رسم الخط جدید زبان پرتغالی، دیدگاه موافقان و مخالفان

رسم الخط جدید زبان پرتغالی، دیدگاه موافقان و مخالفان
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

پیروی از رسم الخط جدید زبان پرتغالی از روز چهارشنبه ۱۳ ماه مه سال ۲۰۱۵ میلادی در کشور پرتغال اجباری شد. این رسم الخط جدید مبتنی بر توافقنامه ای است

آگهی

پیروی از رسم الخط جدید زبان پرتغالی از روز چهارشنبه ۱۳ ماه مه سال ۲۰۱۵ میلادی در کشور پرتغال اجباری شد.

این رسم الخط جدید مبتنی بر توافقنامه ای است که در ۱۶ دسامبر سال ۱۹۹۰ میلادی به تصویب بسیاری از کشورهای پرتغالی زبان رسیده است و آنها خود را ملزم به اجرای آن دانسته اند.

توافقنامه رسم الخط جدید زبان پرتغالی، یک پیمان بین المللی است که هدف آن ایجاد یک رسم الخط واحد و یکپارچه برای املای کلمات به زبان پرتغالی در تمام کشورهایی است که از این زبان به عنوان زبان رسمی خود استفاده می کنند. این توافقنامه در لیسبون، پایتخت پرتغال به امضای نمایندگان بخش عمده ای از کشورهای پرتغالی زبان جهان از جمله آنگولا، برزیل، کیپ ورد (دماغه سبز)، گینه بیسائو، موزامبیک، پرتغال و جمهوری دموکراتیک سائوتومه و پرینسیپ رسید و از سال ۲۰۰۹ میلادی استفاده از آن بتدریج آغاز شد.

زبان پرتغالی ششمین زبان جهان محسوب می شود و در حال حاضر بیش از ۲۴۰ میلیون نفر در سراسر جهان به این زبان سخن می گویند.

هدف اصلی این توافقنامه، استاندارد سازی زبان پرتغالی بوده است. ایده کار این بود که زبان نوشتاری تا جای امکان به زبان محاوره ای نزدیکتر شود. به عبارت دیگر از این به بعد در زبان پرتغالی به همان گونه ای که سخن می گویند، می نویسند. در این حالت حروفی که در کلمات مختلف تلفظ نمی شوند، حذف می گردند. با این وجود گفته می شود که با رسم الخط جدید، تنها املای ۱.۵ درصد از کل کلمات پرتغالی در سراسر جهان تغییر می کند.

در کشور پرتغال از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۱۵ میلادی هر دو رسم الخط قدیم و جدید مورد قبول بودند. از سال ۲۰۱۱ میلادی نوشتن بر اساس قوانین جدید در برخی مدارس پرتغال آغاز شد و از ماه مه سال ۲۰۱۲ میلادی اسناد رسمی و اداری متعلق به نهادهای دولتی، صرفا با املای جدید نوشته می شد.

اما اکنون و از روز چهارشنبه دوره گذار به قوانین جدید املای کلمات در پرتغال به پایان رسید و رسم الخط جدید به تنها رسم الخط حاکم در این کشور تبدیل شد.

این دوره گذار در کشور کیپ ورد (دماغه سبز) در ماه اکتبر و در برزیل (که حدود هشتاد درصد پرتغالی زبانها در آنجا ساکنند) در سال ۲۰۱۶ به پایان خواهد رسید. دیگر کشورهای پرتغالی زبان هنوز درباره تاریخ لازم الاجرا شدن این توافقنامه تصمیم قطعی نگرفته اند. به عنوان مثال، کشور موزامبیک در انتظار تصمیم گیری پارلمان در این باره است.

دیدگاه موافقان و مخالفان رسم الخط جدید

مدافعان این توافقنامه بین المللی می گویند با ایجاد یک رسم الخط واحد برای تمام کشورهای پرتغالی زبان، می توان موقعیت این زبان را در سطح بین الملل بهبود بخشید و به هرج و مرج نوشتاری که در این زمینه در کشورهای پرتغالی زبان در سه قارۀ اروپا، آمریکا و آفریقا بوجود آمده پایان داد.

پیشنهاد دهندگان تهیه این پیمان نامه قصد داشتند املای واحدی برای کلمات، همانند آنچه در زبان اسپانیایی دیده می شود، بوجود آورند. در زبان اسپانیایی این یکپارچه سازی املایی بخوبی در تمام کشورها رعایت شده است. به این معنی که اگرچه گاه معنی و تلفظ کلمات اسپانیایی در کشور اسپانیا با دیگر کشورهای اسپانیایی زبان آمریکای لاتین بسیار متفاوت است، اما همه این کشورها در نوشتن و املا، از یک رسم الخط واحد پیروی می کنند یعنی رسم الخطی که به تایید انجمن آکادمی های زبان اسپانیایی رسیده است.

اما محتوا و ارزش این توافقنامه مورد تایید همگان نیست. شماری از زبان شناسان، فلاسفه، دانشمندان، روزنامه نگاران، نویسندگان، مترجمان و حتی وبلاگ نویسان، همچنین گروهی از شخصیتهای هنری و فعالان عرصه سیاست یا تجارت در هر دو جامعۀ برزیل و پرتغال با این توافقنامه مخالفند.

به عنوان مثال، گروهی در پرتغال معتقدند که این کار مغایر قانون اساسی است و صرفا در راستای تامین منافع برزیل در حوزه جغرافیای سیاسی و اقتصادی تهیه شده چراکه این رسم الخط جدید تنها به میزان ۰/۵ درصد روی املای کلمات برزیلی تاثیر می گذارد اما تاثیر آن روی املای کلمات پرتغالی زبانها در دو قاره اروپا و آفریقا ۱/۶ درصد است.

مخالفان، این کار را دخالت دولت در امور فرهنگی می دانند و با جمع آوری هزاران امضاء از پارلمان پرتغال خواستند مانع از اجرای این قانون شود.

منتقدان می گویند صرف تهیه پیمان نامه ای درباره استانداردسازی رسم الخط نمی توان موفق به بهبود وضعیت یک زبان در سطح بین الملل شد. دیگر اینکه تلفظ کلمات پرتغالی در کشورهای مختلف، متفاوت است به این ترتیب حذف حروفی که تلفظ نمی شوند و تغییر دیکته کلمات برای تمام کشورهای پرتغالی زبان به یک شیوه ممکن نیست و گاه حتی منجر به ابهام بیشتر در کلمات می شود.

همچنین به نظر مخالفان، این کار مطالعه ادبیات کلاسیک پرتغال را دشوار می کند و به این ترتیب بتدریج خواندن آثار قدیم توسط نسل جدید مشکل خواهد شد زیرا املای کلمات باستانی گاه کاملا متفاوت است. آنها اختلاف در املا را نیز نشانه ای از زنده بودن یک زبان می دانند و معتقدند این تصمیم، مغایر با تفکر آزاد و تنوع فرهنگی در کشورهای پرتغالی زبان است.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

بازدید از سازه زیرزمینی دو هزارساله در پایتخت پرتغال: تنها دو بار در سال و از طریق دریچه وسط خیابان

زنبورها و شامپانزه‌ها؛ از نابغه‌های کوچک روی زمین چه می‌دانیم؟

مبارزه مولداوی با تبلیغات روسیه در «گاگائوزیا»؛منطقه‌ای خودمختار که ساکنانش اقلیتی تُرک مسیحی هستند