«غروب یکی از روزهای سرد پاییز بود. خورشید در پشت کوه های پر برف یکی از روستاهای آذربایجان فرورفته بود. کار روزانه دهقانان پایان یافته بود. ریز علی هم دست از کار کشیده بود و به ده خود باز می گشت»... شنبه یازدهم آذر ۱۳۹۶، دهقان فداکار درگذشت.
آگهیریز علی خواجوی، که در «غروب یکی از روزهای سرد پاییز» در آذرماه ۱۳۴۱، با آتش زدن لباس خود و قرار دادن آن بر چوبدستش راننده قطار را از ریزش کوه بر ریل راه‌آهن مطلع کرده و جان صدها نفر از مسافران را نجات داده بود، امروز در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
دانش آموزان، داستان «دهقان فداکار»، ماجرای نجات مسافران قطار توسط اَزبرعلی حاجوی معروف به ریزعلی خواجوی را در کتاب فارسی سوم دبستان می خواندند؛ هرچند این درس اکنون از کتاب فارسی دبستان حذف شده است.
آقای حاجوی، بیست و سوم آبان امسال بدلیل عارضه کلیوی و ریوی در بیمارستان خاتم الانبیای شهر میانه بستری شده بود. وی سپس به دلیل وخامت حال به بیمارستان امام رضای تبریز منتقل شد. او که در حالت نیمه هوشیار در بخش آی سی یو بستری بود، روز شنبه ۱۱ آذر بدلیل عارضه شدید ریوی درگذشت.
در داستان «دهقان فداکار» می خوانیم که او با آتش زدن لباسهایش و قرار دادن آنها بر «چوبدست» خود توانست توجه لوکوموتیوران را به خطر جلب کند. اما ریز علی خواجوی در مصاحبه ای گفته بود: « چاره‌ای ندیدم جز اینکه کتم را درآوردم و بر سر چوب بستم و نفت فانوس را بر روی آن ریختم و با کبریتی که همراه داشتم، آن را آتش زدم و دوان دوان بر روی ریل قطار به راننده علامت دادم. وقتی دیدم که راننده متوجه نمی‌شود، با تفنگ شکاری یکی دو گلوله شلیک کردم که راننده متوجه شد و قطار کم کم توقف کرد.»
دهقان فداکار در مصاحبه با خبرگزاری فارس گفته بود که ماموران و مسافران ابتدا بدلیل آنکه فکر می کردند با این کار قصد سوار شدن به قطار را داشته او را به شدت کتک زدند.
در آنزمان هیئت مدیره راه آهن از «اَزبرعلی حاجوی» برای این عمل فداکارانه تقدیر کرد و در سال ۱۳۸۵ نیز به وی تندیس فداکاری ملی اعطا شد.