پرده آخر زندگی دیوید بوئی، هنرمندی با تماشاگران بسیار

پرده آخر زندگی دیوید بوئی، هنرمندی با تماشاگران بسیار
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

مرگ دیوید بوئی و خاموشی او، پرده آخر زندگی یکی از شاخص ترین هنرمندان معاصر است. درخشش او در دنیای موسیقی به سال ۱۹۶۹ و ترانه «اسپیس اودیتی» بر می

آگهی

مرگ دیوید بوئی و خاموشی او، پرده آخر زندگی یکی از شاخص ترین هنرمندان معاصر است. درخشش او در دنیای موسیقی به سال ۱۹۶۹ و ترانه «اسپیس اودیتی» بر می گردد و پایان آن، انتشار تازه ترین آلبوم در روز هشتم ژانویه ۲۰۱۶ است. کارنامه هنری خواننده بریتانیایی با خلق پی در پی آواها و پرسوناهای تازه، از سبک های مختلف راک تا موسیقی رقص گسترده شد. با سفر و اجرای کنسرت به سراسر دنیا، فروش جهانی آلبوم های دیوید بوئی به مرز ۱۴۰ میلیون رسیده است.

خواننده راک سال ۲۰۰۳ در باره اشعار ترانه هایش در مصاحبه ای گفت: «چیزهایی که می نویسم بخش جدانشدنی از زندگی واقعی من در ۲۴ ساعت شبانه روز است. هر روز چیز کوچکی می نویسم. گاهی اوقات با بی علاقگی تمام و گاهی با اشتیاق منتظر فرصتی هستم که بنشینم و بنویسم.»

با شروع مشکلات جسمی در جریان برگزاری تور آلبوم «رئالیتی» که سال ۲۰۰۳ به بازار آمد، خواننده بریتانیایی از سال ۲۰۰۴ در مجامع عمومی کمتر ظاهر شد. «رئالیتی» با فروش ۴۶ میلیون دلار، یکی از موفق ترین تورهای سال ۲۰۰۴ بود.

دیوید بوئی در مصاحبه سال ۲۰۰۴ گفت: «خیلی ها از پیر شدن می ترسند. البته من روزی خوانده بودم هرگز پیر نمی شوی. (اشاره به ترانه ‘Never Get Old’). در جوانی فکر می کنی خیلی چیزها مهم هستند از جمله خودت. اما با گذشت عمر اهمیت آنها کمتر و کمتر می شود، منهای چیزهای بنیادی که یکی از آنها عشق به همنوع، تلاش برای بقا، علاقه و توجه به خانواده و سپس دوستان است. و بعد در دایره ای وسیعتر مثل دایره های مواج روی آب ادامه دارد.»

پس از چند سال دوری و نگرانی عمومی درباره کناره گرفتن همیشگی دیوید بوئی از دنیای موسیقی، او سال ۲۰۱۳ با آلبوم تازه «روز بعد» (The Next Day) بار دیگر دنیای موسیقی را خرسند و غافلگیر کرد. اولین ترانه آن اشاره ای به علاقه او به برلین و یادآور دوره زندگی در آن است.

«بلک استار» (BLACKSTAR) آخرین آلبوم دیوید بوئی با هفت ترانه، هشتم ژانویه و در شصت و نهمین سالروز تولد او منتشر شد. در حالیکه روز پیش از آن، ترانه لازاروس ( “Lazarus”) از همین آلبوم با ویدویی تاریک و پیش آگهی دهنده، هنرمند روی تخت بیمارستان با چشم بند بر چشمانش تصویر می کند. این بیست و هفتمین آلبوم استودیویی دیوید بوئی با استقبال منتقدین همراه بوده و برخی آنرا جدی ترین و جذاب ترین کار او تصیف کرده اند.

دیوید بوئی سال ۱۹۴۷ در محله بریکستون در جنوب لندن بدنیا آمد، سال ۱۹۹۶ نامش در فهرست مشاهیر راک اند رول ثبت شد. او که از دریافت نشان سلطنتی بریتانیا و عنوان شوالیه سرباز زده بود، سال ۲۰۰۶ سال جایزه گرمی یک عمر دستاورد هنری را دریافت کرد.

یورونیوز با مارتین تالبوت مفسر صنعت موسیقی درباره اهمیت دیوید بوئی مصاحبه ای انجام داده است.

یورونیوز: مارتین تالبوت از لندن با ماست. وی مدیر اجرایی شرکت جدولهای رسمی موسیقی در بریتانیاست. طرفداران دیوید بوئی مشخصا متاثر هستند. در این میان کسانی هستند که می گویند هیچگاه از یاد نخواهند برد هنگام شنیدن خبر مرگ وی کجا بوده اند. نظر شما درباره این اتفاق چیست؟

مارتین تالبوت: دیوید بوئی غول صنعت موسیقی و همچنین به طور عام صنعت سرگرمی بود. وی تنها یک موسیقیدان نبود. او یک غول بود. از دیدگاه موسیقیایی، شما دارید درباره معنای الویس پریسلی، بیتل ها سخن می گویید. کسان زیادی هستند که شما می توانید آنها را در این مقوله قرار دهید. این یک لحظه مهم است.

یورونیوز: نظرت درباره آلبوم آخرش با نام ستاره سیاه چیست. او تازه از بیمارستان مرخص شده بود.هنگام ساخت این کار بیمار بوده است.

مارتین تالبوت: به گمانم واقعا شاهکاراست. تولید کننده اش، تونی ویس کنتی گفت که زندگی او یک اثر هنری و مرگش نیز یک اثر هنری است. این آلبوم خیلی تلخ است و درباره رفتن به دنیای دیگر، نگریستن به جهان زندگان سخن می گوید. حتی در نما آهنگ «لازاروس»، شاهد تصویر او هستیم که از بستر بلند می شود، گویی مرده است. این اثر پیامهای گوناگونی داشت. مسلما می دانست که چه اتفاقی در حال روی دادن است. احتمالا می دانست که پس از این آلبوم اندکی زنده خواهد ماند تا موفقیتش را ببیند. به گمانم می دانست که مدت زیادی پس از این آلبوم در میانمان نخواهد بود. به طور قطع این واپسین حضور او به عنوان هنرمند، نمادی ویژه از موسیقی هنرمند، بود.

یورونیوز: بسیار چیزها درباره حرفه دیوید بوئی گفته شده است، اینکه چگونه هر بار خود را باز آفرینی می کرد، که پیشگام زمانه خود بود. چقدر درست است؟

مارتین تالبوت: تنها در دهه هفتاد، دیوید بوئی آهنگهای بسیاری ساخت. بستگی دارد شما این آثار را چگونه می بینید، شاید ده تا از این آهنگ ها قطعات بسیار مهمی هستند. ولی در هر بار شاهد بازآفرینی وی هستیم که با شخصیتی متفاوت ظاهر می شود. گاه دیوید بوئی اولیه را می بینیم که در آلبوهای “گرد و غبار ستاره ها” یا “علاءالدین سالم” در هیبت یک شخصیت آوانگارد ظاهر می شود. در نیمه دوم دهه هفتاد، به دلیل استفاده بیش از حد مواد مخدر که اکنون به خوبی قابل استناد است از هاله تقدس خود خارج می شود و سپس با یک آلبوم تازه با نام “هیولاهای ترسناک” ظاهر می شود. سپس در اوایل دهه هشتاد با آلبوم “بزن برقصیم” همچون یک روح نمایان می شود. تولید او تنها در این دوره چشمگیر است.

یورونیوز: تاثیر او فراتر از دنیای موسیقی بود. چرا که برخی سیاستمداران همچون نخست وزیر بریتانیا یا واتیکان به او ادای احترام کردند. دولت آلمان گفت وی در سقوط دیوار برلین مشارکت داشته است.

مارتین تالبوت: به طور قطع او سهم بزرگی در تاریخ برلین داراست. سه تا از محبوب ترین آلبوم های او با نامهای “قهرمانان“، “پایین” و “مستاجر” در استودیویی در نزدیکی دیوار برلین ضبط شدند آنهم در زمانی که تولیدات فرهنگی زیادی از برلین خارج نمی شد. به طور قطع دیوار برلین پس از ضبط این آلبومها اهمیت ویژه ای در صحنه جهانی پیدا کرد. برای همین نیز او رابطه تنگاتنگی با برلین داشت.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

«دوران برلین»، پرده ای تازه در پویایی مداوم دیوید بوئی

چگونه دیوید بوئی موسیقی را تغییر داد

دیوید بوئی، ستاره پاپ و راک جهان درگذشت