اوکراین؛ بیش از یک میلیون آواره داخلی

اوکراین؛ بیش از یک میلیون آواره داخلی
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

عده ای از ساکنان روستاهای جنگزده در شرق اوکراین خانه و کاشانه خود را رها کرده اند. کسانی که مانده اند با وجود آنکه همه چیز خود را از دست داده اند، قصد ندارند محل زندگی خود را ترک کنند. این آوارگان داخ

طبق آمار منتشر شده توسط کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، در اواکراین بیش از یک میلیون و یکصد هزار نفر آواره شده و بیشتر آنها از شرق کشور گریخته اند. هنوز افراد زیادی ساکن مناطقی هستند که درگیری در آن جریان دارد. بیشتر این آوارگان داخلی از دبالتسوه از استان دونتسک هستند.

اوضاع در صومعه سیواتوهرسک در شرق اوکراین آرام به نظر می رسد. خوابگاههای این صومعه ارتدوکس، آوارگان داخلی جنگی را در خود پناه داده است که تنها ۵۰ کیلومتر از اینجا فاصله دارد.

گروهی دیگر از آوارگان داخلی به یک اردوی تابستانی کودکان در آن سوی رودخانه پناه برده اند. عده ای از این افراد همه چیز خود را از دست داده و گروهی دیگر در حال گریز از درگیری هایی هستند که برغم اعلام آتش بس، همچنان ادامه دارد.

خانواده اولنا در حال حاضر در اردوگاه تابستانی زندگی می کنند. آنها نگران آینده خود هستند. اولنا می گوید: «همه منتظریم ببینم در دبالتسوه چه رخ خواهد داد. در حال حاضر نیروهای جمهوری خلق دونتسک در آنجا هستند. هیچکس نمی داند آنجا چه اتفاقی می افتد. همه ما منتظریم. برخی اقوام و خویشاوندان ما در آنجا هستند. دست کم می خواهیم برگردیم و ببینیم چه خبر است. چه بر سر دبالتسوه آمده است.»

پدر اولنا می گوید: «من رئیس تیم آتش نشانی ایستگاه قطار دبالتسوه هستم. کارکنان ما می خواهند سر کارشان بازگردند. می خواهیم برگردیم و ببینیم اوضاع چگونه است. به ما قول داده بودند که آنجا حقوقمان را می گیریم. البته وضعیت فعلا همینطور خواهد ماند. می خواهیم فرزندانمان زندگی عادی داشته باشند و مثل بقیه تحصیل کنند. به بالکن آپارتمان ما مستقیما گلوله توپ اصابت کرد و تمام شیشه های پنجره ها را شکست. هنوز اسکلت خانه سر جایش هست و آسیب ندیده است. به این فکر می کنیم که زمانی برگردیم.»

طبق آمار منتشر شده توسط کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، در اواکراین بیش از یک میلیون و یکصد هزار نفر آواره شده و بیشتر آنها از شرق کشور گریخته اند. هنوز افراد زیادی ساکن مناطقی هستند که درگیری در آن جریان دارد.

مقامات اوکراین هنوز بسیاری از مردمی را که در این ناحیه هستند. رسماً به عنوان آواره داخلی نمی شناسند. با این که چشم انداز آتش بس روشن نیست خیلی ها ترجیح می دهند به جای آوارگی و پناهجویی در محل سکونت شان بمانند و خطرات را بپذیرند.

کسی که وضعیت رسمی آواره داخلی را داشته باشد، ماهانه ۸۸۲ هریونای اوکراین معادل با ۴۰ یورو دریافت خواهد کرد. هر خانواده می تواند در سه ماه اول ۲۴۰۰ هریونا دریافت کند که بعد از آن نصف خواهد شد.

سازمان های غیردولتی با استفاده از بودجه بخش بشردوستانه کمیسیونِ اتحادیه اروپا (اکو) و بعضی منابع دیگر، برای این مردم در محل کمک های اولیه و کمک های دیگری فراهم می کنند. همچنین تخمین زده می شود که حدود ۲۰ هزار نفر هم از کریمه گریخته اند. سازمانهای خیریه تلاش می کنند به این نیازها پاسخ دهند.

سازمان غیر دولتی از جمهوری چک در پوپاسنا در استان لوهانسک، در خط مقدم جبهه به مردم کمک می کند. این مردم به همه چیز نیاز دارند: به غذا، آب، به مراقبت پزشکی و به پول.

دانیل جی. گرستلت، از این سازمان غیر دولتی می گوید: «وقتی مردم از جنگ می گریزند و خانه و زندگی شان را رها می کنند و به محل دیگری درون کشورشان می روند به آنها می گوییم آواره داخلی. آنها می توانند وضعیت خودشان را به اطلاع خدمات عمومی دولتی برسانند و آن را ثبت کنند و رسماً آواره داخلی محسوب شوند. حتی اگر در خانه شان بمانند، اما بدلیل خرابی محل زندگی، مجبور باشند جای دیگری به صورت گروهی بمانند، می توانند تقاضای کمک کنند.»

پیسکی هنوز یکی از نقاط اصلی رویارویی نیروهای متخاصم است و از فرودگاه دونتسک هم فاصله ای ندارد. تبادل آتش در اینجا ادامه دارد. روستای پروُمایسک در ۲۰۰ متری مناطق درگیری واقع شده است. تقریباً همه اهالی روستا فرار کرده اند، اما هنوز یکی دو خانواده در اینجا زندگی می کنند.

دانیل جی. گرستلت می گوید: «هر خانوار، بسته به نیازهایش بین ۵۰ تا ۳۰۰ دلار یارانه نقدی می گیرد. این کمکها مثلا به کسانی تعلق می گیرد که فرزندشان نیاز به جراحی دارد، یا به مایجتاج زمستانی مثل پتو و لباس نیاز دارند، چون خانه شان خراب شده است.»

کاتیا یکی از اهالی این روستاست که در اینجا می آید: «اواکراینی ها به ما کمک می کنند. کمک ها را به مغازه مان می آورند. همه چیز می آورند: خوراک گوشت، غلات، همه چیز. اخیرا گلوله بارانی به حیاط ما هم رسید. فکر کردیم که کشته می شویم. خیلی ترسناک بود. نگران جان خودم نیستم. برای کودکم نگرانم. می خواهم این معجزه ی زندگی من زنده بماند. بله ما هنوز اینجا زندگی می کنیم. فقط افراد مسن مانده اند پدربزرگ ها، مادربزرگ ها. چند تا جوان هم مانده اند اما بیشترشان از اینجا رفته اند به سلیدوو، به دونتسک، به هرسون، به روسیه همه رفته اند.»

سرگئی همسر کاتیا هم می گوید: «اینجا سرزمین ماست. به همدیگر کمک می کنیم. گاز نداریم، مرتب قطع می شود. نمی توانیم این سرزمین را ترک کنیم، اینجا سرزمین ماست. چرا سرزمین مان را رها کنیم؟ آنهایی که از جای دیگر به اینجا آمده اند، باید بروند.»

تصمیم گیری برای ماندن در سرزمین مادری یا گریختن از این مناطق جنگزده برای اهالی روستاهای شرق اوکراین ساده نیست. به هر روی، حتی اگر وضعیت آوارگان داخلی در اینجا بهبود یابد، این افراد با دریافت کمک مالی ماهانه معادل ۴۰ یورو روزهای سختی را پیش رو خواهند داشت.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟

مسیر بالکان غربی، دروازه جدید مرگ برای پناهجوها