسبت به این احساس آسیب پذیری است، حالا کاملاً این احساس را دارم.”

موفقیت، شهرت و احترام… سوفی گیلِم به این مسائل عادت دارد، اما دربارۀ آیندۀ چه فکر می کند؟

سیلوی گیلِم: “مدت هاست که این کار را انجام می دهم و به خوبی ارزش آن را می دانم. اگر چه گاهی به این فکر می افتم که دست از کار بکشم اما در عین حال خیلی دوست دارم ادامه دهم. خصوصا وقتی که تا این اندازه از کار لذت می برم. هنوز هم تراز به سمت مثبت است. از این رو این مسئله هنوز در دستور کار نیست. با اینکه مدت هاست که به آن فکر می کنم.”

در این برنامه قطعه هایی از “آرییِتا” در سونات برای پیانو، اوپوس 111، اثر لودویگ وان بتهوون را می شنوید.
در نمایش “Rearry“، موسیقی از “دیوید مورو” است.

برای شنیدن گزیده های بیشتری از گفتگو با سیلوی گیلِم به زبان فرانسوی، لطفاً اینجا را کلیک کنید : http://fr.euronews.net/2012/05/03/entretien-avec-sylvie-guillem

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان

جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکسترجوان؛ مرحلهٔ نیمه‌نهایی

قهرمان؛ اثری پیشگامانه با هدف شکستن پیش‌فرض‌ها دربارهٔ اُپرا