اپرا کمیک پاریس سیصد ساله می شود

با همکاری
اپرا کمیک پاریس سیصد ساله می شود
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

اپرا کمیک پاریس، یکی از قدیمی ترین بناهای تئاتر و موسیقی در این شهر، سیصدمین سالگرد تولد خود را با برگزاری برنامه های خاص جشن می گیرد. این اپراخانه سهم بزرگی در خلق سبک نمایشی خاص موسوم به «اپرا کمیک» داشت. این سبک اپرا در سال ۱۷۱۴ میلادی شکل گرفت و از اوایل قرن ۱۹ میلادی گسترش بیشتری پیدا کرد.

این اپراخانه دوران پرتلاطم و افتخارآمیزی را پشت سر گذاشته است. بسیاری از بزرگترین آهنگسازان تاریخ موسیقی در شکل گیری آن نقش داشته اند.

اپرای «دختر هنگ» اثر گائتانو دونیزتی، آهنگساز ایتالیایی قرن ۱۹ از آثاری است که اخیرا در اینجا به نمایش درآمد. هنرمندانی که بر روی صحنه ظاهر شدند، موفقیت خود را مرهون اپرا کمیک پاریس هستند، اما در شهرت این اپراخانه هم نقش مهی داشته اند.

ژولی فوکس، خواننده فرانسوی سوپرانو، در اپراکمیک «دختر هنگ» می گوید: «برای من اپراکمیک یادآور اولین گام هایی است که در حرفه خوانندگی اپرا برداشتم. کار من از اینجا آغاز شد و همه این فوت وفن های زیبا را یاد گرفتم. اینجا بود که یاد گرفتم با تئاتر زندگی کنم. مدیر به هنرمندان وفادار است و مسئول لباس بازیگران خیلی با ملاحظه است، یعنی یکباره جلوی همه اضافه وزن آدم را به رخش نمی کشد.»
از دیگر شاهکارهایی که در اینجا بتازگی روی صحنه رفته است، «نفرین فاوست» اثر معروف هکتور برلیوز آهنگساز فرانسوی قرن ۱۹ است.

آنا کاترینا آنتوناچی، خواننده ایتالیایی سوپرانو در مورد این آهنگساز رومانتیک فرانسوی می گوید: «مشغول خواندن خاطرات برلیوز هستم و دریافتم که خیلی از ما ایتالیایی ها را حقیر می شمرده است. گاهی دلم می خواهد در زمان به عقب برگردم و «کلئوپاترا» اثر او را برایش اجرا کنم. از این اثر استقبال چندانی نشد و خودش می گوید دلیلش این بود که خواننده های خوبی نداشت. رؤیای من این است که سراغش بروم و به او بگویم: “من این نقش را برایت می خوانم!”.» تفاوت اپرا کمیک با گراند اپرا، استفاده از طنز و امکان بکارگیری بیش از حد صحبت در صحنه است.

ژروم دشام، مدیرعامل اپرا کمیک پاریس می گوید: «اپرا کمیک با طنز نیز همراه است. همین طنز آن را بسیار سرگرم کننده می کند. در واقع اپرا کمیک در طول تاریخ خود اغلب اپرای بزرگ یا گراند اپرا را به سخره گرفته و خودش را هم هیچگاه خیلی جدی نگرفته است.»

وی می افزاید: «این نمایشخانه محل رفت وآمد ارواح است. ارواح فوق العاده خوب که همه جا هستند. وقتی این صداها را می شنوید پیش خودتان فکر می کنید که آیا این صداها، ارواح و پژواک استعدادهای عظیمی نیستند که روزی روی همین صحنه ظاهر شده اند. این احساس، لرزشی لذت بخش بر اندام شما می اندازد.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان

جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکسترجوان؛ مرحلهٔ نیمه‌نهایی

قهرمان؛ اثری پیشگامانه با هدف شکستن پیش‌فرض‌ها دربارهٔ اُپرا