ماریانو راخوی، کفیل نخست وزیری اسپانیا در پایان دومین رأی گیری ظرف ۴۸ ساعت در پارلمان این کشور، بار دیگر از تشکیل دولت بازماند.
آگهیماریانو راخوی، کفیل نخست وزیری اسپانیا در پایان دومین رأی گیری ظرف ۴۸ ساعت در پارلمان این کشور، بار دیگر از تشکیل دولت بازماند. او که از هشت ماه پیش در صدر قدرت است، برای کسب رأی اعتماد تنها به یازده رأی ممتنع نیاز داشت.
مخالفان او همان ۱۸۰ نماینده از جمله از احزاب سوسیالیست و پودموس بودند که روز چهارشنبه به او رأی منفی دادند. ۱۷۰ رأی طرفداران راخوی از حزب محافظه کار مردم و میانه روهای سیودادانوس هم برای کسب رأی اعتماد کفایت نکرد. این بن بست سیاسی در حالی شکل گرفته که اسپانیایی ها از ماه دسامبر گذشته تاکنون دو بار رأی داده اند.
فرناندو والسپین، تحلیل گر، وضعیت سیاسی بسیار پیچیده و بی سابقه کنونی در اسپانیا را برای یورونیوز توضیح داده است. او در پاسخ به پیش بینی قانون اساسی در این وضعیت می گوید: «اکنون مرحله جدیدی آغاز شده که حداکثر می تواند تا دو ماه ادامه یابد و طی آن نیروهای سیاسی باید به توافقی سوای پیشنهاد راخوی دست یابند. بنابراین تا آن زمان رهبر مخالفان یعنی پدرو سانچز، سوسیالیست ها و احزاب مخالف دیگر می توانند برای گشودن این گره نامزد دیگری را برای رأی اعتماد معرفی کنند. البته خود راخوی هم می تواند معرفی شود، به شرط آن که این بار از رأی اعتماد خود مطمئن باشد.»
با این حساب تا پیش از ۲۵ سپتامبر که تاریخ انتخابات محلی در گالیسیا و باسک است، قطعا چیزی عوض نخواهد شد و آراء احتمالی بالا و پایین خواهد رفت.
والسپین می گوید: «انتخابات گالیسیا و باسک مانع از آن می شود که احزاب و گروه های سیاسی تا پیش از آن تاریخ برای توافق تلاشی بکنند. مناطقی که تبلیغات انتخاباتی در آن آغاز می شود ایالت های حساسی هستند زیرا در گالیسیا حزب محافظه کار مردم و در باسک حزب چپگرای پودموس اقبال زیادی دارند. البته در باسک ملی گرایان هم قدرتمند هستند.»
ماریانو راخوی که از سال ۲۰۱۱ و به دنبال پیروزی در انتخابات دسامبر و ژوئن در مصدر قدرت است، اصرار دارد که ادامه قدرت حق اوست و حزب او نیز تمام و کمال از او پشتیبانی می کند. اما چرا او نمی تواند پشتیبانی سایر احزاب را برانگیزد؟
کارشناس اسپانیا می گوید: «حزب مردم تنها حزب در نظام سیاسی اسپانیاست که از زمان بحران سیاسی در این کشور بازسازی نشده است. منظورم دقیقا بحران سیاسی است که زاده بحران اقتصادی بوده است. انگشت اتهام در این زمینه متوجه راخوی به عنوان بالاترین مسئول حزب است، حزبی که خود مورد تفحص قضایی برای پرونده های فساد است. به همین دلیل توافق کردن با آنها آسان نیست.»
سر برآوردن دو حزب جدید پودموس از جناح چپ و سیودودانوس از جناح میانه به اکثریت های مطلق پایان داده اما دو حزب بزرگ مردم و کارگران سوسیالیست هرچند ضعیف شده اند، همچنان بازیگران اصلی هستند. به این ترتیب چگونه می توان از بن بست در آمد؟
او معتقد است: «تنها چیزی که می تواند سبب حمایت از حزب مردم شود، گذار از راخوی است. اما به طور قطع حزب مردم قصد ندارد از راخوی به عنوان نامزد ریاست دولت عبور کند. بنابراین برای تشکیل دولت از طرف آنان امیدی نیست. حتی حزب سوسیالیست به رهبری پدرو سانچز هم اگر بخواهد به کمک حزب پودموس به رهبری پابلو ایگلسیاس کاری بکند، حزب کارگران سوسیالیست با تعداد اندک کرسی هایی که دارد بعید است آراء موثری برای آنها داشته باشد. به هر روی این یک بن بست کامل است.»
نظام انتخاباتی بعضی کشورها مانند فرانسه، مبتنی بر انتخابات دور دوم برای پرهیز از چنین گره هایی است. برخی دیگر مثل یونان و ایتالیا کرسی هایی را به عنوان پاداش برای برنده در نظر می گیرند. آیا چنین چیزی برای اسپانیا هم متصور است؟
تحلیل گر سیاسی اسپانیا در این زمینه می گوید: «اصلاح نظام انتخاباتی اسپانیا از طریق دیگری انجام می شود. بیشتر نیروهای سیاسی طرفدار اصلاحاتی هستند که به ایجاد وضعیتی با نسبی گرایی بیشتر بینجامد. بنابراین فکر می کنم که باید وارد یک نظام معاهده ای بشویم که در اسپانیا انجام پذیر است. این نظام در ایالت ها وجود دارد اما هنوز در سطح ملی نیست. باید به سوی این نظام معاهده ای گام برداشت و من فکر می کنم که باید به ویژه یک بار دیگر سیاست واقعی خود را با شرایط اجتماعی کشور منطبق کنیم، زیرا وضعیت سیاسی زاییده شرایط اجتماعی است.»