آیا پناهجویان سلامت قاره سبز را تهدید می کنند؟

آگهی

زمانی که درهای مدارس محلی در روستای «پروفیتیس» در یونان به روی کودکان پناهجویان گشوده شد، تنها پدر و مادرهایشان آنها را تا دم در مدرسه همراهی نکردند. نیروهای پلیس هم در نزدیکی در مدرسه حضور داشتند تا مانع از بروز درگیری میان مردم محلی بشوند که برای اعتراض به آنجا آمده بودند، زیرا فکر می کنند که تازه واردان بیماری های جدید با خود می آورند.

این نگرانی تنها مختص به یونان نیست: شهروندان اروپا در رسانه های اجتماعی ترس و واهمه خود را از بازگشت بیماری هایی مانند سل، ایدز و باکتریهای خورنده گوشت ابراز کرده اند. اروپایی ها دیده اند که امدادگران هنگام کمک به پناهجویان تازه وارد به صورت خود ماسک می زنند.

آیا نگرانی وجود دارد؟

کسانی که در نهادهای مربوط به بهداشت عمومی در اروپا کار می کنند، می گویند که جای نگرانی نیست. در واقع، پناهجویانی که به اروپا می آیند، خودشان در معرض خطر ابتلا به بیماری هستند.

دکتر آندرا آمون، قائم مقام مرکز اروپایی پیشگیری و کنترل بیماری ها می گوید: «مردم به اشتباه تصور می کنند که پناهجویان ناقل بیماری های عفونی هستند و باعث بیماری مردم کشور میزبان می شوند. واقعیت این است که پناهجویان در مقابل بیماری، نسبت به مردم کشور میزبان حساس تر و آسیب پذیرتر هستند.»

دلیل این مسئله هم کاملا واضح است. اغلب بیماری های مسری ناشی از اثر فقر و محیط زندگی آلوده هستند. پناهجویان برای رسیدن به اروپا سفری سخت و طاقت فرسا را از سر می گذرانند و زمانی که به اروپا می رسند، در شرایطی به سر می برند که دسترسی شان به آب پاکیزه و بهداشت کم است. دکتر سانیتو سورونی، مسئول هماهنگ کننده سازمان جهانی بهداشت برای بهداشت عمومی و مهاجران می گوید: «اگر ما (اروپایی ها) هم در شرایط مشابه قرار بگیریم، احتمال اینکه به این بیماری ها مبتلا بشویم وجود دارد.»

واکسیناسیون کودکان در فرودگاهها

کودکان پناهجویان را خطر ابتلا به بیماری هایی تهدید می کند که در اروپا همه کودکان برای پیشگیری از آنها واکسینه می شوند. کودکان پناهجویان اغلب از کشورهایی می آیند که سیستم بهداشتی آنها از کار افتاده و مثل سوریه واکسیناسیون کودکان در آنها متوقف شده است. مدیر کل اتحادیه اروپا برای بهداشت و ایمنی غذایی، برنامه واکسیناسیون کودکان پناهجو را هماهنگ می کند. مسئولیت نوبت بعدی واکسیناسیون با کشورهای میزبان است. قبل از رفتن کودکان «پروفیتیس» به مدرسه همه واکسینه شده بودند و در نتیجه خطر آنها برای بهداشت عمومی اروپا کمتر از آن دسته از کودکان اروپایی است که واکسینه نشده اند.

همینطور داستان های هراس آور درباره باکتری های گوشتخوار و اِبولا چندان ربطی به پناهجویان ندارد. همانطور که دکتر سورونی می گوید: «احتمال این که بیمار ابولا بتواند خود را به اروپا برساند خیلی کم است.»

تا به امروز تمام موارد این بیماری ها به سفرهای بین المللی و کمک های بشردوستانه مرتبط بوده و به مهاجران ارتباطی نداشته است. از این نظر فرودگاه های بین المللی به همان اندازه برای بهداشت همگانی خطرناکند که قایق پر از پناهجو. به هر حال سازمان جهانی بهداشت و «مرکز اروپایی پیشگیری و کنترل بیماری ها» هم نظرند که در هر دو مورد با معاینه پناهجویان یا مسافران و خبرگیری از وضعیت آنها می توان با شیوع بیماری مقابله و از آن ممانعت کرد.

این گفته ها را داده های قابل اطمینان نیز تأیید می کند. این داده ها نشان می دهد که آمار بیماری های نگران کننده ای مثل سل و ایدز پس از ورود پناهجوها افزایش نیافته است. اما خود پناهجوها دچار بیماریهایی هستند که قابل پیشگیری است. دکتر سورونی می گوید: « توصیه ام این است که برای دسترسی پناهجویان به خدمات بهداشتی هم هزینه شود و برای دسترسی پناهجو به این خدمات محدودیتی وجود نداشته باشد. واقعیت این است که فقط چنین سیاستی مؤثرترین راه برای جلوگیری از انتقال بیماریهای واگیردار است.»