جنگ خاموش، تهدیدی برای کودکان کلمبیایی

جنگ خاموش، تهدیدی برای کودکان کلمبیایی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

به منطقه «تولیما» در کلمبیا رفته ایم. گروه «فارک» در اینجا ریشه دارد. علیرغم روند برقراری صلح، اینجا مثل دیگر نقاط این کشور هنوز هم در چنگال جنگ و منازعه ای خاموش قرار دارد. مردم را یا شورشیان و یا ارتشیان به اسارت می گیرند. در این بین کودکان نسبت به بقیه آسیب پذیرترند.

کِلی جوآنا دانش آموز کلمبیایی می گوید: «جلوی خانه من همیشه صدای تیراندازی می شنوید. ممکن است گلوله ای ما را نشانه بگیرد و آنوقت شما با خود فکر می کنید که ممکن بود این برای من اتفاق می افتاد. پدربزرگ و اجدادم بخاطر همین درگیریها و منازعات جان خود را از دست دادند. برادرم به خاطر همکاری با ارتش، با شورشیان مشکل پیدا کرده بود. ارتشی ها برادرم را مجبور کرده بودند در بازار کار کند و به آنها کمک کند. برای اینکه این اطراف یک پایگاه نظامی وجود داشت. یک روز او به طرف شورشیان رفت. بعد هم او را دستگیر کردند و حالا بخاطر همکاری با آنها دارند محاکمه اش می کنند.»

ماریا گارسیا، مادر کلی جوآنا احساس خود را اینگونه بیان می کند: «دستگیر شدن پسرم برای من درست مثل یک آدم ربایی است. مثل یک گروگانگیری بود برای اینکه اصلا هیچوقت به من اجازه حرف زدن با او را ندادند که از او بپرسم به چه دلیلی چنین تصمیمی گرفته؟ چه چیزی موجب شد که به سمت آنها برود؟»

(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)0; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = “//connect.facebook.net/en_GB/all.js#xfbml=1”; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs); }(document, ‘script’, ‘facebook-jssdk’));Post by Backpack Reports.

«استخدام اجباری» ازجمله خطرهای مهمی است که زندگی کودکانی نظیر کلی جوآنا و پنج برادرش را تهدید می کند. او و خانواده اش از بومیان «نازاوِش» هستند و در مناطق حفاظت شده حومه «گایتانیا» زندگی می کنند. ساکنان اینجا در تلاشند تا با مذاکره و رایزنی با گروههای مسلح، صلح را به خانه و کاشانه خود بیاورند. آنطرف کوه، روستائیهایی وجود دارند که هنوز از این منازعه آسیب می بینند.

کلی جوآنا در ادامه می گوید: «بچه های آنها هم به مدرسه می آیند. آنها اغلب ماجرای پسرهایی که به اجبار به کار گرفته شده اند را برای ما تعریف می کنند. وقتی یک پسربچه دوازده ساله تنها را در مسیر می بینند معطل نمی کنند و او را با خود می برند. اجازه درس خواندن و بیرون رفتن به آنها نمی دهند. اگر این بچه ها به استخدام ارتش در نیایند، این گروههای شورشی هستند که آنها را می برند.»

کلی جوآنا سال آخر تحصیل خود را در مدرسه «نازاوِش» می گذراند. از سال 2012 کمیساریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل در این مدرسه فعالیت دارد. خانواده بعضی از دانش آموزانی که اینجا می آیند آواره و بی سرپناه هستند و از مشکلات و کمبودهای متعددی نظیر امکانات و وسایل معیشتی در رنجند.

کمیساریای عالی پناهندگان در نظر دارد به لطف کمک های خیرین بین المللی و برنامه ابتکاری «کودکان صلح» اتحادیه اروپا، امسال حضور موثرتری در منطقه داشته باشد.

صد و سی دانش آموز یازده تا بیست و یک ساله در مدرسه «نازاوِش» مشغول به تحصیلند. فعالیت های آنها فراتر از فعالیت های دانش آموزان یک کلاس معمولی است. با کمک دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سعی می شود فرصت های جدیدی برای جذب این کودکان و نوجوانان در جامعه فراهم شود.

گوستاو تورس از کمیساریای عالی پناهندگان، در مورد نتایج عملی این فعالیت ها، می گوید: «بعضی وقتها ممکن است نتایج متناقضی را هم در بر داشته باشد. کودکان تحصیل می کنند و بعد از آن به سرزمین و کاشانه خود برنمی گردند. در حال کار بر روی این مسئله هستیم ساختمان مدرسه و سرویس های بهداشتی آنرا بازسازی کرده ایم تا در کل شرایط و جو مناسبی برای دانش آموزان ایجاد شود و احساس کنند از آنها حمایت می شود و در مقابل یاد گیرند که به این مجموعه و سرزمین خود عشق بورزند.»

حمایت از کودکان در مقابل «استخدام اجباری» و آسیب های ناشی از جنگ و منازعه در قالب برنامه های فوق العاده آموزشی، کارگاهها و فعالیت های نوآورانه باعث می شود تا در نهایت احساس تعلق کودکان به فرهنگ بومی، آبا و اجدادیشان تقویت شود.

کلی جوآنا می افزاید: «من به مدرسه می روم تا بعدا بتوانم به مردمم کمک کنم و چیزهایی را که در کلاس یادگرفته ام را به آنها هم یاد بدهم و اینگونه به سرزمین خود کمک کنم.»

تنها حدود یک درصد این دانش آموزان در فکر ادامه تحصیل هستند و دانشگاهِ محلی داشتن، در این منطقه هنوز در سطح یک رویاست.

کلی جوآنا در پایان می گوید: «ما به آموزش پیشرفته تری نیاز داریم. بعنوان یک دانش آموز باید بتوانیم دانش، آگاهی ها و همینطور شیوه فکر کردنمان را ارتقا دهیم.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

مشاهده یک پرنده‌ کمیاب نیمه نر و نیمه ماده برای اولین بار در ۱۰۰ سال اخیر

کلمبیا «بزرگترین گنج تاریخ بشر» را از زیر آب بیرون می‌کشد

کلمبیایی‌ها روز جهانی تنبلی را امسال نیز جشن گرفتند