شهر سالونیک در یونان بار دیگر هنر مستندسازی را گرامی داشت. هفدهمین دوره جشنواره فیلم مستند از ۲۲ اسفند تا ۲ فروردین با موفقیت در این شهر برگزار شد
آگهیشهر سالونیک در یونان بار دیگر هنر مستندسازی را گرامی داشت. هفدهمین دوره جشنواره فیلم مستند از ۲۲ اسفند تا ۲ فروردین با موفقیت در این شهر برگزار شد. تمرکز جشنواره امسال بر روی مستندهایی با موضوعات معاصر اجتماعی، فرهنگی، تاریخی و داستانهایی با زمینه های شخصی، هنری و یا مربوط به موزیک و یا محیط زیست بود.
جایزه فیپرچی که توسط منتقدان اهدا می شود به فیلم «هایل آرکادیا» به کارگردانی فیلیپوس کوتسافتیس تعلق گرفت.
این فیلم مستند سفری شاعرانه به آرکادیا، منطقه ای در پلوپونس است. سفری به گذشته و حال منطقه ای که پر از داستان و اسطوره است. آرکادیا نه تنها برای یونانی ها اهمیت دارد بلکه مردم کشورهای غربی هم آن را جایی ایده آل و همچون بهشت می دانند.
فیلیپوس کوتسافتیس، کارگردان فیلم می گوید: «من وقتی به آرکادیا رفتم چیزی در مورد این محل نمی دانستم. باید همه قسمتها و جزئیات باقی مانده از عناصر اساطیری تا دوره های تاریخی و ماقبل تاریخ تا امروز را می یافتم. باید همه این اطلاعات را با جزئیات زندگی امروزه ترکیب می کردم.»
فیلم «هر صورت اسمی دارد» از ماگنوس گرتن، کارگردان سوئدی جایزه فیپرچی فیلم خارجی را به دست آورد. در این فیلم بازماندگان از جنگ دوم جهانی داستانهایشان را بازگو می کنند در حالی که خودشان را در حلقه آرشیوی که در ۲۸ آوریل سال ۱۹۴۵ گرفته شده است، باز می شناسند.
در این روز، آنان از اردوگاههای آلمان آزاد شده بودند و به شهر مالمو در سوئد رسیدند. کارگردان پس از جستجوی فراوان آنها را یافته است در حالی که آنها پیش از این هرگز این فیلم را ندیده بودند.
در تصاویر گرفته شده در آن روز، آنها چهره هایی ناشناس در میان جمعی از آوارگان هستند. اما بی نام و نشان نیستند و داستانی برای روایت کردن دارند. داستانهایی که آنها درباره فرار، نجات و شروع دوباره زندگی روایت می کنند، شبیه وضعیت مهاجران در اروپای کنونی است.
ماگنوس گرتن، کارگردان فیلم می گوید: «شگفت انگیز است که ما این جایزه را برای این فیلم دریافت می کنیم. سالهای زیادی روی فیلم کار می کنید و نمی دانید که به کجا خواهد رسید و وقتی تمام می شود نمی دانید آیا کسی آن را خواهد پسندید.»
دیمیتری ایپید، مدیر این جشنواره درباره برگزاری آن می گوید: «مطمئنا بهترین سال جشنواره است. صف های درازی برای بلیط گرفتن شکل گرفته بود، در همه برنامه ها صندلی ها پر شده بودند و یادداشتها بسیار مثبت بودند. من بسیار هیجانزده هستم چون فیلم مستند در اوج است.»
هوبرت ساوپر، مستندساز اتریشی با مستند جنجالی «کابوس داروین» شناخته می شود که نامزد جایزه اسکار هم شده بود.
جشنواره سالونیک امسال به کار او ادای احترام کرد. ساوپر با مستندهای سیاسی اش که در افریقا ساخته شده بودند به شهرت جهانی رسید. او در این مستندها زخم های امروز این قاره را ثبت کرده است و به تقبیح استثمار این قاره توسط غرب می پردازد و عواقب فاجعه بار استعمار جدید را نشان می دهد.
هوبرت ساوپر می گوید: «به عنوان مستندساز ممکن است خودتان را در منطقه و در موقعیتی در میان مردمی بیابید که در حالت عادی آنجا نخواهید بود. وقتی شما در این دورترین نقطه جهان با یک دوربین کوچک هستید ناگهان چیزی را حس می کنید که پیش از آن، هرگز تصورش را نمی کردید.»
یکی از فیلمهایی که نقدهای مثبتی دریافت کرد فیلم «میلاد سرزمین من» بود. در این فیلم جلانی، مخفیانه با زنی از قبیله ای دیگر در افغانستان ازدواج می کند. آنها از کشور می گریزند تا کشته نشوند. وقتی آنها به یونان می رسند، خود و فرزندانشان بدون سرپناه می مانند و از نظر اجتماعی طرد می شوند و راه برگشت هم ندارند. تنها راه برای آنها ورود غیر قانونی به آلمان است و حال آنها باید دریابند آیا مهاجرت به آلمان واقعا برایشان یک راه حل است و یا می تواند به یک کابوس جدید تبدیل شود.
منلائوس کاراماگیولیس، کارگردان این فیلم می گوید: «براساس دومین توافقنامه شنگن، مهاجرانی که به یونان می آیند خودشان را در زندانی متفاوت می یابند. آنها طرد می شوند بدون اینکه امکان ورود به اروپا را داشته باشند و یا به کشور خودشان برگردند زیرا آواره سیاسی هستند و کشورشان را به دلایل مهمی ترک کرده اند و زندگی شان در آنجا در خطر است.»
جشنواره فیلم مستند سالونیک برای آشنایی و درک موضوعات دوره معاصر فرصتی مناسب است. این جشنواره جشنی بزرگ برای صنعت فیلمسازی است و این شهر آن را با آغوش باز پذیرفته است. بیش از ۵۵ هزار نفر امسال به تماشای ۱۶۸ فیلم برنامه ریزی شده از ۴۵ کشور مختلف نشستند. به گفته کمیسیون اروپا این جشنواره سومین جشنواره مهم فیلم مستند در اروپاست.