اودی های جمهوری آذربایجان؛ گنجینه ای از گذشته

اودی های جمهوری آذربایجان؛ گنجینه ای از گذشته
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

روستای نیج در جمهوری آذربایجان محل سکونت نوادگان کسانی است که در آلبانیای قفقاز زندگی می کردند. اودی ها از قدیمی ترین ساکنان منطقه قفقازهستند. آنها سنت ها و زبان شان را که حاوی یک تاریخ بی نظیر است حفظ کرده اند.

اولین بار در قرن پنم قبل از میلاد، هرودوت از مردمان اودی نام برد. در حال حاضر تنها چند هزار اودی در سراسر جهان وجوددارد و حدود ۴۰۰۰ نفر از آنها در نیج زندگی می کنند. این روستا چندان از پایتخت پادشاهی قدیم آلبانیای قفقاز دور نیست. مردم محلی بر این باورند که این سرزمین همیشه به اودی ها تعلق داشته است.

اولیگ داناکیری، مدیر مرکز فرهنگی اوودی می گوید: «۲۶ قبیله در دولت آلبانیای قفقاز وجود داشته است. قبیله اودی با ایمان، کتاب مقدس، زبان و الفبایی که دارند یکی از قدرتمندترین آنها هستند.»

مسیحیت در آلبانیای قفقاز مذهب رسمی بوده است. اودی های نیج ایمانشان به مسیحیت را حتی در دوران اتحاد جماهیر شوروی، زمانی که هیچ مکانی در شهر برای نماز و نیایش نداشتند، حفظ کردند. این کلیسای قدیمی در سال ۲۰۰۷ بازسازی شد و کشیش آن در خارج از کشور الهیات آموخته است.

روبرت موبیلی، رئیس جامعه مسیحیان اوودی می گوید: «اودی ها مردم خاصی هستند. زبان شان بخشی از یک گروه نادر از زبان های قفقازی است. ما به شاخه شرقی میسیحیت تعلق داریم و الآن هدف ما بازگرداندن استقلال به کلیسای آلبانیای آذربایجان است.»

نمادهای مسیحی همواره بخش جدایی ناپذیر از زندگی روزمره مردم اودی بوده است. شعایر سنتی موسیقی همانند قرن های گذشته اجرا می شود.

کارلین شیرواری، موزیسین می گوید: «در این قسمت می توانید یک صلیب قدیمی آلبانیای قفقاز را ببینید و در پشت، چیزی شبیه به یک خورشید با هشت پر. این نماد زیارت در اسرائیل است.»

تنها وقتی که خمیر متبرک شود می توان یکی از محبوب ترین غذاهای اودی را پخت. گزنه یکی از مواد اصلی غذای سنتی “افر” است. این گیاه وحشی و تیغ دار سرشار از ویتامین س است. در گذشته این غذا برای مردم فقیر انرژی لازم برای گذران زمستان را فراهم می کرد.

ریتا داناکیری می گوید: «من پختن افر را از مادرم یاد گرفتم. او هم از مادربزرگم یاد گرفته و حالا من به دخترم یاد می دهم. پختن افر کار ساده ای نیست. این غذا از زمانی که ما اودی ها روی زمین زندگی می کنیم وجود داشته و همواره بخشی از زندگی ما بوده است.»

اودی ها به زبان آذری حرف می زنند اما بیشتر آنها قادرند به زبان نادرشان صحبت کنند. الفبای لاتین جای الفبای قدیمی شان را گرفته است. وینرا آنتونووا معلم و نویسنده در حال حاضر بر روی لغت نامه آنلاین اوودی – انگلیسی و اوودی – آذری کار می کند.

زبان مادری گریگوری الهام بخش شعرهای اوست. او نوشتن شعر به زبان اودی را از کودکی آغاز کرده است. او می گوید که این زبان، زبان خداست. شبی که او را ملاقات کردیم در حال سرودن شعری بود که بعنوان هدیه تولد مادرش برای او بخواند.

گریگوری میشاری، شاعر می گوید: «زبان مادری من الهام بخش من است. آواهای این زبان بسیار کامل و گسترده است. این زبان به من اجازه می دهد که زیبایی های جهان را بوسیله واژه هایش توصیف کنم.»

هنگامی که به روستای نیج رسیدیم، تمام روستا در حال آماده شدن برای یک مراسم ازدواج بود. خرد کردن نان بالای سر عروس به معنای آن است که از این به بعد او حافظ کانون خانواده است.

الکساندر کانکالوف، داماد می گوید: «وقتی یک پسر متولد می شود ابتدا یک نوزاد است بعد کودک می شود و بعد نوجوان. اما تنها راهی که مرد شود این است که ازدواج کند و این صورت تراشیدن نماد قدم گذاشتن به زندگی بزرگسالی است. به نوعی سمبل مرد شدن است.»

ازدواج اودی ها مراسم دیگری هم دارد که از زمان های قدیم که مردان برای تغذیه خانواده به شکار می رفتند، باقی مانده است. فردی که هدف را بزند، افتخار آن را دارد که تفنگ را به داماد بدهد.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

آیا به دنبال ورزش‌های زمستانی آدرنالین محور هستید؟ به این استراحتگاه در قفقاز بزرگ سر بزنید

ترمیم خانه‌های قدیمی و بام‌های گالی‌پوش برای تقویت گردشگری در ژاپن

سیروسفر در ژاپن؛ مردمانی که در هماهنگی با طبیعت زندگی می‌کنند