آگهیبا وجود فرآیند جهانی شدن جوانان اغلب نیاز دارند به منظور داشتن توان رقابت با دیگران، برای تحصیل به کشورهای دیگر بروند. چگونه می توان بین تجربه زندگی در کشورهای دیگر و حفظ هویت و فرهنگ خود تعادل برقرار کرد؟ آیا شرکت دانش آموزان در فعالیت های بین المللی از آگاهی آنها بر هویت و فرهنگ خود می کاهد؟ طرح ها و پروژه های آموزشی در سراسر دنیا وجود دارند که دانش آموزان را ترغیب می کنند تا فراسوی مرزهای خود رفته و درعین حال ارتباط بین خود و سرزمین مادری شان را حفظ کنند.
مدارس ابتدایی چند زبانه در آلمان
یادگیری زبانهای جدید، راهی برای کاوش در فرهنگ دیگران است، اما زبان مادری یکی از عناصر اصلی هویت فرهنگی هر شخص است. در مدرسه ابتدایی «نویس تور» در مرکز برلین، پایتخت آلمان دانش آموزانی از بیش از ۲۰ ملیت مختلف تحصیل می کنند. از کلاس اول به بعد همه کلاس ها دوزبانه هستند: پرتغالی و آلمانی.
این مدرسه بخشی ازنظام «مدارس اروپایی» در برلین، پایتخت آلمان است. در این سیستم کودکان می توانند آموزش دوزبانه داشته باشند و از میان ۹ زبان مختلف، یکی را انتخاب کنند. آموزش دوزبانه در این محیطِ چند ملیتی، به منزله سرمایه گذاری برای آینده است.
دیدگاههای نظری آموزشهای چند فرهنگی
زبان یکی از ابزارهایی بنیادی است که برای تفسیرِ وضعیتِ جهان به کار برده می شود. اما دیدن زمینه ها و تصاویر فراگیرتر نیز اهمیت دارد. در دانمارک رشته جدیدی در زمینه آموزش در دانشگاه ارائه می شود. هدف این رشته، تربیت فارغ التحصیلانی است که می توانند فراسوی مرزهای خود با دیگران رقابت کنند. برنامه کارشناسی ارشد رشته مردم شناسی آموزش و جهانی شدن در دانشگاه آرهوس دانمارک نخستین برنامه ای ست که تمرکزش بر مردم شناسی آموزش بعنوان یکی از زیررشته های مردم شناسی است.
۳۰ دانشجو، از سرتاسر دنیا برای شرکت در این دوره دو ساله برگزیده شده اند. دانشجویان کارشناسی ارشد این رشته، درچندین زمینه مختلف تخصص کسب می کنند و دوره های چند ماهه تجربی را نیز در خارج از دانمارک می گذرانند. مجموعه این آموزشها، دانشجویان را برای کار در سازمانهای بین المللی آماده می کند.
برقراری ارتباط میان رسوم محلی و شیوه های جهانی زیستن در گواتمالا
«سانتاماریا دِ خِسوس» روستایی دورافتاده در دامنه «آتشفشان آب»، با جمعیتی کمتر از ۱۵ هزار نفر، در فاصله ۱۰کیلومتر شهر آنتیگا، پایتخت سابق گواتمالاست.
این روستا آن قدر از دنیای بیرون جدا افتاده است که کسی دغدغه جهانی شدن ندارد. اما با ساخت مدرسه «کِمنااو» Kemna’Oj اوضاع تغییر کرده است. نام مدرسه در زبان محلی به معنی «بافتن ذهن یا بافتن دانش» است و همانطور که از نام آن بر می آید، هدفش دادن دادن آگاهی به دانش آموزان برای موفقیت و ارتباط با دنیایی فراتر از مرزهای این روستا است.
این مدرسه با بودجه اهدایی سازمان خیریه ای موسوم به «خانه به خانه» تاسیس شده است. مقر این سازمان در آمریکاست. بنای مدرسه را نیز گروهی از دانشجویان دانشکده معماری دانشگاه سیراکیوز ایالت نیویورک طراحی کرده اند. داوطلبان زیادی از خارج از روستا برای دیدن مدرسه به اینجا می آیند.
دانش آموزان با استفاده از فناوری اینترنت درمدرسه ( که در خود روستا بسیار نادر است) با مشکلات بزرگ جهان امروز آشنا می شوند. تا کنون نتایج آموزش در این مدرسه چشمگیر بوده است و آموزگاران مدرسه می گویند که دانش آموزان مایه دلخوشی روستا هستند، زیرا افقهای جدید ارتباط با دنیا را برای ساکنان این روستا خواهند گشود.