مردم شرق اروپا به جنگ محدودیت های اعمال شده دولتی می روند

مردم شرق اروپا به جنگ محدودیت های اعمال شده دولتی می روند
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

گزارش تفصیلی

پایتخت کشورهای رومانی، بلغارستان و مجارستان، طی روزهای گذشته صحنه تظاهرات ضد دولتی بود. با این اعتراضها بنظر می رسد دولت های این سه کشور، مشکلاتی جدی پیش روی خود داشته باشند چرا که دیگر نمی توانند از گسترش اطلاعات در سطح جامعه جلوگیری کنند.

در همه این تظاهرات، از شبکه های اجتماعی و اینترنت برای اطلاع رسانی بهره گرفته شده بود.

بتازگی، در برخی از کشورهای اروپای شرقی مالیات هایی برای کاربران اینترنت تعیین شده و همین امر، یکی از دلایل گسترش این اعتراضهای خیابانی است. این مالیات ها پس از آن مطرح شد که دولت روسیه در این کشور اعلام کرد محدودیتهایی را برای کاربران و شبکه های اینترنت ایجاد می کند.

تظاهرکنندگان در مجارستان، دولت ویکتور اوربان را به طرفداری از روسیه و تمایل وی به نزدیکی با این کشور متهم می کنند. معترضان می گویند این کشور عضوی از اروپاست و خواهان نزدیکی بیشتر به اتحادیه اروپا هستند. این اعتراضها به حدی بود که نخست وزیر مجارستان مجبور با بازپس گیری لایحه خود از مجلس شد.

در رومانی، این اعتراضها به تظاهرات علیه نحوۀ کار دولت در انتخابات ریاست جمهوری اخیر تبدیل شد. معترضان می گویند به دلیل محدودیت های ایجاد شده از سوی دولت، رای دهندگان نتوانستند در این انتخابات حضور یابند.

برخی از فعالان سیاسی و اجتماعی، از شبکه های اجتماعی برای دعوت از مردم برای حضور در این انتخابات استفاده کرده بودند و به همین دلیل، محدودیت برای کاربران را غیرقابل قبول می دانند.

بدین منظور، لوسین ماندروتاف روزنامه نگار و فعال در شبکۀ اجتماعی، منظور صفحه ای را قبل از انتخابات براه انداخته بود که در عرض کمتر از دو هفته، مخاطبان این صفحه، از ۱۰ هزار عضو، به ۶۸ هزار عضو افزایش پیدا کرد. این روزنامه نگار رومانیایی می گوید: “پیش تر، تلویزیون در ردیف اول اطلاع رسانی بود. تلفنهای هوشمند و رایانه های همراه در ردیف دوم قرار داشتند. حالا جای اینها عوض شده چرا که کارآیی بیشتری دارند. وسایل ارتباط جمعی جدید قدرت بیشتری به دست آورده اند زیرا در مقابل یک تلویزیون، مردم غیرفعال هستند و به آنها چگونه فکر کردن و چطور تصمیم گرفتن القا می شود اما وسایل ارتباطی نوع دوم، به مردم یاد می دهند چطور انتخاب کنند و چگونه ارادۀ خود را تحمیل کنند.”

با استفاده از این وسایل ارتباط جمعی جدید و شبکه های اجتماعی، مردم به اخبار و اطلاعات دسترسی دارند و نمی توان چیزی را از آنها مخفی کرد. خیابان های بوداپست، روز دوشنبه مملو از کسانی بود که برای اعتراض به فساد دولت به خیابان آمده بودند و خواهان برقراری دموکراسی بودند. برگزار کنندگان این تظاهرات، برای کشاندن مردم به خیابانها از اینترنت و شبکه های اجتماعی بهره برده بودند.

یکی از شرکت کنندگان از اهمیت شبکه های اجتماعی برای همه اقشار در این کشور می گوید و معترض دیگری هم اضافه می کند:“بزرگسالان هم بیشتر از قبل، به شبکه های اجتماعی می پیوندند تا از این طریق در جریان اخبار جامعه قرار بگیرند. ما از این طریق می توانیم خواسته هایمان را به گوش دیگران برسانیم.”

محدود کردن فعالیت و کاهش دسترسی به اطلاعات از طریق شبکه های اجتماعی می تواند یکی از دلایل مهم تعیین مالیات برای کاربران اینترنتی از سوی برخی از این کشورها باشد. امری که مخالفان، آنرا زیر پا گذاشتن دموکراسی و برخلاف قوانین گردش آزادانۀ اطلاعات در اروپا می دانند.

با این حال، و برغم تلاش برای محدود کردن اینترنت، هنرمندان، دانشجویان و فعالان مدنی و سیاسی اقدام به گسترش شبکه های اجتماعی کرده اند. زسولت وارادای، موسس یکی از شبکه های اجتماعی در مجارستان که کاربران زیادی دارد، قرار است بزودی سایتی را راه اندازی کند که کاربران در آن بتوانند دیگران را از آنچه در کشور می گذرد، باخبر کنند.

راهپیمایی ها و اعتراضات، روز بروز اهمیت بیشتری می یابد و دولت ها دیگر نمی توانند به این اعتراض ها بی تفاوت باشند. این اعتراض ها سقوط دولت ها را در برخی از این کشورها به دنبال داشته که از آن جمله می توان به برکناری دولت پیشین بلغارستان در اعتراض به افزایش بهای برق اشاره کرد.

مردم در بیشتر کشورهای کمونیست سابق، در اروپای شرقی، قدرت اینترنت و شبکه های اجتماعی را فهمیده اند و از آن برای اعلام نارضایتی خود بعنوان یک اهرم مهم استفاده می کنند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

اعتراضات جدید در مجارستان؛ مقام سابق با انتشار صدای ضبط شده دولت اوربان را به فساد متهم کرد

ده‌ها هزار نفر در حمایت از رهبر نوظهور اپوزیسیون مجارستان به خیابان رفتند؛ پیتر مجار کیست؟

ویکتور اوربان: برای ایجاد تغییرات در اتحادیه اروپا چاره‌ای جز اشغال بروکسل نداریم