حسگرهای صوتی برای تشخیص مشکلات در اعماق دریاها

حسگرهای صوتی برای تشخیص مشکلات در اعماق دریاها
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

دانشمندان در غرب نروژ در حال آزمایش دستگاه های خودکاری هستند که قادر به شنیدن و گزارش درباره آنچه زیر آب اتفاق می افتد است.

کایل زانگ، پژوهشگر ارتباطات بی سیم، دانشگاه توئنت می گوید: “داخل پوشش، بخشی الکترونیکی برای حس و پردازش قرار دارد. یعنی همینجا می توان تشخیص داد که آیا کشتی یا نشت نفت وجود دارد یا نه. همه چیز اینجا انجام می شود و سیگنال به ایستگاه مرکزی کنترل فرستاده می شود.”

حباب های گاز، نشانگر ایراد در لوله نفتی است. حسگر صدای حباب ها را تشخیص داده و مهندسان را از مشکل آگاه می کند. هدف یک پروژه پژوهشی اروپایی با نام “CLAM” ایجاد شبکه ای کارآمد از نظارت صوتی است.

پل هاوینگا، استاد علوم کامپیوتری، دانشگاه توئنت، هماهنگ کننده پروژه “CLAM” می گوید: “ما دستگاه های حسگر را در زیر آب قرار می دهیم. آنها به اعماق آب می روند و محیط را نظارت می کنند. آنها همه موارد غیرعادی را به هم اطلاع می دهند و اگر نیازی باشد یک هشدار به ایستگاه ساحلی می فرستند.”

تعدادی از این حسگرها در چندصد متری سطح آب و در عمق دریا قرار داده شده است. این حسگرها به لطف باتری های جاسازی شده در دستگاه، کاملا به طور بی سیم کار می کنند.

پل هاوینگا، استاد علوم کامپیوتری، دانشگاه توئنت، هماهنگ کننده پروژه “CLAM” می گوید: “این یک دستگاه بزرگ برای اعماق آب است که تا عمق چندین کیلومتری می تواند کار کند. بسته بندی، پوشش و همچنین بخش الکترونیک، برای اطمینان بسیار بالا، محدوده و برد بالا، توان عملیاتی بالا و کیفیت بالا درنظر گرفته شده است.”

این حسگرها با استفاده از سیگنال های صوتی با هم ارتباط برقرار می کنند. در اتاق کنترل کشتی، مهندس های رایانه، کدهای پیامی را که بسیار سریع بین حسگرها رد و بدل می شود، نظارت می کنند.

روبرتو پتروکیا، دانشمند رایانه، دانشگاه رم می گوید: “این مفهوم مهم این شبکه است: اینجا ارتباطات فقط بین دو دستگاه انجام نمی شود، بلکه همه دستگاه های شبکه با هم همکاری می کنند تا وظایفشان را انجام دهند. همچنانکه می بینید، دستگاه های متعددی داریم که قادر به صحبت مستقیم با هم نیستند. ولی با هم همکاری می کنند تا اطلاع مورد نظر را به ایستگاه مرکزی کنترل که وضعیت شبکه را نظارت می کند، بفرستند.”

وقتی یک حسگر مشکلی را تشخیص دهد، امواج صوتی می فرستد. دیگر حسگرها این صدا را شنیده و پیام صوتی را به نوبه خود تکرار می کنند.

پژوهشگران برای دسترسی به شبکه، از راهنماهای شناور که پیام های صوتی را به سیگنال های رادیویی تبدیل می کند، استفاده می کنند.

آرن لی، پژوهشگر ارتباطات رادیویی و آبی می گوید: “شما می توانید سیگنال هایی را که این راهنمای شناور به اعماق آب می فرستد، بشنوید. آن از حسگرهای اعماق آب، وضعیت کنونیشان را می پرسد و آنها اطلاعات را می فرستند. دلیل اینکه از سیگنال های صوتی در عمق دریا استفاده می کنیم این است که امواج الکترومغناطیسی در آب حاوی نمک، به خوبی انتشار پیدا نمی کند.”

در آینده، می توان از شبکه های صوتی برای هدفهای دیگر استفاده کرد، مانند دریانوردی زیر آبی، کشف جانوران دریایی یا محافظت از لوله های نفتی.

پل هاوینگا، استاد علوم کامپیوتری، دانشگاه توئنت، هماهنگ کننده پروژه “کلام” می گوید: “این سیستم، توانایی ایجاد جهانی امن تر را دارد که با محیط سازگارتر باشد. بنابراین ما می توانیم هر واقعه ای را تشخیص دهیم. مانند نشت نفت “بریتیش پترولیوم” که شاید می شد از آن پیشگیری کرد.”

پژوهش ها برای مورد اطمینان تر و کارآمدتر کردن سیستم نظارت زیرآبی ادامه خواهد داشت.

http://www.clam-project.eu

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

فناوری تازه تشخیص ذرات آلاینده هوا

ریزجلبک‌ها، تحولی بزرگ در صنعت تولید مکمل‌های غذایی

موزه مجازی از آثار هنر زیرزمینی کمونیسم در مجارستان