آیا کلاسهای درس آنلاین نوید انقلابی در آموزش را می دهد؟

آگهی

کلاسهای درس آنلاین و رایگان از چند سال پیش بوجود آمد و نوید تحولی عظیم در چشم انداز آموزش را می دهد. آیا این نوع کلاسها انتظارات را برآورده کرده است؟ موفقیتها و کاستیهای این دروس آنلاین چیست؟

زمانی که کلاسهای درس آنلاین به صحنه آمد امید فراوانی وجود داشت که با گشایش درهای اطلاعات به روی مردم، تحولی در کار آموزش به وجود آید. در این گزارش این موضوع را بررسی می کنیم که آیا تبلیغاتی که درباره این کلاسها می شد، به واقعیت پیوسته است؟

چین؛ دسترسی آنلاین به دروس دانشگهاهای معبتر دنیا

آموزش در چین همیشه بصورت سنتی انجام می شود، اما مدتی است که چینیها به کلاسهای درس آنلاین روی آورده اند. “ نت ایز اوپن کورس”(Netease Open Course) سامانه آنلاینی است که در سال ۲۰۱۰ روی اینترنت راه اندازی شد و تنها در سال گذشته ۵۰ میلیون نفر بازدید کننده داشته است.

در این سایت بیش از ۲۰ هزار سخنرانی از کنفرانسهای سازمان تد گرفته تا کلاسهایی از بهترین دانشگاهای جهان وجود دارد. با کمک اپلیکیشنهای تلفن همراه “نت ایز اوپن کورس“، بازدید کنندگان می توانند حتی هنگام راه رفتن یا حین ورزش به این کلاسها دسترسی داشته باشند.

مقر آموزشگاه آزاد “نت ایز” در شهر هانگژو در نزدیکی شانگهای قرار دارد. این سایت پنج سال پیش با همکاری دانشگاههای معتبری مانند اکسفورد، ییل و کمبریج،
شروع به کار کرد. علاوه بر دانشگاهها سایت «کورسرا» که سایت دروس آنلاین دانشگاههای مختلف آمریکاست، با سامانه اینترنیت این آموزشگاه آزاد همکاری می کند. بیشتر کاربران چینی این سایت می گویند که موضوعات مورد علاقه شان فرهنگ غربی است.

مدیر این سامانه می گوید: «به طور متوسط کاربران بین ۱۸ تا ۳۵ سال سن دارند. بیشترشان یا دانشجو هستند یا کسانی که تازه فارغ التحصیل شده اند. این افراد معمولا با سه هدف در این درسهای آنلاین ثبت نام می کنند: با دانش روز سروکار داشته باشند؛ می خواهند مهارت های جدیدی بیاموزند که در کارشان نیاز دارند؛ یا اینکه می خواهند در اوقات فراغتشان چیزی یاد بگیرند.»

بیشتر ویدئوهای دروسی که این سایت ارائه می شود، زیرنویس به زبان چینی دارند. گروهی از افراد بطور داوطلبانه دروس سایت را ترجمه می کنند. در این سیستم دانشجو می تواند برخی ترجمه ها را که در اختیار کاربران دیگر نیز هست، تصحیح کند.

طی چند سال درس های آزاد این شبکه دانشجویانی را دور هم گرد آورده که برایشان زبان یا کنترل های دولتی دیگر مانعی برای دسترسی به دانش نیست.

بریتانیا؛ آینده دورس آنلاین چیست؟

یکی از انتقادهای عمده نسبت به کلاس های درس آنلاین این است که تعداد زیادی از دانشجویان این دروس، کلاسها را به پایان نمی رسانند. عامل موفقیت برخی کلاسهای آنلاین چیست؟ آیا این کلاس می توانند انتظارات اولیه را برآورده کنند؟

سوتلانا کامنسکین مادری تنهاست که پنج سال پیش به بریتانیا آمد. او در خانه سالمندان در نزدیکی محل سکونتش در “میدل سکس” ساعت های طولانی به کار مشغول است. اما می تواند در بین کار ساعاتی را هم به بهبود زبان انگلیسی اش اختصاص دهد.

سوتلانا در کلاس درس آنلاین شورای فرهنگی بریتانیا ثبت نام کرده است که دانشجو را برای امتحان آیلتس (IELTS) آماده می کند. این آزمون راه را برای رفتن به مؤسسات آموزش عالی در بریتانیا باز می کند. سوتلانا یکی از ۳۵ میلیون نفری است که سال پیش در سراسر جهان در این کلاسهای های آنلاین ثبت نام کرده اند.

طبق برخی تخمینها، بیش از ٩٠ درصد کسانی که بطور رایگان در این کلاس های آنلاین ثبت نام می کنند، کلاس ها را به پایان نمی رسانند. برخی از آنها مقدار کار لازم برای کلاس را بیش از حد انتظارشان می یابند و برخی هم پس از دیدن اولین ویدئوی درس متوجه می شوند که انتظارات دیگری از کلاس داشته اند.

به همین دلیل هم عده ای می گویند کلاسهای آنلاین، تغییری در چشم انداز آموزش ایجاد نکرده است. چارلز مک اینتایر، متخصص آموزش، با این نظر مخالف است. وی می گوید: «کلاس های آنلاین تنها چند سال است که بوجود آمده اند. همین که هر کس می تواند درس را شروع کند و با تجربه بفهمد که می خواهد کلاس را به پایان برساند یا نه، نشان می دهد که تحقیق و جستجو در دنیای آموزش در جریان است. کار ما در واقع تازه شروع شده است.»

مناسب بودن محتوای درس و قابل استفاده بودن چارچوب نرم افزاری که در اینترنت فراهم شده است، نقش اصلی در موفقیت کلاسهای آنلاین دارد. از نظر کسانی که دورس آنلاین آیلتس (IELTS) را در سایت شورای فرهنگی بریتانیا آماده کرده اند، موفقیت در این دروس به کارهایی که خود دانشجو انجام می دهد هم ربط دارد.

آنا سرل، مدیر سامانه آموزش زبان انگلیسی در سایت شورا فرهنگی بریتانیا می گوید: «خیلی ها اول کار می گفتند “یادگیری روی اینترنت؟ کلاس زبان انگلیسی روی اینترنت؟ فکر نکنم نتیجه بدهد!” بعد دیدیم که دانشجویان از یکدیگر نکاتی یاد می گرفتند و پشتیبان هم بودند. ابزارها، روش ها، مواد درسی را به کار گرفتند و جمعی برای خود به وجود آوردند.»