اجرای «مادام باترفلای» پوچینی در پاریس

با همکاری
اجرای «مادام باترفلای» پوچینی در پاریس
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

مادام باترفلای Madame Butterfly (بانو پروانه) اپرایی در سه پرده و یکی از شاهکارهای جیاکومو پوچینی، به همت باب ویلسون در «اپرای باستی» پاریس به روی صحنه رفته است.

اسوتلا واسیلوا، سوپرانوی بلغار، در نقش «چوچوسان»، دلباخته ژاپنی ظاهر شده است، دختر نوجوانی که برای وصال افسر آمریکایی آنقدر بی تاب است که قید همه چیز، حتی خانواده و مذهب خود را می زند.

اسوتلا وسیلیوا در مورد نقشش بیشتر توضیح می دهد: «چوچوسان را می توان یک شورشی نامید برای اینکه دین خود را هم منکر می شود و در نتیجه از سوی خانواده و دنیایی که به آن تعلق دارد، طرد می شود. تا آخر، قدرت لازم برای ادامه دادن را در خود ایجاد می کند و از باور خود دست نمی کشد.»

دانیله کاله گاری، رهبر ارکستر مشهور ایتالیایی از اجرای چنین اپرایی که در عین سادگی، نامعمول هم هست، لذت خاصی می برد.

او می گوید: «همه “موومانهایی” که خوانندگان روی صحنه اجرا کردند، بسیار با موسیقی ارتباط دارند و تصادفی نیستند. طراحی رقص و حرکات موزون نقش مهمی دارد و کاملا به موسیقی مربوط می شود.»

اسوتلا واسیلیوا در ادامه می گوید: «لحظاتی در این اپرا وجود دارد که بشدت مرا تکان می دهد. باب ویلسون، مدیر صحنه از من خواست تا مثل یک فرد «درونگرا» بازی کنم. نگاهم به درون باشد و هیچوقت احساساتی نشوم و این برای من که فرد احساساتی و برونگرا هستم، کار خیلی سختی بود اما از انجام آن لذت بردم چون برایم تازگی داشت.»

دانیله کاله گاری بیشتر از این اپرا می گوید: «واقعا اپرای باارزشی است، بویژه وقتی هدایت یک ارکستر عظیم را برعهده داشته باشید و با چوب خود نوازندگان را هدایت کنید و آنها هم دقیقا بدانند که کجا باید با شما «نفس» بکشند. یک ارکستر وقتی عالی می شود که دقیقا چیزی را که شما می خواهید درک کند…از این نظر، ارتباط فوق العاده و نامرئی ای بین «چوب رهبری ارکستر» و «صحنه» وجود دارد که در شدت نواختن هر یک از «نت های» اپرا نمود پیدا می کند.»

چوچوسان مرد خود را بدست می آورد، بعد او را از دست می دهد و در پایان، ناامید از مرد خود که با زنی دیگر بازگشته، دست به خودکشی می زند.

اسوتلا واسیلیوا بیشتر از این نقش می گوید: «پوچینی تا اندازه زیادی «روح ایتالیایی» را به این اپرا دمیده و اینگونه از او زنی حساس و پر شور ساخته است. با این حال صحنه خودکشی او در پایان، وام گرفته از فرهنگ ژاپنی است.»

برای مشاهده گفتگوی کامل با دانیله کاله گاری (به زبان ایتالیایی) روی لینک زیر کلیک کنید.

‘Quando la provincia era fucina di talenti…’

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان

جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکسترجوان؛ مرحلهٔ نیمه‌نهایی

قهرمان؛ اثری پیشگامانه با هدف شکستن پیش‌فرض‌ها دربارهٔ اُپرا